ΕΓΩ ΕΔΩ Κ ΑΥΤΟΣ ΣΕ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ!
Πριν απο δυο τρεις εβδομαδες εκει που χαζευα στο fb εντελως τυχαια εμφανιστηκε μπροστα μου ενα προφιλ...
Μου αρεσε πολυ η φωτογραφια εκεινου κ μιας κ ειχαμε κ κοινους φιλους τον εκανα add σκεπτόμενη ¨γτ οχι¨ κ ¨που ξέρεις¨...
Δν πέρασε πολύ ώρα που αποδέχτηκε το αίτημα μου! μου μίλησε....κ μετα γινόταν καθε μερα σα να ήμασταν γνωστοί απο πάντα....θέλω να πω οτι εξ αρχής μεταξυ μας υπήρξε μια περίεργη οικειότητα κ λεω περίεργη γτ δν γνωριζόμαστε απο κοντά...
Στην αρχή χάρηκα με όλο αυτό, αλλα σχεδόν αμέσως έμαθα οτι περίπου 20 μέρες πριν αρχίσουμε να μιλάμε είχε φύγει απο ελλάδα γτ πηρε υποτροφία στο εξωτερικό....
Ηθελα να ανοιξει η γη να με καταπιεί...εκεί που βρήκα κατι να με ενθουσιάσει, το χα κιόλας χασει? :s δν ξερω πως ενιωσα....μάλλον χαμένη, αλλα κ αποφασισμένη οτι δν θα το αφήσω να μου χαλασει...
Με τον καιρό κ οσο πιο πολυ μιλούσαμε ερχόμασταν πιο κοντα κ τα οποια συναισθηματα μπορούσαν να υπαρξουν κατω απο τις δεδομενες συνθηκες ηταν θετικα κ αμοιβαία.....πλεον ειχε φυγει ο ενθουσιασμος που ενιωσα απο την ομορφη φωτογραφια του, ειχε αρχίσει πια να με ενδιαφερει ο χαρακτηρας του...
Το προβλημα ομως της αποστασης παρεμενε.............
Παρα την απόσταση όμως, αποφασισαμε να το παλεψουμε πιστεύοντας οτι αξιζει κ ειπαμε να μιλαμε μεχρι τα χριστουγεννα, που θα βλεπομασταν κ απο κοντα τοτε να κρινουμε το μετα...να δουμε πως ειναι το μαζι...
Καναμε διαφορες σκεψεις παντως...
Μεχρι που κ το μελλον σχεδιαζαμε...μιας που εχω κ εγω σκοπο να βγω στο εξωτερικο τον αλλο χρονο, συζητουσαμε να παω να τον βρω....εδω που τα λεμε κ αυριο το πρωι τα παρατουσα ολα για να παω να τον βρω...
τελοσπαντων, το προβλημα ειναι για εμενα κ αυτος κ ο λογος που (παρολο που δν ηθελα ουτε εγω, ουτε αυτος) τον διεγραψα απο την ζωη μου κ διέκοψα την επικοινωνία μας, ειναι επειδη μου ειπε σε μια συζητηση μας οτι εν μερει εφυγε για εξω, γτ ηθελε να ζησει μονος του κ να βρει τον εαυτο του κ μαλιστα ελευθερος μετα απο τρεις σχεσεις, χωρις σημαντικα ενδιάμεσα κενα, οχι κ τοσο επιπολαιες (απ την τελευταια σχεση του, που ηταν κ αυτη απο αποσταση, χωρισε λιγο πριν φυγει απο ελλαδα)....
απ την μια ειπε αυτο κ απ την αλλη ειπε πως ξαφνικα εμφανιστηκα εγω στην ζωη του απο το πουθενα κ στην ουσια ταραξα τα νερα του κ του αλλαξα τα σχεδια.....οτι του αρεσω κ οτι μαλλον κ εγω ειμαι κατι που ψαχνει....
Οποτε εχουμε την αποσταση κ τον εναν απο τους δυο μας διχασμενο.....
μια τη λογικη, μια το συναισθημα...
ετσι λοιπον Οσο δυσκολο κ να μου ηταν, αφου εγω ημουν η σιγουρη κ ηξερα κ τι ελεγα κ τι εκανα κ που εμπλεκα, του ειπα οτι τελειωνουν ολα πριν αρχισουν κ οτι δν μου δινει αλλη επιλογη....εφοσον σεβομαι γενικα τον αλλον κ ο,τι λεει για μενα ηταν μονοδρομος...
αφου εκεινος οντας μπερδεμενος δν ηταν σε θεση να παρει αποφασεις το εκανα εγω κ για τους δυο κ το διεκοψα....εκεινος μ ειπε πως θελει χρονο να συνειδητοποιησει τα γεγονοτα κ να σκεφτει, μου ειπε οτι οπως κ να χει τα χριστουγεννα θα ερθει να με βρει κ ας του ειπα πως δν θελω....μεταξυ μας θελω κ παραθελω, απλα θελησα τρ που εχει αρχισει να νιωθει πραγματα για μενα να εξαφανιστω, ωστε να του λειψω κ να κερδισω απ αυτο....ξερω οτι θα ερθει να με βρει, ξερω οτι θα τον κερδισω, αλλα δν ξερω τπτ για μετα.....μετα τα χριστουγεννα τι? μου ειπε πως δν ηθελε να σταματησουμε να μιλαμε, δν ηξερε τι να κανει...εγω τι επρεπε να κανω? Κοντευω να τρελαθω, εκανα το σωστο? Αφου δν υπαρχει σωστο κ λαθος..............τι να κανω τρ?
Απ την αλλη σκεφτομαι πως δν γινεται να παλεψω για κατι που δν εχει κανενα δεδομενο....περα απ την αποσταση....
οπως διαβασα κ καπου:
«Θα υπάρξει κοινός τόπος, κοινή έδρα κάποτε; όσο πιο δεδομένος είναι ο χρόνος της απόστασης, τόσο πιο εύκολα θα παλέψετε το διάστημα αυτό. Σίγουρα, αν πηγαίνετε στο άγνωστο χωρίς να ξέρετε πότε θα βρεθείτε σε κοινό τόπο διαμονής, θα πρέπει να παλέψετε πιο συχνά τις ανασφάλειες σας. Ένας χρόνος περνάει γρήγορα, τρία δυσκολότερα αλλά το αβέβαιο, πως περνάει; Άσε που εκεί ξεκινάει μια άλλη μεγάλη κουβέντα: ποιός θα κάνει το βήμα, ποιός θα αλλάξει τη ζωή του!»
Πως να παλεψω για κατι αβεβαιο? Νιωθω οτι αυτος ειναι αυτο ακριβως που ψαχνω στη ζωη μου κ επειδη θελω μια σοβαρη σχεση που να με οδηγησει καποτε σε οικογενεια κ με το δεδομενο οτι βαρεθηκα κ εζησα ολα τα υπολοιπα, ημουν προθυμη να υπομεινω τα παντα για χαρη του, αρκει να ξερω οτι νιωθει τα ιδια κ οτι σε ενα χρονο θα παω μαζι του....πραγμα που δν μ απεκλεισε κιολας...
Τρ που εχουμε δυο μερες να μιλησουμε δν μ αρεσει....μου λειπουν οι συνομιλιες μας....
Ωραια ξερω οτι ακουγεται τρελο ολο αυτο που περιγραφω, αλλα το ενστικτο μου μ εχει τρελανει......κ αν ολο αυτο που μ συμβαινει ειναι το μοιραιο της ζωης μου? Εξαλλου, στη ζωη ολα τα φαινομενικα τυχαια, εχουν αιτια κ λογο...θελω να πανε ολα καλα μαζι του κ εγω θα κανω ο,τι θυσια χρειαστει αν το αξιζει...
Δν τον αφηνω ευκολα κ ειμαι αποφασισμενη, αλλα δν ξερω τι να κανω....
Ακομα κ να ηξερα δν μου δινει η ζωη επιλογες....μονο το δεδομενο οτι ειναι μακρια μου :(
Μηπως να του ξαναστειλω κ να του πω οτι τον σκεφτομαι συνεχεια η να τον αφησω, οπως του ειπα, να συνεχισει την ζωη του με οσα σκεφτοταν πριν εμφανιστω εγω...να περιμενω δικη του κινηση, η να μην αφηνω τον χρονο να κυλαει ανεκμεταλλευτος?
Δν ξερω αν κπς μπορει να βοηθησει, παντως θα εκτιμουσα την οποια απαντηση....κ ευχαριστω...
