Στίχοι Σταμάτης Κραουνάκης & Λάκης Λαζόπουλος
Μουσική Σταμάτης Κραουνάκης
Όταν έχω εσένα
μπορώ να ονειρεύομαι ξανά
ανοίγω μες στη θάλασσα πανιά
και πιάνω μες τα χέρια μου
τον κόσμο να τον φτιάξω
Όταν έχω εσένα
μπορώ να μη βυθίζομαι αργά
τα βράδια που πληγώνεται η καρδιά
και πιάνω το μαχαίρι
το σκοτάδι να χαράξω
Κάνε ένα βήμα
να κάνω εγώ το επόμενο
αίμα μου και σχήμα
λόγος και ψυχή στο συμφραζόμενο
Όταν έχω εσένα
νιώθω σαν παιδί, έχω έναν άνθρωπο
μη φοβού κανένα
Εσύ κι εγώ στον κόσμο
τον απάνθρωπο
Εσύ κι εγώ
Όταν έχω εσένα
μπορώ να βάψω με ασήμι τη σκουριά
μπορώ να κοιμηθώ με σιγουριά
να πιάσω με τα χέρια μου
τους δράκους να σκοτώσω
Όταν έχω εσένα
αντέχω, πάω δίπλα στον γκρεμό
το ξέρω, έχω ένα χέρι να πιαστώ
κοντά μου έναν άνθρωπο
τα χρόνια μου να ενώσω
Αφιερωμένο ΄΄΄σε εσένα΄΄΄ είτε λέγεσαι, εαυτός, φίλος-η-οι, έρωτας, αγάπη, σύζυγος
Ενας κοινός ενικός, για όλους μας
Αν αφαιρούσαμε την ηλικία και κρατήσουμε τις εμπειρίες
Αφαιρούσαμε το φύλο που μας διαχωρίζει και κρατήσουμε την ανθρωπιά
Αφαιρέσουμε τα αρνητικά συναισθήματα του φόβου, τις τροπής, του στίγματος, των ταμπελών, τις μειονεκτικότητας, και κρατήσουμε τα θετικά του διαλόγου, τις αισιοδοξίας, τις ελπίδας, τις προσδοκίας, τις υγιούς αντιπαράθεσης, τις πολυπόθητης και σπάνιας και πολύτιμης επικοινωνίας τότε θα έχω (αυτό που ζήτω από) έναν καλό συνομιλητή
Συχνά αναρωτιέμαι πως δεν είναι τυχαίο το ότι έχουμε 2 αυτιά αλλά ένα στόμα, δύο μυαλά είναι καλύτερα από ένα, ιδιαίτερα από δύο αντίθετα
Κάποτε ξεκαρδιζόμουν από τα γέλια κάθε φορά που θυμόμουν ένα κείμενο που έλεγε
Όσες φορές κι αν σκοντάψεις
όσες φορές κι αν πέσεις
εγώ θα είμαι πάντα εκεί
για σένα...
-Με αγάπη, το πάτωμα
Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια μέχρι να καταλάβω πως και η κατάθλιψη είναι το ίδιο πράγμα, βρίσκετε πάντα εκεί, δεν είναι ταβάνι να σε πλακώσει και να μην μπορείς να σηκωθείς, είναι ….πάτωμα…. που άμα πέσεις σε αυτό και πάλι δεν θα μπορείς να σηκωθείς, αλλά …. δεν είναι το ίδιο, με το ταβάνι που και να θές δεν μπορείς, δεν μπορείς όχι δεν θέλεις, δεν έχεις την δύναμη εκτός και αν έρθουν τα συνεργεία και σε βγάλουν από τα συντρίμμια,
Δεν έχει κανένα νόημα το να περιγράφω για τα αποτελέσματα από την πτώση, το θέμα είναι τι κάνω πριν από αυτήν
Έχω μάθει να αντιλαμβάνομαι σχετικά έγκαιρα τα σημάδια, πριν από…… την καταιγίδα, και να προετοιμάζομαι, και όταν ξεσπά να λέω,……. μπόρα είναι θα περάσει,……
Ενα από τα θετικά αποτελέσματα που οφείλω να ομολογήσω & που έχω αποκομίσει μέσα από το φιλοξενία του φόρουμ είναι πως η γνώση είναι σαν την πρόληψη, από εκεί και πέρα τον λόγο τον έχουν οι ειδικοί
Η δική μας υποχρέωση είναι να προχωράμε γιατί αν σταματήσουμε το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να βλέπουμε την ζωή να μας προσπερνάει με την ταχύτητα του δείκτη τον δευτερολέπτων αντί του χρόνου τις ώρας
Πώς να διώχνω, να λέω ένα ούστ, στα παλιά τα απωθημένα? στις ίδιες στείρες, ατέρμονες, & σε τελική ανάλυση, αδιέξοδες σκέψεις? [/B]
Πώς να δίνω άλλη ερμηνεία σε προβλήματα εργασιακά, οικονομικά, οικογενειακά, προσωπικά, στην αγωνία στον φόβο για το μέλλον?
Πώς να μην περνάνε μέσα μου ? οι υποχρεώσεις, τα λόγια, οι σκέψεις, αυτή η ψευδαίσθηση τις ατελείωτης πτώσης, του αποπροσανατολισμού, να αναζητώ κάθε
μέρα από το πρωί …. το αυτό…. που μου δίνει την όρεξη, το κέφι, η πως αλλιώς να πω αυτό το μαλακιασμένο που μου κλέβει την συγκέντρωση
Πώς να ξανάχτιζα την εμπιστοσύνη που γκρέμισαν πρώτοι, ποιοι άλλοι οι συνήθεις ύποπτοι, (εδώ γελάω ειρωνικά) γονείς ….. από τον παιδικό φίλο μου μέχρι την ημέρα που είχα καλύτερη από τύχη επιλογή στην κοπελιά
Εμπιστοσύνη από την κοπελιά που με πλήγωσε και που δεν θυμάμαι καν το όνομά τις
Την κοπελιά που πλήγωσα και δεν θα ξεχάσω ποτέ, και τι ειρωνεία την λένε Χαρά, ξέρεις τι είναι να πληγώνεις την χαρά ?
Σαν να βάζω τις μνήμες στο μίξερ του μυαλού μου ε ? πληροφοριακά απαίσιος πουρές
Τι με φέρνει πάλι εδώ ? ποιοι είναι οι στόχοι μου ? οι επιθυμίες μου ? οι δυνατότητες μου ?
Γκρίζα σύννεφα σωρεύονται, οι λάμψεις κάνουν ξαφνικά και αθόρυβα την δουλειά τους, μέχρι να τις προφτάσει ο ήχος
Δεν κρατώ ομπρέλα, ποτέ δεν μου άρεσε να κρατώ μακριά τα δάκρυα του ουρανού, όπως κανένας δεν καταφέρνει να ξεγλιστρήσει τόσο εύκολα και ανώδυνα από αυτή την λυτρωτική θλίψη, που γίνεται για χάρη τις ζωής
Η αγωγή που ακολουθούσα αυτό το διάστημα μου έδωσε την δυνατότητα να ξεκαθαρίσω μέσα μου το τι μου συμβαίνει και κυρίως γιατί καταλήγω στα ίδια αδιέξοδα, ( γιατί το ένα γιατί το άλλο )
Η απόφασή μου να διακόψω την φαρμακευτική αγωγή και να στραφώ με τις δικές μου δυνάμεις / προσπάθειες, δλδ να παράγει ο οργανισμός μου τις απαραίτητες ουσίες που έχω σε έλλειψη δεν την θεωρώ επιπόλαιη η λάθος, ποιο πολύ με πρόκληση την χαρακτηρίζω, ναι, μια πρόκληση
Να βλέπω μακριά , να βλέπω και να προβλέπω τις εξελίξεις που θα έρθουν, από την μια, γιατί από την άλλη ( απότομη προσγείωση) δεν υπάρχει σάλιο, πόσο περισσότερο για ψυχοθεραπευτική μέθοδο
Τον φόβο πως τα χάπια θα μου δημιουργήσουν εξάρτιση, πως ναι μεν καλή η μέθοδος για αρχή αλλά αμα δεν αντιμετωπίσω την πηγή του …κακού δεν θα βρώ γιατρειά, ε και αμα δω τα σκούρα που λέμε και δεν ξανα αντέχω θα πάω μέσω ταμείου θα το πάρω απόφαση ψιλή χοντρή δική μου, για να μου κόψετε την καλημέρα δεν το νομίζω, το πολύ πολύ αμα σας τα πρήζω θα στεναχωριέμαι θα μου περνάει και πάμε παρακάτω γιατί…….. σαν να ξεφεύγω από το θέμα
Όταν δεν βλέπω, η δεν βρίσκω το τι πρέπει να κάνω, από εκείνη τη στιγμή και μετά το χάνω, χάνω την γη από τα πόδια μου, επανέρχομαι με το να κάνω ένα διάλειμμα και ξεκινώντας από το να βάζω από την αρχή τα πράγματα σε μια σειρά, ξεκινώντας από την καθαριότητα η την τακτοποίηση του κάθε κατεργάρη (σκέψεις) στον πάγκο του, και με την βοήθεια όσων διαβάζω ανά τακτά διαστήματα εδώ μέσα
Φίλους που θα μπορούσα να μιλήσω ανοικτά, όπως κάνω καλή ώρα τώρα, δεν έχω, πέρα από εδώ με το θέμα που μόλις άνοιξα και με ένα γεια που λέω που και πού στο ανταλλακτήριο μηνυμάτων μελλών του φορουμ (έχω έναν τρόπο να εκφράζομαι ε ?)
Ένα άλλο που με απασχολεί τα τελευταία 2013 χρόνια είναι πως αν η λογική σε τραβάει η σπρώχνει μπροστά το συναίσθημα σε κρατά πίσω από τα πρέπει, τους στόχους, ,,,,,,,
Λογική και συναίσθημα, απ ότι φαίνεται αδυνατώ να συντονίσω
Αλκοολικά τα πρώην βράδια για να γιατρέψω δήθεν τις πληγές, πάει το ξεπέρασα ποια, πάλι καλά ευτυχώς και μπράβο και συγχαρητήρια σε όσους το καταφέρνουν (καθώς και το κάπνισμα)
Γιατί επιλέγω τον συναισθηματικό προσανατολισμό ? και πώς να το πω αυτήν την στιγμή (με την λογική) το θεωρώ στα όρια του γελοίου για να μην πω …….. δεν ξέρω και εγω πώς να το χαρακτηρίσω αυτήν την εμμονή να το πώ ? κακή συνήθεια ?
δεν ξέρω ξανα χάνομαι στις σκέψεις οπότε …. Μπρεικ
Με την πυξίδα τις λογικής βρίσκω ξανά τον προσανατολισμό μου γιατί άσχετα με τα ,,,,, που γραφώ θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο για το που βάζω την υπογραφή μου και,,,,,,,, μετά όλα τα άλλα
Απλά πράγματα είναι η ζωή, γιατί τα κάνω πολύπλοκα ? η ζωή είναι στιγμές λένε και έτσι είναι
Γιατί χάνομαι στο φανταστικό, στο άγχος? για το τι είπες πως το είπες τι θα συμβεί αν θα συμβεί και αμα συμβεί τι θα πρέπει να κάνω να προετοιμαστώ λόγια λόγια λόγια
Γιατί μου είναι δύσκολο να συγχωρήσω αυτούς που με εμπόδισαν στα πρώτα βήματα που μου έκοψαν τα φτερά πρίν το πρώτο πέταγμα ?
Κουράζω ε ? εγω να δείτε εξάντληση
και απορία πως με αντέχεται μασκοφόροι φίλοι μου
Ρεμάλια τον νού σας σε αυτό που αντέγραψα παρακάτω, τον νου σας ρεμάλια
Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου,
ήταν να απαλλαγώ από ότι δεν ήταν καλό για την υγεία μου
Φαγητά, ανθρώπους, πράγματα, καταστάσεις, και γενικά κάθε τι που με κρατούσε κάτω
και μακριά από τον πραγματικό εαυτό μου.
Στην αρχή ονόμασα αυτή την στάση μου, Υγιή εγωισμό
Τώρα ξέρω ότι λέγεται
Αγάπη του εαυτού μας
Charlie Chaplin
Ε να μην κλείσω με μαυρίλα, σωστά φίλοι μου ?
Είναι λυτρωτικό τελικά να το βγάζεις από μέσα σου και σε ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν η έστω προσπαθούν να σε καταλάβουν
ΥΓ
Τι στο καλό ούτε τώρα θα πάω για ύπνο ?
