Είμαι και επιτυχημένη και αποτυχημένη μαζί
Γεια σας!
Είναι ξημέρωμα και αποφάσισα να σας μιλήσω λιγάκι για μένα, το γιατί ακριβώς. δεν το γνωρίζω. Μια βουβή συζήτηση με τον εαυτό μου και συνάμα αφήνω να βγει από μέσα μου μια αβάσταχτη κραυγή απόγνωσης.
Αν και γεννήθηκα με σοβαρά κινητικά προβλήματα που δεν μου επέτρεψαν να πάω σχολείο. σπούδασα εξ αποστάσεως και έχω καταφέρει να είμαι γνωστό όνομα στην ψυχολογία, στη δημοσιογραφία και ως συγγραφέας. Παρά τα σοβαρά κινητικά μου προβλήματα, σχεδίασα και συντόνισα έτσι τη ζωή μου, τις προσπάθειές μου και ζω μόνη μου δύο χρόνια τώρα, αφού η μητέρα μου είναι πια σε γηροκομείο κατάκοιτη από εγκεφαλικό. Τον πατέρα μου τον έχασα στα 18, από ραγδαίο καρκίνο στον πνεύμονα, σαν παρουσία πατρική υπήρξε αρνητικός παράγοντας. Ακόμα με κυνηγάει η φράση κλισέ του "αν ήσουν καλά, θα έβλεπες τι θα έκανε ο μπαμπάς για σένα". Δεν πειράζει, πέρασε κι αυτός δύσκολα στη ζωή του, όντας ορφανό παιδί σε χέρια μητριάς, που αγαπούσε τον φυσικό της γιο.
Δίπλα μου είχα πάντα τη μάνα μου, που αν και περάσαμε από πολλές συγκρούσεις μεταξύ μας. στάθηκε βράχος κοντά μου κι ακόμα ζει και αναπνέει για να με αγαπά, να με προστατεύει με τη σκέψη της -οι γιατροί λένε ότι θα είχε πεθάνει με τόση κλονισμένη υγεία, χωρίς την έννοια της για μένα.
Στα 25 μου έκανα την πρώτη σοβαρή απόπειρα αυτοκτονίας, δεν είχα φίλου, όλοι οι παιδικοί μου φίλοι παντρεμένοι πια και με μια μάνα σε μόνιμο πένθος για τον πατέρα επί χρόνια, κλεισμένη μονίμως στο σπίτι. Πήρα ηρεμιστικά χάπια, με ξύπνησε από τον λήθαργο η μητέρα μου και πήγαμε στο νοσοκομείο. Εζησα αλλά έπεσα σε σοβαρή κατάθλιψη για επτά χρόνια. όπου έκλαιγα, ζούσα μονίμως με κλειστά πανζούρια και φώτα, παρακαλώντας τη μάνα να με σκοτώσει για να γλιτώσω. Επί πολλά χρόνια τώρα με οαρακολουθεί κλινικός ψυχολόγος, με συζήτηση Ρότζρς και πάω σαφώς καλύτερα.
Στα πρόσωπα δύο ανδρών γνώρισα και ένιωσα τη χαρά του έρωτα, εμπνεύτηκα και έγραψα βιβλία γι' αυτούς, αλλά τη χαρά της συντροφικότητας και του σεξ, ως δουναι και λαβείν ή έκφραση συναισθημάτων, δεν το γεύτηκα. Ημουν φοβισμένη, μη συφιλιωμένη με τη γυναίκα μέσα μου και δεν ήθελα να ερωτευτώ για να κρατήσω την αξιοπρέπειά μου, όπως πίστευα. Ποιος άνδρας θα δεχόταν να συνδεθεί μαζί μου και πρακτικά, ε;
Ακομα θρηνούσα την απώλεια του Α, λάκισε, τρόμαξε και πάλευα με τις αρρώστιες της μαμάς, όταν στη ζωή μου ήρθε ο Γ, καλλιτέχνης κι αυτός, σε τυπική διάσταση με τη γυναίκα του, με τρία παιδιά και με μια αναπηρία άλλης μορφής κι αυτός. Επί ενάμιαι χρόνο μιλούσαμε με μηνύματα στο κινητό, ήρθε κάποιες επισκέψεις σπίτιο μου αφού τον ήξερα από τόσο δά αγόρι καο χωρίς να ξέρω το όνομά του, είχα την εικόνα του στο μυαλό μου χωρίς να ξέρω γιατί.
Τον Α τον ερωτυτγηκα με πάθος παράφορο, ο Γ, ήταν και είναι για μένα η βαθιά αγάπη κι αυτός έθεσε το θέμα να μου χαρίσει τη χαρά του γυμνού ανδρικού κορμιού στα χέρια μου, αφού με τη γυναίκα του συζούσε για χάρη των παιδιών του και μόνο, όπως έλεγε.
Ξαφνικά η συμπεριφορά του άλλαξε, είπε ότι είμαι γυναίκα ερωτευσιμη, που κάθε άνδρα θα ήθελε κοντά του, αν είχα το περίβλημα =σώμα, δες και λόγια του πατέρα μου παλιά. Μου πρόρτεινε να καταφύγω σε βοηθήματα για αυνανιμό, επικαλέστηκε τη δουλειά του, τη θλίψη μου, οι ευθυνες για την οικογένειά του έγιναν 'επιλογές΄του, δεν είχε σεξουαλικές σχέσεις με τη γυναίκα του, αλλά αυτή βρέθηκε να κοιμάται ξαφνικά δίπλα του. Κι εγώ; Εγώ χαμένη ξανά στη θλίψη και μόνη, να πέφτω αναίσθητη από στενοχώρια και άγχος.
Δεν ξεκόβει μαζί μου ο Γ, όμως είναι βέβαιο ότι τα βρήκε με τη γυναίκα του, σε πολύ πιο στενή βάση. Μου πετάει μια φράση αό το favebook και ΄χάνεται, αφού σταμάτησε μηνύματα και επισκέψεις του για να μην εκτίθεται στα παιδιά και τους φίλους του -εγώ να χαλαρώσω κι όλα θα βρούν τον δρόμο τους μεταξύ μας. Ανάμεσα στα άλλα, τώρα μου λέει ότι μπήκε εγγυητής σε τραπεζικό δάνιειο αυγγενή του και θα τον κυνηγούν τη στιγμή που την οικογένειά του βοηθούν συγγενείς της γυναίκας του, αφού αυτός δεν έχει πια δουλειά.
Οι φίλοι μου πιστεύουν ότι μου έγινε συνήθεια το πρακτικό μέρις της καθημερινότητάς μου, που διεπεραιώνω μόνη μου πιά και γι' αυτό μελαγχόλησα. Ο ψυχολόγος και η λογική μου λένε να συνεχίσω τη ζωή μου΄και ν' αφήσω κάπου να υπάρχει ο Γ. όπως ΄κάνει αυτός μαζί μου. Μόνιμο συντροφο μέσα στο σπίτι μου δεν επιθυμώ, με κάθε ειλικρίνεια, αλλά κοιτάζοντας τους βουβούς; τοίχους γύρω μου ζω μόνο με καφέ, βιταμίνες, λίγουςξηρούς καρπούς και τσιγάταα, καθώς έπαψε να μου στέλνει μηνύματα στο κινητό μου, για οικονομικούς λόγος ο Γ.
Όχι, όχι πάλι σιωπή και απομόνωση, ουρλιάζω μόνη μου, τη στιγμή που καταξιώνομαι επαγγελματικά και ως προσωπικότητα. Θα με χαροποιοιούσε μια επίσκεψη απλά του Γ. να τον χαρώ ως παρουσία. Ωστόσο και αληθεια να λέει πια για την τελευταία καταστροφή το δικιολογία -εγγυητής δανείου, εγώ δεν μπορώ να τον πιστέψω πια. Και μη πιστεύοντάς τον νιώθω νεκρή. Εντελώς νεκρή. Προσπαθώ να δράδω εγωιστικά, με αυτοάμυνα, γιατί και υπομονή να κάνω, όπως μου ζητά, μια άλλη καταστροφή περιμένει παρακάτω τον φρη Γ που ευτυχεί δίπλα στη νορμάλ γυναίκα του.
Ξέρω, να μάθω να διαχειρίζομαι τη μοναξιά μου, χωρίς να εξαρτάμαι από άλλους.
Όμως δεν αντιδρώ, δεν μπορώ. Δεν μου αρκεί να παλεύω για τον εαυτό μου, με τον Γ, να μου φέρεται πλέον σαν ο Αγιος Πατέρας της Θεοφανίας Παπαθωμα!
Ξημέρωσε, Ωρα να ΄πιώ έναν καφέ ακόμα, καπνίζοντας ένα τσιγάρο.
Ευχαριστώ εσένα που με διάβασες και τον χρόνο που διέθεσες για μένα.
Καλημέρα!
Τ=ΥΓ, Εγώ τους καταλαβαίνω όλους, μπαίνω στη θέση τους... εμένα ποιος θα με καταλάβει άραγε ποτέ, από όσους έχω ανάγκη να με καταλάβουν και νιώσουν;;;
