Ενας φαυλος κυκλος (νοσοφοβια)
Καλησπερα σε ολους σας. Ελπιζω να ειστε ολοι καλα. Σας γραφω σημερα γιατι δεν εχω που αλλου να μιλησω και ειμαι σε αθλια κατασταση αυτη τη στιγμη. έχω μεγαλο ιστορικο με το φοβο για τις αρωστιες (άρχισε απο τα 13). Δε θα σας κουρασω πολύ με όλη την ιστορια απλα να σας πω ότι τα τελευταία χρόνια ήμουν καλά αλλά άρχισε ξανα αυτη η απαισια κατασταση το νοεμβριο. Απειρες εξετάσεις, πολλες σπανιες και θανασιμες αρωστιες και τελικα δεν έχω τίποτα.
Αυτόν τον καιρό έχω τη φοβία του όγκου στον εγκέφαλο. Πριν δυο μήνες άρχισα να έχω ένα μόνιμο βαρος στο κεφάλι όπου πολλές φορές το συνόδευαν ταση για εμετο, ζαλάδα και πονοκέφαλος. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία γιατί ξέρω ότι πάσχω από σπαστική κύφωση στον αυχενα και το αυχενικό σύνδρομο τα έχει όλα αυτά. αφού έβλεπα όμως ότι δεν περνάει πήγα στον ορθοπεδικό μου να μου γραψει κανενα φαρμακο μπας και συνέλθω. Μου έγραψε αντυφλεγμονόδη αλλά τίποτα. Εκεί άρχισα να αγχώνομαι. Άρχισαν να μπαίνουν ιδεες στο μυαλό μου. Πήγα σε νευρολόγο η οποία τα βρήκε όλα φυσιολογικά και δεν ανέφερε καν μαγνητικη (εγώ ήμουν σίγουρη ότι θα μου γραψει να κάνω μια). Μετά από λίγες μέρες αρχισαν τα ψιλομουδιάσματα στις παλαμες και στις πατουσες ενώ το βαρύ κεφάλι να συνεχίζει να είναι μόνιμο. Άρχισα να νιώθω μια πιεση στη μύτη και τη δεξια μερια του μετώπου. Πήγα και σε άλλο ορθοπεδικο που είπε όι ο αυχενας δε δικαιολογει όλα αυτα τα συμπτωματα. τοτε εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου. αρχισα να κανω σπαστικές κινήσεις σα να μη μπορώ να συντονίσω τα χερια μου και τα πόδια μου. Μετά αρχισα να νιωθω αδυναμια στο αριστερο πόδι. περπατουσα και λίγιζε. μετα αδυναμια και στα δυο τα ποδια. μετα στα χερια. η αδυναμια στα ακρα ερχετε και φευγει. η ζαλαδα δυναμωσε. Ο ορθοπεδικος εντωμεταξυ μου εργαψε μια μαγνητικη αυχενα για να ειμαστε σιγουρη την οποια θα κανω την δευτερα. Αλλά εγώ θέλω να κανω μαγνητικη εγκεφαλου. ειμαι 100% σιγουρη οτι εχω ογκο εγκεφαλου και οτι μεχρι να τον βρουμε θα ειναι πολυ αργα. φοβαμαι οτι σιγα σιγα θα μεινω παραλυτη. δεν αντεχω αλλο. οι δικοι μου αν ακουσουν ξανα για γιατρο θα πεσουν να με φανε. η μαμα εχει ΣΚΠ και οι γιατροι λενε οτι δεν πρεπει να αγχονετε αλλά μπορει η γυναίκα. ο αδερφος μου προσφατα περασε μια καταθλιψη και εγώ ειμαι έτσι όπως είμαι. τι θα κανώ τι; φοβαμαι. ολη την ωρα ειμαι στον κοσμο μου. δε μπορω να χαρω τπτ. δεν εχω ονειρα, χομπι, φυλοδοξιες, σχεδια για το μελλον. δε νιωθω τπτ εκτως απο απογνοση. και ειμαι 19. θα επρεπε να εχω ολη τη ζωη μπροστα μου. υπαρχει περιπτωση να έχω ογκο και να μην το καταλαβε η νευρολογος;