Γεια! ειμαι 30. εδω και 4-5 χρονια κατα διαστηματα νομιζω οτι επασχα η πασχω απο καταθλιψη . Δν εχω παει σε γιατρο. Παραλληλα εκανα μια καταβαση στον εαυτομου για να καταλαβω γιατι ειμαι ετσι, εκτος απο τους προφανεις λογους που θα γραψω παρακατω.Τελικα κατεληξα ποιες ειναι οι αιτιες. Το οικογενειακο μου περιβαλλον.Αναγκαστηκα οχι μονο να ψυχολογησω τον εαυτο μου αλλα και τους δικους μου προκειμενω ναμαι οσο πιο σιγουρος γινεται. ομως οσεσ φορες προσπαθησα ν μηλησω στους δικους μου νομιζουν οτι το λεω απο κακια η πονηρια και οτι απλως τους κατηγορω.Δν βγαζω ακρη. Το επομενο σταδιο ειναι να φυγω αλλα η ολη καταστση με χει κανει να μαι αδρανης και ειμαι ανεργοσ.Πως γινετεαι τωρα που ξερω τι μου συμβαινει ν απροχωρησω παρα περα?? Το ενδιαφερον της υποθεσης ειναι οτι μια απο τις αφορμες για να σκεφτω τι μου γινετε ηταν ενας που καναμε παρεα μεγαλυτερος μου κια που αυτος ειχε καταθλιψη αλλα εγω δεν τοξερα μεχρι που το καταλαβα μονος μου αφου σχεδον μελετουσα το καθε τι που μου λεγε κια την καθε του πραξη και αντιδραση. Επισσης μολις καταλαβα τι παιζει με τους συγγενεις μου επαθα σοκ απο την αδιαφορια τους . Καταλαβα οτι σκεπτοντουσαν μονο τον εαυτο τους χωρις κανενα ενδιαφερον για τους υπολοιπους και χωρις να το παραδεχονται πχ δεν εμπαιναν καθολου στη θεση σου και το μονο που καννα ηταν να ναι επικριτικοι και γεματο εντολες κανε αυτο κανε εκεινο ετσι λες και ημουν χαζος ομως ουσιαστικη βοηθεια ποτε δεν δειναν στο συγκεκριμενο. οι γονεις μου ηταν αρκετα μεγαλυτεροι και εχω 2 μεγαλυτερους αδερφους 10-11 χρονια διαφορα.
Ενω ειχα ολες τισ δυνατοτητες εμπρακτα για το καλυτερο ο εγωισμο τους να μαι επικρινουν και να μεφωναζουν μεκαναν να μην ανοιγομαι και να μην εχω επιθυμιες.πχ στο δημοτικο-γυμνασιο ημουν πολυ καλαος μαθητης οταν αρχισα το λυκειο δεν μεπαιρναν υποψη τους καιγω δεν διαβαζα κλεινομουν στον εαυτομου αλλα δεν το καταλαβαινα τοτε. εκει ηταν ενα διαστημα που πρεπει ναχα καταθλιψη . Στην 3 λυκειου πεθανε ο πατερασ μου. περασα με την 3 σε μιασχολη πληροφορικησ αφου ειχα φυγει απο 2σχολες στην 2 σχολη εφυγα επειδη μου λεγαν τα 2 αδερφιαμου οτι εχει λεφτα αλλα δεν μου εξηγουσαν τιποτα σχετικα και επειδη χωρισα μεμια κοπελα και στεναχωρηθηκα πολυ αυτο πρεπει ναταν η 2 φορα που περασα καταθλιτικο σταδιο. αφου περασα φοιτητης και μουπε ο μεγαλυτερος αδρφος μου οτι ναμην περιμενεις ποτε βοηθεια απο μενα γνωρισα μια κοπελα μεγαλυτρη απο μενα και ειμαστανμαζι για 5 χρονια στην αρχη ειχαμε προβληματα αλλα μετα μπορω να πω ειμασταν πολυ ωραια επικοινωνουσαμε, μαζι μου περασε οποια προβήματα ψυχολογικα ειχε εκεινη , νευρα πολλα πιεστικη.. αλλα ομως με βοηθησε εμπρακτα και μεκανε να καταλαβω την αξια μου μαγαπησε και την αγαπησα ..ομως ταχρονια παιρνουσαν και οταν ημουν ετοιμοσ ν ακνω τη ν πτυχιακη μου εκεινη ηθελε παιδι.. παραλληλα ο μεγαλυτεροσ αδερφοσ μου παντρευτηκε και μετο παιδιτου ηρθε να μιενει μαζι που εμενα εγω και η μανα μου με αποτελεσμα να τσακωθουμε αγρια και να βγαινει εκτοσ εαυτου εσπασε 2 πορτες κε μπηκα αναμεσα σαυτον και στην μανα μου γιατι πηγε να της φερει καρεκλα στο κεφαλι. Εφυγε τελικα και νοικιασε αλλου. μετα πηρα το proficiency σταγγλικα. Στη συνεχεια αρχιζε να με παιρνει αποκατω γιατι γιναν ολαυατα , ο αδερφος μου να επιτηθεται στην γρια μανα μου , ημουν ανεργοσ δεν ειχα τελειωσει τη σχολημου , επρεπεν απαω φανταροσ και η κοπελα μου ηθελε ν απαντρευτουμαι αλλιως χωριζουμε .....οπως και εγινε δυστηχως ποτε δεν την πηρα τηλεφωνο......πηγα φανταροσ και εθελοντηκα πηγα Ειδικες δυναμεις οπου καταφερα να τελειωσω με επιτυχια... οταν γυρισα ομως σπιτι παλι με πηρε αποκατω και παρεμεινα αδρανης.. παρολα αυτα καταφερα και ετρεξα μαραθωνιο και τον ολοκληρωσα! ομως παλι κληστηκα στον εαυτομου. Παρεα δεν ειχα,και εκανα αναγκαστηκα παρεα με τον καθληπτικο φιλομου Σαυτα τα 5 χρονια οι συνευρσεις με κοπελες ειναι λιγοτερες απο τα δαχτυλα ενος χεριου....παρολο που μου λενε οτι ειμαι ομορφοσ, δεν εχω χρηματα και μεταιζει η μανα μου η πρωην μου στην 1μηση χρονο παντρευτηκε. Κανενας δεν ασχολειτε μαζι μου.
Το γιατι ειμαι ετσι μου λενε οτι φταιω ΕΓΩ....... οτι ΕΓΩ κανω λαθος στη ζωη μου.... ΟΜΩΣ......ΚΑΝΕΝΑΣ.....ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΗ ΝΑ :
1) καταφερνει να περναει σεσχολη που δεν του αρεσει και δεν εινια του αντικειμενου του μενωντασ μονοσ του σε αλλη πολη με 350 ευρω συνολικα εξοδα το μηνα και να την τελειωνει σε 4 1/2 χρονια?
2) να παιρνει το proficiency σε 4 μηνες μετα απο 8 χρονια διακοπης της αγγλικης γλωσσας??
3) να πηδαει απο αεροπλανα και ελικοπτερα,, εθελοντικα σε τεραστια ψυχικη πιεση και να τα καταφερνει
4) και να μπορει και να δυανυει 42 χιλομετρα χωρις σταματημω σε 430 ωρεσ με μονο 4 μηνες προπονηση?????? Πραγματα που κανενας αποαυτουςτους δεν εχει κανει και που ποτε δεν ακουσα ουτε μια καλη κουβεντα γιαυτα?? πως γινετε αφου συνεχεια ακουω οτι ειμαι τεμπελης, καλομαθημενος, χαζος και πονηρος ????? Πως γινετε να αμφισβητει συνεχειατ ον εαυτο του οτι δεν αξιζει τιποτα και να μην κανει και τιποτα εχοντασ καταθλιψη? περνωντας ολο του χρονο μεσ στο σπιτι χωρις ναχει πειραξει κανεναν απο τους δικους του??? και νατη βγαζει με 50 ευρωτο μηνα για τοσα χρονια? ποιος με κατεστρεψε ετσι ωστε να μην πιστευω στον εαυτο μου και να μαι παρατημενος στην τυχη μου?? Αφου εμπρακτα μπορω.....και στην τελικη ΠΟΥ ΦΤΑΙΩ και τι ΛΑΘΟΣ κανω?????
Και για οσους πουν οτι δενε ειχα η εχω καταθλιψη θα τους πω οτι παρατησα το πτυχιο μου,παρατησα την πρωην μου, ειχα για μερες να κανω μπανιο πολλες νυχτεσ δεν κοιμομουν ταχυκαρδιες και ενα βαρος στο στηθος και σφιξιμο στην καρδια.. εφτασα σε σημει ν αφοβαμαι γι ανεξηγητο λογο ενα διαρκη φοβο σε σημειο ν φοβαμαι να παω στο σουπερμαρκετ μου φαινοταν πολυ δυσκολο να ψωνισω....μια μερα η νυχτα δεν ξερω ¨ειδα¨ το σκοταδι που εχουμε μεσα μας αν καταδυθουμε βαθια στο ασυνειδιητο μας ειναι μια αβυσσος κυριολεκτηκα απυθμενη..... τον τελευταιο χρονο πρεπει ναχω και αυτοκτονικους ιδεασμους....οπως και αυτα ταχρονια επανηλθε η ψωριαση που ειχε να μου εμφανισθει απο το λυκειο. Τελευταια ειμαι αρκετα απαθης ,ομως σιγα σιγα θελω να παω παραπερα πως γινεται ???
