Μετά απο κάθε ----δεν μπορώ---- η ακόμα αν αναρωτιέσαι....μπορώ ? Υπάρχει ένα ---- ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ? ---- εκτός και αν πείς ---επειδη δεν θέλω---- μόνο εκεί δεν χωράει το γιατί
ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ?
Δυο λέξεις με πολλές ερμηνείες, από το να μάθεις να λες ΟΧΙ, μέχρι την αρχή μιας πρόκλησης, και η δεύτερη περίπτωση είναι η αφορμή που γράφω σήμερα
Είχα να μπω αρκετό καιρό στο φόρουμ (οπότε καταλαβαίνεται πως οι χαπι ντεης τελείωσαν ) από την μια δεν είχα εύκολη πρόσβαση στο διαδίκτυο, αλλά κυρίως γιατί γέμισα με ασχολίες, με απλά καθημερινά πράγματα και πρόσωπα που βρίσκονται πολύ κοντά μου, σχεδόν σκουντουφλάω επάνω τους και παρόλο που συνέβαινε αυτό, εγώ εκεί, με το βλέμμα στο υπερπέραν (για λίγο μόνο, εμ οι κακές συνήθειες δεν κόβονται έτσι εύκολα )
Έβλεπα μια αναμνηστική φωτογραφία καβάλα πάνω στην Θέκλα = Honda CB 250 N ( δεν έτρεχε δεν έστριβε και δεν σταματούσε εύκολα και όλοι μου έλεγαν αντε με το πρα πρά σου ) Με την Θέκλα όμως είχα πάει σε πολλά μέρη, πέρα από την καθημερινή μου μετακίνηση, Βόρεια Πελοπόννησο, όλη την Στερεά Ελλάδα και Εύβοια
Είχα το μέσων, και μετά το ---δεν μπορώ---- η ---το μπορώ? ---- ένα, γιατί όχι?
Από τα 17 μέχρι τα 19, μετά στρατιωτικό και από τα 21 στο εξωτερικό παλεύοντας για ένα καλύτερο μέλλον, προσπαθώντας να προσαρμοστώ σε μια άλλη νοοτροπία μέχρι να γίνει συνήθειο και έτσι να κατορθώσω να είμαι και πάλι ξένος και στις δυο χώρες (στο εξωτερικό λόγο ονόματος και στην πατρίδα μου λόγο νοοτροπίας) Στην προσπάθειά μου να κατορθώσω να κάνω πράξη τις ασκήσεις επι χάρτου, πάτησα την νάρκη και μέχρι να βρεθώ στο θεραπευτήριο του e-psychology πέρασα τι πέρασα και περαστικά είναι ποια
Πέρα από την μίνι αναδρομή στο παρελθόν, ότι μας κάνει να χάνουμε την επαφή μας με απλά πράγματα, ότι εκφράζουμε με λίγα λόγια και με απλές πράξεις, εκεί που μια απλή σκέψη είναι ικανή να αλλάξει η να κάνει την διαφορά, ήταν είναι και θα είναι η πρόκληση, ότι ζημιά και αν ο καθένας μας αισθάνεται αν δεν βρει το μέσων, όσο και αν οι άλλοι το κοροϊδεύουν* και κυρίως ένα ---γιατί όχι--- ως πρόκληση, προσωπικά δεν νομίζω πως θα τα κατάφερνα τελικά να ξεφύγω από την κατάθλιψη
Την τελευταία φορά έλεγα στον Κύκνο (και όχι μόνο) γράψε όλες τις σκέψεις στην κουρτίνα του σαλονιού και αφου τις γράψεις και τις διαβάσεις από το αναπαυτικό καναπέ σήκω επάνω και τράβηξε την στην άκρη, μην παραμείνεις όμως ως θεατής , αλλά να βγεις εκεί έξω, ακόμα και αν βρέχει, ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ?
Άντε περιμένω τα δικά σας ----γιατί όχι----
*(δεν σου κάνω τον άγιο, έχω πει και εγώ για το KLR του Ξωτικού χαχα)
