Πριν 2 χρόνια είχα μια πολύ καλή σχέση με κοπέλα.Συγκατοικούσαμε καθώς σπουδάζαμε στην ίδια σχολή,είχαμε κοινά ενδιαφέροντα μεταξύ μας και η συμβίωση ήταν ήρεμη και αρμονική σε γενικές γραμμές.Φυσικά είχαμε και τους καυγάδες μας και κάποιες ζήλιες.Αλλά από την αρχή υπήρχε χημεία και νιώθαμε άνετα ο ένας απέναντι στον άλλον.Της είχα εκμυστηρευτεί πως έπαιρνα ψυχοφάρμακα αφού είχαν περάσει κάποιοι μήνες κ γνωριστήκαμε καλύτερα.Μετά από 1,5 χρόνο σχέσης ήρθε η υποτροπή απο τη στιγμή που δεν έπαιρνα σωστά τα φάρμακά μου και τα είχα διακόψει.Χωρίσαμε.Πιστεύω για την κοπέλα που ακόμα κρατάμε επικοινωνία ήταν ένα ισχυρό πλήγμα.Τώρα που καθαρίζει το μυαλό μου αρχίζω και αναπολώ τη σχέση που είχαμε.Στην περίοδο της υποτροπής αισθανόμουν πως δεν είχα πια αισθήματα για κείνη.Όλα είχαν παγώσει.Ήταν η πρώτη μου ολοκληρωμένη σχέση.
Αυτό που θα ήθελα να μάθω είναι ιστορίες δικές σας.Από άτομα που έχουν κάποιο σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα όπως σχιζοφρένεια,διπολική διαταραχή,κατάθλιψη κτλ.
Εκμυστηρευτήκατε το πρόβλημά σας;;Υπήρξε αποδοχή ή απόρριψη;;Πως τα πηγαίνατε μαζί;;Πόσος χρόνος σας πήρε να κάνετε σχέση μετά το πρόβλημα υγείας που προέκυψε στη ζωή σας;;
Προσωπικά τώρα δεν έχω διάθεση για σχέση καθώς δεν νιώθω έτοιμος ψυχολογικά και αρκετά δυνατος στο θέμα αυτοπεποίθησης.Και ένας άλλος λόγος είναι οι παρενέργειες των φαρμάκων στη στύση.
Γενικά με απασχολεί αυτό το θέμα των σχέσεων και υπάρχει ένας αυτοστιγματισμός από την πλευρά μου.Πιστεύω πως λόγω του προβλήματός μου γενικά θα με αποφεύγουν και δεν θα καταφέρω να κάνω και οικογένεια μετέπειτα.
