καλησπερα σε ολους. ηθελα καπου να τα γραψω μηπως ακουγοντας μια τριτη τεταρτη γνωμη παρω τη δυναμη να κανω αυτο που πρεπει.επιτελους.
τον ιουλιο,τρεις μηνες πριν τον γαμο μας τα ακυρωσε ολα.ο καλος μου, ο ανθρωπος μου αυτος που εμπιστευτηκα οτι θα ηταν για παντα στη ζωη μου.αιτια ?ή καλυτερα αφορμη?ενα καβγαδακι για την επιλογη του ατομου που θα μας παντρευε.ηθελε να εχει αποψη για ολα και τον πρωτο λογο και τον τελευταιο.διαφωνησαμε σε αυτο το ζητημα με αποτελεσμα να μου πει λιγες μερες μετα οτι ξενοικιαζει το σπιτι που μολις ειχαμε βρει και ακυρωνει το γαμο μας(ηταν να γινει τωρα,αυτο το μηνα)..τα εχασα ενιωσα οτι χανω τον κοσμο και το μυαλο μου..σκεφτηκα τα παντα..σκεφτηκα και τους συγγενεις και τους συναδελφους που ηλιθιωδως ειχα πει σε καποιους οτι ετοιμαζω γαμο..
μετα απο λιγες μερες με αφορμη τις εκκρεμμοτητες του σπιτιου που ηταν να νοικιασουμε βρεθηκαμε..το αποτελεσμα να προτεινει μια <λυση> δηλαδη οτι προτεινει για την ωρα.αν θελω για να μην χαθει η σχεση μας..να παραμεινουμε ως εχουμε (αραββωνιασμενοι και ο καθενας στο σπιτι του)χωρις γαμο και συγκατοικησεις επι του παροντος..τον αγαπουσα πολυ ..τον αγαπησα περισσοτερο απο κανεναν μεχρι τωρα..καλως η κακως το δεχτηκα..περασαν οι μηνεσ φτανουμε στο τωρα..η συμπεριφορα του δεν αλλαξε.δεν αναφερει τιποτα ουτε για γαμους ουτε καν για συγκατοικησεις. τι να κανω.με ποναει πολυ αυτη η ιστορια.δεν ειναι οτι εχει απομακρυνθει βρισκομαστε με την ιδια συχνοτητα οπως πριν..αλλα πως να το πω.κατι εχει<σπασει>...ξερω ειναι δυσκολος χαρακτηρας και ειχαμε θεματα και αλλα στην αρχη της σχεσης μας τα οποια ξεπεραστηκαν συν τω χρονω,κυριως επειδη επεμενα και σταθηκα διπλα του εγω αλλα τι να πω.δεν ξερω τι νιωθω και τι ειναι σοφο να κανω.να φυγω μια για παντα και να ησυχασω η να περιμενω λιγο ακομα και αν ναι ποσο.δυο χρονια σχεσης εχουμε ..οι ηλικιες μας 38 και39..δεν ξερω. νιωθω χαμενη..οτι θελετε ρωτηστε να σας απαντησω...