Φιλία, Εχεμύθεια, Απιστία υπάρχουν όρια;
Με την φίλη μου Χ είμαστε φίλες από μικρά παιδιά. Οι οικογένειες μας είναι πολύ κοντά και έχουμε μεγαλώσει σαν αδελφές. Περάσαμε πολλά όλα αυτά τα χρόνια, σπουδάσαμε στις ίδες πόλεις, στις ίδες χώρες, σε ξεχωριστές, τσακωνόμασταν τα βρίσκαμε πάντα όμως οι ζωές μας ήταν παράλληλες και αλληλοσυνδεόμενες με κάποιο τρόπο.
Είναι αυτό που θα λέγαμε κολλητή. Ξέρω τι θέλει να πεί πριν ακόμα το πεί, όπως και αυτή για μένα. Μου έχει σταθείς τα δύσκολα όπως και εγώ. Πάντα ήμασταν εκεί η μια για την άλλη.
Πρίν απο 5 χρόνια έκανε δεσμό με κάποιον που θα έλεγε κανείς οτι δεν της ταίριαζε. Ακόμα και εγώ είχα τις επιφυλάξεις μου. Στην πορεία όμως την είδα ευτυχισμένη, ήρεμη και κατάλαβα οτι ο φίλος της είναι πολύ καλό παιδί και εξαιρετικός άνθρωπος.
Αποφασίσανε να παντρευτούνε και ήμουν η κουμπάρα.
Ο άντρας της φίλης μου λείπει συχνά λόγω δουλειάς και μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αυτό είναι κάτι που η Χ το ήξερε απο την αρχή. Τον τελευταίο χρόνο όμως τα πράγματα άρχισαν να μπερδεύονται.
Μετά απο διάστημα μεγάλης απουσίας του άντρα της αισθανόμουν οτι η φίλη μου «ψαχνόταν» όταν την έκανα συζήτηση μου είπε οτι απλά δεν μπορούσε να καταπιεστεί να μην περάσει καλά. Κάποια μέρα κατάλαβα και παραδέχτηκε οτι είχε βρεί γκόμενο.
Ό γκόμενος προήλθε απο δικό μου φιλικό χώρο. Δεν ήταν όμως απλώς η τρέλα μιας βραδιάς αλλά η ιστορία συνεχιστικέ για αρκετό καιρό. Ή ίδια το έχει δικαιολογήσει λέγοντας οτι δεν ήταν έτοιμη για γάμο, οτι πιέστηκε, οτι δεν αντέχει την ζωή ώς γυναίκα κάποιου που απουσιάζει τόσο μεγάλα χρονικά διαστήματα. Επίσεις δήλωσε και πιστεύω οτι είναι αλήθεια οτι δεν είναι ερωτευμένη. Της εξέφρασα την έντονη διαφωνία μου για αυτό και της είπα όμως οτι πάντα θα την υποστηρίζω ακόμα και αν διαφωνώ.
Εκεί άρχισαν τα δικά μου προβλήματα, η φίλη μου αισθάνομαι ότι απομακρύνθηκε, ξέρω ότι συνέχισε τη σχέση λέγοντας μου συνεχώς ψέματα (που εγώ έκανα οτι δεν καταλάβαινα) για να τον συναντήσει, όταν ο άντρας της επέστρεψε δεν τολμώ να τον κοιτάξω στα ματία, όπως επίσης δεν τολμώ να κοιτάξω στα μάτια και κανένα απο την οικογένεια της. Ξέρω ότι αν ποτέ μαθευτεί η οικογένεια της και ο άντρας της θα τα βάλει μαζί μου. Ξέρω ότι με χρησιμοποιεί ώς άλλοθι παρ’ όλου που της είπα ότι δεν αντέχω να το κάνω αυτό και προτιμώ να μην γνωρίζω τίποτα. Επίσης το οτι γνώρισε αυτόν τον τύπο μέσω εμού, με βαραίνει ακόμα περισσότερο.
Έχω χάσει πολλά βράδια τον ύπνο μου μην γνωρίζοντας τι να κάνω. Το χειρότερο όλων είναι οτι την βλέπω πολύ ζορισμένη. Η παράλληλη της σχέση συνεχίζεται και τώρα που επέστρεψε ο άντρας της. Κάποιες φορές που προσπάθησα να της μιλήσω αρνείται οτι συνεχίζει να τον βλέπει και επίσης είναι κλειστή σα στρείδι. Δεν θέλω να την κριτικάρω, δεν έχω καμία δικαιοδοσία άλλωστε, της το είπα αυτό, αλλά δεν μπορώ να την βλέπω τόσο ζορισμένη. θα μπορούσα να την δικαιολογήσω αν συνέβαινε μια φορά. Αλλά αυτό που επαναλαμβάνεται με έχει καταρρακώσει.
Σκέφτομαι να μιλήσω στον αδελφό της, που είναι πολύ ανοιχτόμυαλος και πολύ καλός μου φίλος, ελπίζοντας οτι ίσως να μπορεί να κάνει κάτι να της βάλει μυαλό. Απο την άλλη όμως αντιλαμβάνομαι οτι αυτή η υπόθεση αφορά την ίδια και δεν είναι δικαιοδοσία δικιά μου να μιλήσω στον αδελφό της.
Εμένα δεν με ζορίζει μόνο το μυστικό που δεν τολμώ να μοιραστώ με κανένα αλλά κυρίως οι τύψεις που με κυνηγάνε ψάχνοντας να βρώ ευθύνες σε μένα που θα μπορούσαν κάποτε ίσως ο άντρας της και η οικογένεια της να μου καταλογίσουν. Κυρίως ψάχνω να βρω ευθύνες δικές μου που είναι τόσο ζορισμένη και που είμαστε τόσο απομακρυσμένες. Αν και κάνω πλέον οτι δεν υπήρξε ποτέ αυτό το σκηνικό και δεν ξέρω τίποτα νομίζω οτι στα μάτια της είμαι οτι εκπροσωπεί τις τύψεις της και αυτό την απομακρύνει απο κοντά μου. Ξέρει οτι σιωπηλά την κατακρίνω ακόμα και αν δεν θέλω να το κάνω.
Να μιλήσω σε δικό της άνθρωπο όπως τον αδελφό της ή όχι; Που φτάνει η φιλία και η εχεμύθεια που περικλύει; Αν βλέπεις τον φίλο σου να οδεύει προς την καταστροφή τον αφήνεις να το ζήσει με όποιες δραματικές συνέπειες για εκείνη κυρίως; Που μπορεί να φτάσει η φιλία;
