ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ - ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ
Καλησπερα σας.
Ειναι η πρωτη φορα που δημοσιευω στο φορουμ και θα ηθελα απλα τη γνωμη σας σχετικα με ενα ζητημα που με απασχολει ιδιαιτερα τον τελευταιο καιρο. Ειμαι σε σχεση εδω και 1μιση χρονο με εναν ανθρωπο 12 χρονια μεγαλυτερο μου (ειμαι 26). Μου εχει εκδηλωσει οτι εχει σοβαρο σκοπο για τη σχεση μας και βρισκομαστε σε σταδιο πριν την επισημη συγκατοικηση ουσιαστικα. Εντουτοις μια μερα ανακαλυψα καθαρα τυχαια καποια σημειωματα του σχετικα με μια σχεση λιγων μηνων που ειχε πριν απο εμενα και εκδηλωνε σε αυτα πολυ εντονα και τρυφερα συναισθηματα, τοσο που δεν πιστευα ποτε οτι θα μπορουσε ο ιδιος να εκδηλωσει. Γενικα ειναι ενας εξαιρετικος ανθρωπος, που μου δειχνει με πραξεις οτι με αγαπαει πραγματικα. Εντουτοις εκτος απο την αρχη, δεν μου εχει εκδηλωσει απο τοτε ποτε ανοιχτα το πως νιωθει για εμενα, γιατι πιστευει οτι οι συναισθηματισμοι ειναι περιττοι οταν υπαρχει ουσια σε μια σχεση (κατα τη γνωμη του) Εγω παλι νιωθω τρομερη ανασφαλεια σε αυτο το θεμα. Απο την αλλη εγραφε για την πρωην του οτι την αγαπαει βαθια και χιλια δυο πραγματα που δεν εχω ακουσει ΠΟΤΕ να λεει ο ιδιος ξανα, απο την μια σε εμενα δεν εκδηλωνεται...και στο συρταρι του εχει κρατημενα 2 πραγματα της πρωην του (τα οποια υποστηριζει οτι ηταν παλια της αδερφης του, προφανως για να μην με πληγωσει, αλλα οταν μιλαμε για τιραντα σουτιεν, δεν το πιστευεις νομιζω και ευκολα...)
Ειλικρινα χρειαζομαι μια γνωμη...
Ολοι μου λενε οτι ολα ειναι καλα και να μη φοβαμαι τιποτα, γιατι ουσιαστικα ειμαι (χωρις να θελω να περιαυτολογησω) μια κοπελα που δεν της υστερει αντικειμενικα σε κατι...Ομως...γιατι να εχω τετοια ανασφαλεια; Στην προηγουμενη μακροχρονια μου σχεση ημουν ενταξει απο καθε αποψη οσον αφορα συναισθηματικη καλυψη και απο τις δυο πλευρες (ηταν συνομηλικος). Δεν ξερω πως να χειριστω τα πραγματα γιατι αν ειναι οντως να ζησω μια ζωη μαζι του δεν ξερω αν θα αντεξω σε αυτο το κλιμα χωρις ιχνος συναισθηματικης εκφρασης...Ειμαι γενικα συναισθηματικη και πολυ δοτικη σαν ανθρωπος, με τις πραξεις του το καταλαβαινω οτι με αγαπαει,
Αλλα...
Εστω μια φορα... εχω αδικο που του ζηταω να μου πει εστω μια φορα πως νιωθει; Και ας μην μου το ξαναπει ποτε ξανα, πραγματικα...
Συνηθως το αποφευγει ευγενικα οποτε τον εχω ρωτησει, και ειτε μου αλλαζει θεμα ειτε μου λεει οτι αυτα ειναι περιττα... να σημειωσω οτι ειμαι η μοναδικη μακροχρονια σχεση του, γενικα συνηθιζε να ασχολειται περιστασιακα με γυναικες και ηταν κατα του γαμου και ο ιδιος μου λεει οτι αυτο θα επρεπε να με κανει να νιωθω πιο σιγουρη και καθολου ανασφαλης για εμας τους δυο, ειδικα απο τη στιγμη που μιλαμε για γαμο. Γενικα δεν μου εχει δωσει ποτε δικαιωμα, εκτος απο τα πραγματα που βρηκα στο συρταρι του οπως προανεφερα.
Φοβαμαι πολυ μηπως δεν εχει ξεπερασει την πρωην του... Την οποια χαρακτηριζε ως την μοναδικη κατασταση ''τρελης καψουρας'' στη ζωη του. Φανταστειτε ποσο πολυ μπορει να τον αγαπω για να ακουω ψυχραιμη κατι τετοιο, χωρις να καταρρεω...
Πως να χειριστω την ολη κατασταση; Τι μου προτεινετε;
Ευχαριστω πολυ για το χρονο σας.