Γεια σε ολους οσους τυχει να διαβασουν τον πονο μου η ετυχε γιατι εχω γραψει αρκετα αυτο το καιρο.Η ιστορια μου ειναι τραγικη εχασα τον αντρα μου πριν ενα μηνα και βρεθηκα στο πουθενα.Θανατος ξαφνικος πονος αβασταχτος.Εμεινα στη μεση του ωκεανου χωρις δυναμεις χωρις εσοδα χωρις τιποτα με τρια κοριτσια.Η απογνωση μου ειναι τεραστια δε ξερω πως θα τα βγαλω περα οι εκρεμμοτητες που αφησε ο αντρας μου πολλες και μπερδεμενες δε βγαζω ακρη απο πουθενα.Προσπαθω να βρω μια αρχη στο κουβαρι και ειναι ολα τοσο μπερδεμενα που ειναι σαν να μην κανω τιποτα.Απ τη μια το πενθος απ τηναλλη οι εκρεμμοτητες με εχουν λιωσει και ακομα ειμαι στην αρχη.Ηταν ελευθερος επαγγελματιας αυτο λει πολλα για τα μπρερδεματα ικα εφοριες ταμεια πραγματικα εχω χασει τα μυαλα μου η θα τρελαθω η θα πεθανω.Ας μου πει καποιος οτι θα πανε καλα τα πραγματα οτι καποια στιγμη θα βαλω μια σειρα.Δεν ειμαι μονη με βοηθουν οπως μπορουν ατομα φιλικα αλλα και παλι ακρη δε βγαινει τη μια ετσι την αλλη αλλιως.Το πενθος και ολο αυτο αρχιζουν να με καταβαλουν.Δεν ξερω αν καποιος βρεθηκε στη θεση μου με τοση απελπισια και τι εκανε ?πως να σταθω ορθια με τι κουραγιο με ποια δυναμη?Ισως με βαρεθηκατε οσοι ετυχε να ξαναδιαβασετε απο μενα αλλα δεν εχω αλλη διεξοδο γραφωντας τα σε σας και διαβαζοντας τα λογια σας ανακουφιζομαι λιγο.Οι γνωστοι πολλες φορες με κουραζουν .Μου λενε οτι μπορουν για παρηγορια εγω δε τη βρησκω ομως κανεις δε ξερει ακριβως την εκταση του προβληματος.Εμεινα μονη παντου νοιωθω μονη ακομα περισσοτερο και μεσα στον κοσμο εχασα την αξια της ζωης.Εχω τα παιδια μου τα αγαπω και μ αγαπουν αλλα ειναι και αυτο δυσκολο πως να στηρηξει η μια την αλλη εχουμε καθε μια το πενθος στο δικο της μετρο.Ωρες ωρες μου σαλευει πραγματικα.Υπαρχει ελπιδα?
