Μία τριπλά δύσκολη κατάσταση
Είμαι τρίτη Λυκείου και το πρόβλημα είναι οτι ακριβώς όταν άρχιζαν τα καλοκαιρινά φροντιστήρια ήταν η περίοδος που κατάλαβα οτι μου αρέσουν οι κοπέλες. Δεν θέλω να βάλω μια ταμπέλα στον εαυτό μου ( gay ή bi) αλλά το σιγουρο είναι οτι μου αρέσουν οι κοπέλες και το κατάλαβα γιατί ερωτεύτηκά την διπλανή μου στο φροντιστήριο. Δεν έχω ιδέα αν αυτή είναι streigth ή όχι. Γενικά δεν έχει μιλήσει ποτέ για αγόρια και πέρσυ είχε πει όχι σε κάποιον συμμαθητή μας που της ζήτησε να βγούνε αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι. Είναι πάντα φιλική μαζί μου ,δηλαδή έρχεται να κάτσει δίπλα μου, μου μιλάει αν και δεν είμαι και πολύ εξωστρεφής και πάντα χαίρεται όταν με βλέπει. Βέβαια αυτό είναι φυσικό γιατί κι εγώ όταν τη βλέπω έχω ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και γενικά όλα τα συμπτώματα του να είσαι ερωτευμένη στα 17 σου. Βασικά πιστεύω οτι αν ήξερα στα σίγουρα οτι δεν υπάρχει ελπίδα ( ας πούμε αν μάθαινα οτι της αρέσει κάποιος) θα την ξεπερνούσα. Η αμφιβολία είναι που με τρελαίνει. Τριπλά δύσκολη λοιπόν η κατάσταση γιατί πρώτον μόλις κατάλαβα οτι δεν είμαι streight σε μια συντηριτική κοινωνία σαν την Ελληνική και φοβάμαι για το πως θα με αντιμετωπίσει η κοινωνία του Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια. Δεύτερον, γιατί η κοπέλα που ερωτεύτηκα είναι όπως είπα διπλανή μου στο φροντιστήριο πράγμα που δεν με αφήνει να συγκεντρωθώ στο μάθημα φέτος που απο τα μαθήματα θα κριθεί το μέλλον μου. Και τρίτον γιατί δεν έχω ξανακάνει ποτέ σχέση και είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολο σε όλους τους εφήβους να αρχίσουν την ερωτική τους ζωή πόσο μάλλον στους gay. Μπορείτε να μου δώσετε κάποια συμβουλή για το πως να την ξεπεράσω; Πιστεύετε οτι αν της μιλήσω θα είναι καλύτερα τα πράγματα; Επίσης, αν υπάρχουν κι άλλοι gay έφηβοι στo forum. Εσείς πως το αντιμετωπίσατε; Πως μπορεί κάποιος gay να βρει σχέση ή γενικά ανθρώπους που να βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση; Ευχαριστώ από πριν για το ενδιαφέρον όσους βοηθήσουν με κάποια απάντηση.
