Καλησπερα,ειμαι 18 χρονων και θα ηθελα να σας διηγηθω αυτο που συμβαινει στη ζωη μου τους τελευταιους 10 μηνες.Ολα ξεκινησαν λοιπον την φετινη χρονια οπου εδινα πανελληνιες και οπως ειναι φυσικο ειχα τρομερο αγχος,αλλα γενικα εγω ειμαι απο τη φυση μου αγχωδες ατομο.Τελοσπαντων το Νοεμβριο του 2014 επαθα μια κριση πανικου,δυσπνοια,ταχυκαρδι α,φοβος οτι θα πεθανω.Περασαν λοιπον μερικοι μηνες σχετικα ηρεμοι αλλα πολυ κουραστικοι,χωρις ομως να με πιανουν τετοιες κρισεις.Ολα αυτα μεχρι το Μαρτιο οπου φυσιολογικα αρρωστησα και εκανα λιγο πυρετο.Εκει ξεκινησε ο δικος μου εφιαλτης,μολις περασε ο πυρετος αρχισαν να βουιζουν τα αυτια μου,και εκει αρχισα googlarisma στο ιντερνετ και διαγνωση οτι πασχω απο εμβοες οι οποιες λενε οτι δεν περνανε με τιποτα και οτι ο ασθενης θα μαθει να ζει με αυτες.Τρομος οτι θα βουιζουν τα αυτια μου μια ζωη και δεν θα βρω ησυχια ποτε.Και ξεκιναω μαζι με την μητερα μου να τρεχω στα νοσοκομεια σε Ωρλ.Μου ειπαν οτι εχει μαζεψει λιγο υγρο το αυτι μου λογω της γριπης και εχει βουλωσει η μυτη μου.Μου εδωσε αποσυμφωρητικα και με εδιωξε.Περνανε λιγες μερες,τιποτα το βουητο συνεχιζει,ξαναπαω στο νοσοκομειο.Εξεταση,τυμπανο γραμμα,ακουογραμμα και μου ειπαν οτι το υγρο δεν εχει φυγει ακομα και οτι πρεπει να χρησιμοποιησω την αγωγη λιγο ακομα.Ησυχασα για λιγο.Αγχος για το λογο οτι ειχαν φτασει οι ημερες λιγο πριν το Πασχα και οι πανελληνιες πλησιαζαν.Το Πασχα αυτο ηταν το χειροτερο της ζωης μου,εκλαιγα καθε μερα,δεν ετρωγα λογω οτι βουιζαν ολη μερα τα αυτια μου και φοβομουν οτι θα ακουω αυτο το βουισμα για ολη μου την ζωη.Εντωμεταξυ για το λογο οτι ημουν συνεχεια χαλια,ειχα παραμελησει παρα πολυ τα μαθηματα μου και δεν διαβαζα παρολο που ημουν αρκετα καλη μαθητρια και ειχα στοχους.Το Πασχα περασε και το διαστημα που ακολουθησε ηταν σχετικα ηρεμο καθως ειχα το μυαλο μου συνεχως στα μαθηματα και ξαφνικα ως δια μαγειας το βουητο χωρις να το καταλαβω εφυγε.Τελοσπαντων περασε το διαστημα των πανελλαδικων στις οποιες δεν τα πηγα καλα για το λογο οτι ημουν χαλια.Ειχα χασει 5 κιλα,ειχα φτασει στα 48.Μεχρι που στις αρχες Ιουλιου ξεκινησε ο πραγματικος εφιαλτης.Φοβος για καρκινο στον εγκεφαλο,για λευχαιμια για τα παντα νομιζα οτι ολες οι αρρωστιες ειχαν πεσει πανω μου και οτι θα πεθανω.Τρεχω με την μητερα μου για εξετασεις αιματος.Ολα καθαρα.Ηρεμω προς στιγμην.Και ξεκιναω μετα απο μια εβδομαδα να σκεφτομαι οτι εχω καρκινο και ιδιαιτερα στο κεφαλι,θελω να τονισω οτι ο καρκινος στον εγκεφαλο ειναι το χειροτερο μου.Το φετινο καλοκαιρι ηταν το χειροτερο μου ολες μου οι σκεψεις περιστρεφονταν γυρω απο τις αρρωστιες και πιο πολυ γυρω απο τον καρκινο του εγκεφαλου.Ακομα και στις πρωτες μου διακοπες με τους φιλους μου,σκεφτομουν αυτο και το χειροτερο ειναι οτι εμπαινα και στο Ιντερνετ και εψαχνα για συμπτωματα και διαγνωσεις.Τελοσπαντων ολο μου το καλοκαιρι το περασα μεσα στη στενοχωρια και το αγχος καθως και στις κρισεις πανικου.Οσο προσπαθουσα να το βγαλω απο το μυαλο μου τοσο αυτο ερχοταν παλι πισω.Μεχρι που αρχες Σεπτεμβριου δεν αντεξα αλλο και πηγα ξανα στο νοσοκομειο και εκανα ολες τις εξετασεις.Αιματος, καρδιογραφημα(μιας και το προηγουμενο βραδυ με ειχε πιασει ενα σφιξιμο στην καρδια με αντανακλαση στην πλατη),υπερηχο ανω-κατω κοιλιας,υπερηχο στα γεννητικα οργανα,ακτινογραφια θωρακος,τα παντα ολα ηταν καθαρα.Ηρεμησα για ενα σαββατοκυριακο και συνειδητοποιησα οτι ειχα ξεχασει να εξεταστω στο κεφαλι,που ηταν και το πιο σημαντικο για εμενα γιατι οπως ειπα φοβαμαι παρα πολυ τον ογκο στο κεφαλι.Προσπαθησα να το ξεχασω,αλλα εκει ηταν που ξεκινησαν ολα αρχισα να εχω ζαλαδες το βραδυ που επεφτα να κοιμηθω,πονοκεφαλο(οχι δυνατο αλλα τον αισθανομουν) απο τη μια μερια του κεφαλιου και ενιωθα μια αδυναμια στο δεξι μου χερι και στο αριστερο μου ποδι,επιπλεον ειχα και τρομερο πονο στον αυχενα.Παλι ξανα στο νοσοκομειο αυτη τη φορα σε νευρολογο αφου ειδε λοιπον ολες μου τις εξετασεις και με εξετασε που ειπε οτι ολα τα βρισκει φυσιολογικα,οτι δεν εχω τιποτα και γιατι να μου γραψει μαγνητικη απο'τι στιγμη που δεν χρειαζεται και να παρω και τζαμπα ακτινοβολια.Τις τελευταιες ομως μερες τα πραγματα εχουν γινει ακομα χειροτερα απο το πρωι που θα ξυπνησω μεχρι την ωρα που θα πεσω να κοιμηθω νιωθω αυτη την αδυναμια στο ενα μου χερι και στο ενα μου ποδι,η οποια κατα τη διαρκεια της ημερας μπορει να φυγει και να ξαναγυρισει.Εντωμεταξυ αυτο το πραγμα με εχει κανει να χασω και τον υπνο,εχω να κοιμηθω εδω και μερες.Σκεφτομαι να παω να κανω ενα εγκεφαλογραφημα καθως ειχα κανει και παλιοτερα μαγνητικη και δεν θελω να ξαναμπω παλι σε αυτο το πραγμα.Συγγνωμη για το τοσο μεγαλο κειμενο αλλα βρισκομαι σε απελπιστικη κατασταση πια!!
