Καλησπέρα,
Δεν είμαι σίγουρη ότι γράφω το θέμα μου στο σωστό μέρος, ελπίζω να μην υπάρχει πρόβλημα. :confused:
Διάβαζα όσα γράφετε εδώ και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας το δικό μου πρόβλημα..........Δεν είμαι καθόλου καλά........... Αγχώνομαι πάρα πολύ για μικρά χαζά πράγματα, το άγχος μου παίρνει τεράστιες διαστάσεις και μετά καταλήγω να είμαι απλώς αγχωμένη συνέχεια! Πολλές φορές χωρίς λόγο. Φοβάμαι μήπως πάθω κάτι και αγχώνομαι.
Παράδειγμα αν τύχει να ζαλιστώ κάποια φορά μετά για πάρα πολύ καιρό μένω μαγκωμένη και αγχωμένη ότι θα το ξαναπάθω. Νομίζω ότι ζαλίζομαι συνέχεια ενώ πολλές φορές συνειδητοποιώ ότι δε ζαλίζομαι αλλά είμαι οι ώμοι μου που είναι σφιγμένοι όπως και ο αυχένας μου από το άγχος.
Φοβάμαι να κανονίσω να πάω κάπου ότι κάτι θα πάω. Όταν είμαι σε μέρη με πολύ κόσμο πάλι φοβάμαι και αγχώνομαι. Δε νιώθω ότι πνίγομαι η οτι δεν υπάρχει οξυγόνο απλώς σφίγγομαι δε ξέρω για ποιον λόγο ακριβώς.............
Χάνω τις πιο όμορφες στιγμές γιατί ενώ οι άλλοι ετοιμάζονται βγαίνουν περνάνε καλά εγώ σκέφτομαι διάφορα χάνω όλη τη διασκέδαση και στεναχωριέμαι. Έχω επισκεφτεί πολλές φορές το νοσοκομείο πάνω σε κρίση πανικού όπως επίσης και κάποιους ψυχολόγους οι οποίοι στο 1ο ραντεβου μου είπαν ότι δε χρειάζεται να με ξαναδουν μόνο εαν νιώσω ότι θέλω να πάω και μου εξήγησαν πως να διαχειρίζομαι το άγχος μου. Είμαι καλύτερα π ότι ήμουν πριν κάποια χρόνια απλά κάποιες στιγμές σαν κι αυτή με ξαναπιάνει και με βασανίζει.
Είμαι 22 χρονών και όλο αυτό με κάνει να νιώθω πολύ άσχημα...κανένας δε θέλει να μείνει δίπλα μου όταν εγώ συμπεριφέρομαι έτσι περίεργα γιατί κανένας δε μπορεί να καταλάβει. Σε όλους φαίνομαι τρελή