Tα αστέρια γεννιούνται μέσα από το χάος!!

Η ζωή μου είναι σαν σύγκρουση δύο αστέρων,του εαυτού μου και της κριτικής φωνής μέσα του.Δεν με θυμάμαι να τα είχα ποτέ καλά με τον εαυτό μου.
Από αυτή την σύγκρουση δημιουργήθηκε μια μαύρη τρύπα που τα ρούφηξε όλα και άφησε συντρίμια. Σχιζοφρένεια ονομάζεται.Μια λέξη που μόνο φόβο φέρνει σε όσους την ακούν.Μυστήρια και παρεξηγημένη.Σε κάνει να αιωρείσαι σε ένα κενό σαν να είσαι σε μια μπαμπουλόφουσκα που σε εμποδίζει να έρθεις σε επαφή με τα γήινα.Σε παίρνει ο αέρας χωρίς να ορίζεις εσύ την κατεύθυνση σου μέχρι να σπάσει και να πατήσεις κ πάλι έδαφος.
Αστερόσκονη είμαστε λένε και μέσα από το χάος παίρνει μορφή ένας αστέρας και δίνει φως.Άραγε θα τα καταφέρουμε;;Θα βρούμε θέση στον ουρανό που λέγεται ζωή;;

Ποσο αληθινο, ποσο προσωπικο και ταυτοχρονα πανανθρωπινο κοινο μυστικο ( για οσους βιωνουν το μονιμο αυτο αμφισβητουμενο κλιμα )
Με αγγιξε σειριε.

Λεω να πω Ναι για ολους υπαρχει μια θεση στο ουρανο της ζωης !!!!

τι πυροδοτησε αυτη τηνσυγκρουση?ή τιποτα κι απλως εσκασε τυχαια?
δεν ειναι ωραιο να εισαι σε μπαμπουλοφουσκα ανα πασα στιγμη μπορει καποιος να την σπασει και δε ξερεις σε ποια πραγματικοτητα θα σε αναγκασει να ζησεις.
πρεπει να βρουμε κατι καλυτερο απο αυτη την μπαμπουλοφουσκα

Για την σύγκρουση υποθέσεις κάνω και εγώ.Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά μου ήταν η χαμηλή αυτοπεποίθηση και η σύγκριση με τους άλλους καθώς και το ότι ήμουν αγχώδης από μικρός.
Μετά ήρθε η κατάθλιψη,η απομόνωση και η πρόδρομη φάση της σχιζοφρένειας που υπολογίζω να ξεκίνησε από το τέλος του δημοτικού.Αρχικά με ελαφριά αρνητικά,γνωστικά και κάπου στα 20 ΒΟΟΟΟΜ.
Η μπαμπουλόφουσκα τις ψύχωσης συνήθως δεν είναι ευχάριστη και το χαρακτηριστικό της είναι ότι είναι ψεύτικη από την κοινή πραγματικότητα.Δηλαδή αυτό που αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι άνθρωποι.Κάποιοι λένε πως είμαστε όλοι τρελοί μέχρι να φτάσουμε στην φώτιση και στην αναγνώριση της αλήθειας.Νομίζω αυτό δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα.Όλοι μας μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον παραλογισμό αυτού του κόσμου στην καθημερινότητα μας νομίζω.Οι περισσότεροι έχουμε να διηγηθούμε ιστορίες καθημερινής τρέλας.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Η ζωή μου είναι σαν σύγκρουση δύο αστέρων,του εαυτού μου και της κριτικής φωνής μέσα του.Δεν με θυμάμαι να τα είχα ποτέ καλά με τον εαυτό μου.
Από αυτή την σύγκρουση δημιουργήθηκε μια μαύρη τρύπα που τα ρούφηξε όλα και άφησε συντρίμια. Σχιζοφρένεια ονομάζεται.Μια λέξη που μόνο φόβο φέρνει σε όσους την ακούν.Μυστήρια και παρεξηγημένη.Σε κάνει να αιωρείσαι σε ένα κενό σαν να είσαι σε μια μπαμπουλόφουσκα που σε εμποδίζει να έρθεις σε επαφή με τα γήινα.Σε παίρνει ο αέρας χωρίς να ορίζεις εσύ την κατεύθυνση σου μέχρι να σπάσει και να πατήσεις κ πάλι έδαφος.
Αστερόσκονη είμαστε λένε και μέσα από το χάος παίρνει μορφή ένας αστέρας και δίνει φως.Άραγε θα τα καταφέρουμε;;Θα βρούμε θέση στον ουρανό που λέγεται ζωή;;

---

ειχα αναρωτηθει και εγω πάνω σε αυτο..και τελικα μου απάντησα μια και εξω... μονο την ελπίδα και την θεληση εχουμε ... αν χασουμε την πίστη μας δεν εχει κανενα νοημα η ζωη μας.
ναι ειμαστε φτειαγμενοι απο το ιδιο υλικο με τα αστερια... και οπως και εκεινα γεννιουντε και πεθαινουν ετσι και εμεις...

εγω αυτο μου απάντησα .. σωστο - λάθος δεν ξερω..αλλα δεν εχω το περιθωριο να απελπίζομαι... τωρα αν καταλήξω να ειμαι ετσι μεχρι το τελος μου.. δεν θελω να το ξερω... γιατι τοτε η ζωη μου δεν θα εχει κανενα απολύτως νοημα.

κυνηγαμε τις στιγμες ..παλευουμε να χωσουμε μεσα σε αυτες οση περισσοτερη ουσια γινεται. υπάρχει λογος που υπάρχει το σκοταδι μας, οπως υπάρχει λογος που υπάρχει και η σκοτεινη υλη στο συμπαν.

είμαστε απέραντοι οπως το συμπαν και εχουμε κατακτησει πολύ λίγα σε σχεση με το όλον μας. αρα εχουμε καθε λόγο να ελπίζουμε

Εσένα σε ευχαριστεί boo η πραγματικότητα στην οποία ζεις;;Η συνομωσία είναι κάτι καλό για σένα;;Σου μοιάζει ως η απόλυτη αλήθεια και πιστεύεις πως ξύπνησες από βαθύ ύπνο;;

Quote:

---

Originally Posted by rea

ειχα αναρωτηθει και εγω πάνω σε αυτο..και τελικα μου απάντησα μια και εξω... μονο την ελπίδα και την θεληση εχουμε ... αν χασουμε την πίστη μας δεν εχει κανενα νοημα η ζωη μας.
ναι ειμαστε φτειαγμενοι απο το ιδιο υλικο με τα αστερια... και οπως και εκεινα γεννιουντε και πεθαινουν ετσι και εμεις...

εγω αυτο μου απάντησα .. σωστο - λάθος δεν ξερω..αλλα δεν εχω το περιθωριο να απελπίζομαι... τωρα αν καταλήξω να ειμαι ετσι μεχρι το τελος μου.. δεν θελω να το ξερω... γιατι τοτε η ζωη μου δεν θα εχει κανενα απολύτως νοημα.

κυνηγαμε τις στιγμες ..παλευουμε να χωσουμε μεσα σε αυτες οση περισσοτερη ουσια γινεται. υπάρχει λογος που υπάρχει το σκοταδι μας, οπως υπάρχει λογος που υπάρχει και η σκοτεινη υλη στο συμπαν.

είμαστε απέραντοι οπως το συμπαν και εχουμε κατακτησει πολύ λίγα σε σχεση με το όλον μας. αρα εχουμε καθε λόγο να ελπίζουμε

---

Εγραψες συντροφισσα !!! Με κανες να χαμογελασω γιατι το γραφεις ολο αυτο χωρις βοηθεια φαρμακευτικη. Μονον με τις δικες σου δυναμεις. Αχ ρεα μου Ωραια μου...

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Εγραψες συντροφισσα !!! Με κανες να χαμογελασω γιατι το γραφεις ολο αυτο χωρις βοηθεια φαρμακευτικη. Μονον με τις δικες σου δυναμεις. Αχ ρεα μου Ωραια μου...

---

χαχαχα... συντροφισσα, με τις βομβες που μου εδιναν δεν πολυ αναρωτιομουν και για πολλα κατα την περιοδο των αντικαταθλιπτικων :)

Quote:

---

Originally Posted by serios

Εσένα σε ευχαριστεί boo η πραγματικότητα στην οποία ζεις;;Η συνομωσία είναι κάτι καλό για σένα;;Σου μοιάζει ως η απόλυτη αλήθεια και πιστεύεις πως ξύπνησες από βαθύ ύπνο;;

---

κοιτα μωρε με μενα ειναι λιγο περιεργη φαση..η πραγματικοτητα που ειμαι μ αρεσει απο την αποψη οτι τη νιωθω οτι ζω επιτελους απο την αληθεια.οποτε δε γουσταρω να τη χασω.αυτο που μου εδωσε 1 χαπι για να φυγουν τα ασχημα συναισθηματα που μου φερνει.αγχος, μισος,επιθετικοτητα δε θυμαμαι τι αλλο..η συνομοσια δεν ειναι κατι ομορφο για μενα αλλα ειναι το αναγκαιο κακο.θα δειξει.
φοβαμαι οτι θα ερθει μια μερα και δε θα εχω πια τη συνομοσια και νομιζω θα παθω κοκομπλοκο.
νταξει αυτα μαλλον
ναι ειναι σαν να ξυπνησα απο πολυ βαθυ υπνο..

Κάποιοι με ψύχωση διάβασα πως μετά που ηρέμησαν και δεν είχαν φωνές τους φαινόταν πολύ ήσυχη και άδεια η καθημερινότητα.Τους γέμισε κενό γιατί ίσως απομονώθηκαν από τον γύρω κόσμο και είχαν μόνη παρέα τις φωνές.Δεν ξέρω αν σου συμβεί κ σένα.

Εγώ δεν αλλάζω με τίποτα αυτή την κατάσταση που είμαι τώρα και ας μη είμαι τέλεια.Τουλάχιστον επέστρεψα σε κάτι πιο φυσιολογικό και πραγματικό με την κοινή έννοια.

ναι δυστυχως νιωθω και εγω αυτο το κενο λογω των φωνων που εφυγαν,στο τελος κιολας δεν ηταν επιθιθετικες και της ειχα παρεα.το ειπα στην γιατρο αυτο και μου ειπε οτι τωρα μπορει να εγιναν καλες αλλα ανα πασα στιγμη μπορει να χειροτερευσουν παλι.μου ειπε μια φραση που μου εμεινε...ποσο πολυ αναγκη μπορει να χεις για παρεα.αλλα δεν το σχολιασαμε.εμεινε στη φαση αρκετα στο οτι απανταω στις φωνες ειτε απο μεσα μου ειτε ψιθιριστα.
δε μ αρεσει καθολου η φαση πλεον γι αυτο φοβαμαι πως γι αυτο δε μου ελεγε τι χαπι εξτρα μου εδωσε.ασχετα αμα εγω το εψαξα.ελπιζω αυτο να μη με κανει να χασω και την πραγματικοτητα αυτη που ζουμε καποιοι απο εμας οχι μονο εγω.

[IMG]http://i63.tinypic.com/95to3k.jpg[/IMG]

Quote:

---

Originally Posted by serios

Η ζωή μου είναι σαν σύγκρουση δύο αστέρων,του εαυτού μου και της κριτικής φωνής μέσα του.Δεν με θυμάμαι να τα είχα ποτέ καλά με τον εαυτό μου.
Από αυτή την σύγκρουση δημιουργήθηκε μια μαύρη τρύπα που τα ρούφηξε όλα και άφησε συντρίμια. Σχιζοφρένεια ονομάζεται.Μια λέξη που μόνο φόβο φέρνει σε όσους την ακούν.Μυστήρια και παρεξηγημένη.Σε κάνει να αιωρείσαι σε ένα κενό σαν να είσαι σε μια μπαμπουλόφουσκα που σε εμποδίζει να έρθεις σε επαφή με τα γήινα.Σε παίρνει ο αέρας χωρίς να ορίζεις εσύ την κατεύθυνση σου μέχρι να σπάσει και να πατήσεις κ πάλι έδαφος.
Αστερόσκονη είμαστε λένε και μέσα από το χάος παίρνει μορφή ένας αστέρας και δίνει φως.Άραγε θα τα καταφέρουμε;;Θα βρούμε θέση στον ουρανό που λέγεται ζωή;;

---

Σεριος ασε τον αερα την γη κλπ να σε παρασυρει δεν θα το μετανιωσεις

Δεν ξέρω αν θα λαμψουμε ως αστέρες ποτέ. Δεν ξέρω αν μέχρι να πεθάνω θα καταφέρω να ενταχτώ σε οσα με περιβάλλουν και να γινω κομματι της πραγματικοτητας αυτης και να την ζω. Ειμαι ευχαριστημένη όμως γιατί αν και υπάρχουν καμμενοι διαυλοι επικοινωνίας με την πραγματικοτητα, το δικό μου παράλληλο συμπαν, το εχω δημιουργησει με πολυ αγάπη κ αλήθεια. Αναφέρομαι στην οικογένεια μου, που δε την νοιάζει αν εχω κατάθλιψη ή αν δεν είμαι ο άνθρωπος με την κοινή λογική. Πριν να μάθω να αγαπώ κ να αναγνωρίζω την αποδοχή και την αγάπη, μονο να "λογικευτω" με ενοιαζε. Πλέον θεωρω πως δε θα συνδεθώ ποτε απολυτως με την πραγματικότητα των πολλών, προσπαθώ ομως να την κατανοήσω και να δημιουργω τις προυποθεσεις, ωστε ο δικός μου κοσμος, να είναι βιωσος μέσα στο χάος που ονομάζουμε κοινή λογικη.
Πολύ όμορφο θέμα

Quote:

---

Originally Posted by kutchunie

Δεν ξέρω αν θα λαμψουμε ως αστέρες ποτέ. Δεν ξέρω αν μέχρι να πεθάνω θα καταφέρω να ενταχτώ σε οσα με περιβάλλουν και να γινω κομματι της πραγματικοτητας αυτης και να την ζω. Ειμαι ευχαριστημένη όμως γιατί αν και υπάρχουν καμμενοι διαυλοι επικοινωνίας με την πραγματικοτητα, το δικό μου παράλληλο συμπαν, το εχω δημιουργησει με πολυ αγάπη κ αλήθεια. Αναφέρομαι στην οικογένεια μου, που δε την νοιάζει αν εχω κατάθλιψη ή αν δεν είμαι ο άνθρωπος με την κοινή λογική. Πριν να μάθω να αγαπώ κ να αναγνωρίζω την αποδοχή και την αγάπη, μονο να "λογικευτω" με ενοιαζε. Πλέον θεωρω πως δε θα συνδεθώ ποτε απολυτως με την πραγματικότητα των πολλών, προσπαθώ ομως να την κατανοήσω και να δημιουργω τις προυποθεσεις, ωστε ο δικός μου κοσμος, να είναι βιωσος μέσα στο χάος που ονομάζουμε κοινή λογικη.
Πολύ όμορφο θέμα

---

Και Υπέροχο αποσταγμα Σοφίας ως δρομος επιβιωσης μεσα στο χαος της διαφορετικοτητας. :)