καλησπέρα σε όλους.
πριν από 2 περίπου βδομάδες χώρισα. δεν ήταν σημαντική σχέση, κράτησε μόνο 6 μήνες γιατί ουσιαστικά δεν ταιριάζαμε, με αποτέλεσμα να αποφασίσουμε από κοινού να το λήξουμε αφού δεν ήμασταν ο ένας αυτό που ήθελε ο άλλος οπότε η σχέση δεν προβλεπόταν να έχει κάποιο μέλλον. Ωστόσο, έκτοτε με έχει πιάσει μια θλίψη, μια απογοήτευση, μια έλλειψη όρεξης και ενδιαφέροντος για το ο,τιδήποτε.
Αυτό που με έχει καταβάλει στην πραγματικότητα είναι το γεγονός ότι έχω φτάσει 37 χρονών και για άλλη μια φορά μένω μόνη μου. Αισθάνομαι αποτυχημένη και προβληματική, ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί μου και δεν μπορώ να βρω ένα σύντροφο να περάσουμε τη ζωή μας μαζί. Οι περισσότερες φιλες μου είναι ήδη στο δεύτερο παιδί και γω είμαι μίλια πίσω. έχω απογοητευεί πλήρως, βλέπω ότι το όνειρο της οικογένειας απομακρύνεται από μένα και ψυχολογικά δεν το αντέχω. έχω βαρεθεί να νοιώθω αυτή τη θλίψη , ειλικρινά δεν καταλαβαίνω σε τι έχω φταίξει στη ζωή μου και δεν μπορώ να είμαι επιτέλους ευτυχισμένη. βλέπω γύρω μου ότι όλοι έχουν τα προβλήματά τους και δεν είμαι αχάριστη γι'αυτά που έχω, η ζωή όμως δεν περνιέται χωρίς τη ζεστασιά της συντροφικότητας και το ενδεχόμενο να μείνω μόνη με θλίβει. Έχω κουραστεί και έχω απογοητευτεί..
