απογοήτευση...

[theory]

καλησπέρα σε όλους.

πριν από 2 περίπου βδομάδες χώρισα. δεν ήταν σημαντική σχέση, κράτησε μόνο 6 μήνες γιατί ουσιαστικά δεν ταιριάζαμε, με αποτέλεσμα να αποφασίσουμε από κοινού να το λήξουμε αφού δεν ήμασταν ο ένας αυτό που ήθελε ο άλλος οπότε η σχέση δεν προβλεπόταν να έχει κάποιο μέλλον. Ωστόσο, έκτοτε με έχει πιάσει μια θλίψη, μια απογοήτευση, μια έλλειψη όρεξης και ενδιαφέροντος για το ο,τιδήποτε.
Αυτό που με έχει καταβάλει στην πραγματικότητα είναι το γεγονός ότι έχω φτάσει 37 χρονών και για άλλη μια φορά μένω μόνη μου. Αισθάνομαι αποτυχημένη και προβληματική, ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί μου και δεν μπορώ να βρω ένα σύντροφο να περάσουμε τη ζωή μας μαζί. Οι περισσότερες φιλες μου είναι ήδη στο δεύτερο παιδί και γω είμαι μίλια πίσω. έχω απογοητευεί πλήρως, βλέπω ότι το όνειρο της οικογένειας απομακρύνεται από μένα και ψυχολογικά δεν το αντέχω. έχω βαρεθεί να νοιώθω αυτή τη θλίψη , ειλικρινά δεν καταλαβαίνω σε τι έχω φταίξει στη ζωή μου και δεν μπορώ να είμαι επιτέλους ευτυχισμένη. βλέπω γύρω μου ότι όλοι έχουν τα προβλήματά τους και δεν είμαι αχάριστη γι'αυτά που έχω, η ζωή όμως δεν περνιέται χωρίς τη ζεστασιά της συντροφικότητας και το ενδεχόμενο να μείνω μόνη με θλίβει. Έχω κουραστεί και έχω απογοητευτεί..

[wstyron]

Εγω ειμαι 35 και μονος αλλα.δεν νιωθω ουτε αποτυχημενος ουτε προβληματικος .σιγουρα ειναι επιπονο να σαι μονος .

[Έρις]

Δεν είσαι προβληματική, ούτε αποτυχημένη... απλώς οι γυναίκες έχουμε το "προνόμιο" να συνδέουμε την ευτυχία με την παρουσία κάποιου άντρα στη ζωή μας. Κι εγώ κάπως έτσι ένιωθα μετά το χωρισμό μου, ίσως και χειρότερα.... κι ας είμαι μια δεκαετία μικρότερη. ...Το σημαντικότερο σ αυτά που γράφεις είναι ότι ήξερες εξ αρχής ότι αυτή η σχέση δεν έχει προοπτικές κι όμως έδωσες χρόνο και χώρο από τη ζωή σου.
....Είναι λογικό να στεναχωριέσαι για κάτι που τελείωσε, αλλά μην αδικείς τον εαυτό σου και μην του αφαιρείς τις επιλογές που έχεις για να ευτυχίσεις.

[wstyron]

Δεν είσαι προβληματική, ούτε αποτυχημένη... απλώς οι γυναίκες έχουμε το "προνόμιο" να συνδέουμε την ευτυχία με την παρουσία κάποιου άντρα στη ζωή μας. Κι εγώ κάπως έτσι ένιωθα μετά το χωρισμό μου, ίσως και χειρότερα.... κι ας είμαι μια δεκαετία μικρότερη. ...Το σημαντικότερο σ αυτά που γράφεις είναι ότι ήξερες εξ αρχής ότι αυτή η σχέση δεν έχει προοπτικές κι όμως έδωσες χρόνο και χώρο από τη ζωή σου.
....Είναι λογικό να στεναχωριέσαι για κάτι που τελείωσε, αλλά μην αδικείς τον εαυτό σου και μην του αφαιρείς τις επιλογές που έχεις για να ευτυχίσεις.

Συμφωνω 100%

[kounelaki1]

Γενικά πάντα ήμουν της απόψεις ότι μια σχεση χρειάζεται και υποχωρήσεις. . και αν υπάρχει αγάπη λύνονται ολα...
Οι παλαιοί έλεγαν "η μικρός μικρός παντρεψου η μικρός καλογερεψου"... και όχι δεν εννοούσαν ότι μετά μπαγιατευεις...
απλώς όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος έχει ολοκληρώσει το χαρακτήρα του... έχει απαιτήσεις από τους ανθρώπους που έχει κοντά του... ενώ τα μικρά μπορούν να διαμορφώσουν το χαρακτήρα τους ο ένας πάνω στον αλλο...
Εγώ θα σε συμβούλευα απλώς να ηρεμήσεις. ... να περνάς καλά. . και θα βρεις αυτό που ψάχνεις. .. ειναι δύσκολο να ταιριάξεις απόλυτα με κάποιον. .. Επισης μήπως χάλασε το πράγμα γιατί έχεις αγχωθει λίγο ηλικίας και πιεζες το πράγμα να πάει σε γάμο και παιδια?

[cdeleted29517]

Ο φόβος , σου φέρνει την θλίψη......
Καμιά φορά είναι πιο δικαιολογημένος, δεν μας ευνοούν οι συνθηκες κλπ καμιά φορά είναι πιο παράλογος...
Μόνη σου λες ότι φοβάσαι ένα ενδεχόμενο...
Είναι σπαστικό να ζούμε και να φοβόμαστε αν γίνει κάτι......ή να μην γίνει......
Κάπου μπερδεύτηκα στις ''φίλες, σύγκριση , είμαι αποτυχημένη '' και στο ''ευτυχία , όνειρα , συντροφικότητα''
Είναι δυο διαφορετικά πράγματα....και τα πρώτα δεν σου χρειάζονται...

Ερις σε είχα για μεγαλύτερη :P

[theory]

Όχι το πράγμα δε χάλασε γι αυτό, δεν σκέφτηκα καν για οικογένεια μαζί του παρόλο που κι αυτός ήταν στην ίδια φάση (ήθελε δηλ. οικογένεια) απλά καταλάβαμε ότι οι διαφορές μας δε θα μας επιτρέψουν να είμαστε καλά μαζί στο μέλλον εξ ου και το τελειώσαμε ήρεμα κι ωραία. Συμφωνώ ότι αν υπάρχει αγάπη όλα λύνονται, απλά εδώ δε μας βγήκε σε κανέναν από τους δύο

[theory]

Δεν το ήξερα από την αρχή, στην αρχή ξεκινάς πάντα με καλή διάθεση και βλέπεις, με μένα τουλάχιστον έτσι συμβαίνει. Οι διαφορές μας δε χαλούσαν την καθημερινότητά μας αλλά θα μας χαλούσαν σε βάθος χρόνου, αν δηλαδή αποφασίζαμε να ζήσουμε μαζί εν τέλει δεν πιστεύω ότι θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Όταν το συνειδητοποιήσαμε αυτό, το λήξαμε, δεν νομίζω ότι πέρασε και πολύς καιρός πάντως..

[PositiveWave]

Είναι φυσιολογικό να απογοητεύεσαι και πρέπει να δώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου για να εκφράζεις την θλίψη σου, να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να προχωρήσεις μπροστά. Καλώς ή κακώς, η ζωή συνεχίζεται και μετά από τις δυσκολίες που μας παρουσιάζονται και δεν πρέπει να σε παίρνει από κάτω. Η ζωή έχει δυσάρεστες εκπλήξεις και το έχουμε εμπεδώσει όλοι μας σε αυτό το φόρουμ.
Οι ευχάριστες όμως που είναι θα μου πεις; Αν ήξερα, θα σου έλεγα, για να μην θλίβεσαι άλλο...!
Μέχρι να έρθεις αντιμέτωπη με τα ευχάριστα, προετοιμάσου για να μην φανείς κατσουφιασμένη και ατημέλητη!

Αυτά από εμένα και ελπίζω να σε βοήθησα και ας μην έχω φάει τη ζωή με το κουτάλι (είμαι 15 χρόνια μικρότερός σου).