βία απέναντι σε όλους και στο μωρό αδελφάκι μας
Εχω δύο αγόρια με πολύ μικρή διαφορά ηλικίας, ο μεγάλος είναι 2 χρονών και ο μικρός μόλις 10 μηνών.
Από την αρχή της γέννησης του δεύτερου παιδιού, φροντίσαμε να μην δημιουργηθεί καμμία αφορμή ζήλιας μεταξύ τους. Πάντα σε όλα τα πράγματα του μωρού είχε ελεύθερη πρόσβαση ο μεγάλος, πάντα παίζαμε μαζί, φροντίζαμε, προσέχαμε και καμμιά φορά "μαλώναμε" το μωρό μας για να προσέχει, να μην χτυπήσει κλπ. και πάντα όταν αγκαλιάζαμε το μωρό, υπήρχε και μια ανοιχτή αγκαλιά για τον μεγάλο.
Μόλις πρόσφατα όμως άρχισα να αντιμετωπίζω ορισμένες φορές μια βίαιη συμπεριφορά του μεγάλου μου γιου, είτε απέναντι μας, ή απένταντι στα παιχνίδια του και τέλος απέναντι στο μωρό.
Καταλαβαίνω πως αυτό συνήθως συμβαίνει όταν για κάποιους λόγους θα τύχει να μείνει αρκετές μέρες κλεισμένος στο σπίτι χωρίς να βγει βόλτα και να εκτονωθεί, ή όταν υπάρχουν αρκετές δουλειές στο σπίτι και εκείνος καταφεύγει σε παιδικά προγράμματα στην τηλεόραση για να "καταναλώσει¨τον χρόνο του.
Οταν τυχαίνει να χτυπήσει εμάς, να πετάξει ή να σπάσει τα παιχνίδια του, ή να τρέχει σαν τρελός στο σπίτι και να φωνάζει χωρίς λόγο, μπορώ να το αντιμετωπίσω και να τον κουβεντιάσω και να τον ηρεμίσω.
Οταν όμως χτυπάει το μωρό με κάποιο αντικείμενο ή του φωνάζει, τότε τρελλαίνομαι, του φωνάζω και εγώ πάρα πολύ, γίνομαι πολύ αυστηρή και προσπαθώ να του δώσω να καταλάβει πως το μωρό δεν είναι παιχνίδι και πως δεν επιτρέπεται ποτέ να τον χτυπάμε.
Δυστυχώς αυτός ο τρόπος είναι τελείως λάθος γιατι κάθε φορά που συμβαίνει αυτό ο γιός μου από αντιδράση, μετά από λίγο ξαναχτυπάει το μωρό, με κοιτάει και γελάει, σαν να μου λέει "ωραίο παιχνιδάκι αυτό!".
Πραγματικά δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω και πως θα καταφέρω να τους εμπιστευτώ και να μπορώ να τους αφήσω για 5 λεπτά μόνους τους στο δωμάτιο τους χωρίς να φοβάμαι πως ο μεγάλος δεν θα κοπανίσει ένα βαρύ παιχνίδι στο κεφάλι του μικρού!
