Κι έρχεται μια μέρα που καθώς κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη βλέπεις πέρα από τη σάρκα μέσα στην ψυχή σου και αυτό που βλέπεις σε ταρακουνά γερά?
Η μέρα αυτή για μένα ήρθε πριν από ένα μήνα περίπου όταν κοιτάζοντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη έριξα μια ματιά και στην ψυχή μου και ένιωσα πως ο εαυτός μου αξίζει κάτι καλύτερο από όσα του έδινα μέχρι τότε.
Κάποτε ήμουν πολύ αδύνατη ? τόσο αδύνατη που με κορόιδευαν. Αργότερα πήρα μερικά κιλά και οι κοροϊδίες έγιναν φιλοφρονήσεις. Τελικά πήρα αρκετά κιλά ακόμη και οι φιλοφρονήσεις έγιναν σχόλια, εξεταστικά βλέμματα, εκφράσεις απορίας από ανθρώπους που με θυμόταν κάπως αλλιώς και ερωτήσεις για την υποτιθέμενη εγκυμοσύνη μου!
Αν από τα αρχικά στάδια της αλλαγής μου είχα θορυβηθεί δε θα έφτανα σίγουρα στο σημείο που είμαι τώρα. Όμως την εποχή εκείνη από τη μια κάποια ορμονικά προβλήματα που αντιμετώπιζα από την άλλη κάποια πολύ σοβαρά προσωπικά θέματα με έκαναν να μη δίνω και τόση σημασία στο βάρος μου. «ʼστ? ους να λένε» σκεφτόμουν και προχωρούσα παρακάτω?
Τα χρόνια περνούσαν τα προβλήματα μου λύθηκαν μα τα κιλά έμεναν κι εγώ άλλαζα. Κατά βάθος δεν ήμουν ικανοποιημένη από την εικόνα μου και αυτό το συνειδητοποιώ τώρα- γιατί είχα συνηθίσει να είμαι αδύνατη - έψαχνα τρόπους να κρύψω τις ατέλειες μου και την πίκρα που μου προκαλούσε το γεγονός πως πολλοί άνθρωποι από το περιβάλλον μου με ρωτούσαν με αδιάκριτο τρόπο για τα κιλά μου. Αχ αυτή η ερώτηση αν είμαι πάλι έγκυος πόσο πολύ με πείραζε και πλήγωνε την αυτοπεποίθησή μου... Τότε είναι που άρχισα να χρησιμοποιώ ως δεκανίκι μου τη δικαιολογία πως αντιμετώπιζα κάποιο ορμονικό πρόβλημα προκειμένου να δικαιολογώ την αύξηση του βάρους μου και να μην ακούω σχόλια. Αυτό ήταν το λάθος μου όμως γιατί από εκείνο το σημείο κι έπειτα άρχισα να επαναπαύομαι κι εγώ και να μην κάνω καμιά προσπάθεια να αλλάξω κάτι? Αν συνειδητά δεν κώφευα στα όσα μου έλεγαν όχι οι τρίτοι αλλά οι άνθρωποι που με αγαπούσαν κυρίως από φόβο για την υγεία μου και αν δεν εθελοτυφλούσα τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα για μένα
Τελικά πριν κανένα μήνα κάνοντας μια ενδοσκόπηση κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:
- αν συνέχιζα για πολύ καιρό ακόμη αυτή την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά η υγεία μου θα διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο καθώς διάφοροι λόγοι με κατέτασσαν σε ομάδα υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη και αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για να αλλάξω τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζα το φαγητό
- έχω δύο παιδιά και θέλω να είμαι για αυτά καλό παράδειγμα. Πώς μπορώ να τους μιλάω για τα οφέλη της υγιεινής διατροφής και να τα παροτρύνω να τρέφονται σωστά όταν την ίδια στιγμή εγώ κάνω ακριβώς το αντίθετο;
- δεν ήμουν και πολύ ευχαριστημένη με την εικόνα μου γιατί αν ήμουν δε θα έψαχνα δικαιολογίες για τα περιττά κιλά μου ούτε τρόπους να τα χάσω εύκολα ή έστω να τα καλύψω (πχ σκεφτόμουν να αγοράσω έναν κορσέ ή να πάρω χάπια αδυνατίσματος). Χώρια που είχα βαρεθεί να διαλέγω ρούχα με κριτήριο να μην τονίζεται η κοιλιά μου
- είμαι πολύ νέα και έχω μια ολόκληρη ζωή μπροστά μου και θέλω να τη ζήσω και να την απολαύσω αλλά για να το κάνω αυτό θα πρέπει να είμαι πρώτα από όλα υγιής και σωματικά αλλά και ψυχικά ? οι ευτυχισμένοι και υγιείς άνθρωποι ζουν καλύτερα έτσι δεν είναι;
- αν και ξέρω πως η ομορφιά είναι κάτι εφήμερο και άλλα είναι αυτά που μετρούν νιώθω πως δεν είναι κακό να προσπαθείς να δείχνεις όμορφος στα μάτια αυτών που είναι σημαντικοί για σένα ? οι δικοί μου άνθρωποι ξέρουν πως το μέσα μου είναι όμορφο καιρός λοιπόν να τους δείξω κι ένα όμορφο έξω?
Έτσι λοιπόν κατέληξα πως στο χέρι μου είναι να αλλάξω και να διορθώσω την εικόνα μου αλλά και την υγεία μου και να γίνω παράδειγμα προς μίμηση και για μικρά μου. Αποφάσισα να κόψω το «κακό» φαγητό πριν να μου το κόψει ο γιατρός αργά ή γρήγορα. Όσο για τις άλλες σκέψεις που έκανα μέχρι τότε τις απέρριψα! Ούτε θα συμβιβαζόμουν με την κατάσταση μου ούτε θα κατέφευγα σε μαγικές συνταγές και χάπια αμφιβόλου αποτελεσματικότητας με κίνδυνο για την υγεία μου αλλά ούτε και σε ταχυδακτυλουργικά ψευδαισθήσεων για να δείχνω κάπως καλύτερη. Οι κορσέδες θα ήταν μια προσωρινή λύση γιατί μόλις τον έβγαζα πάλι η ίδια θα ήμουν. Η λύση δεν είναι να καλύψεις το πρόβλημα αλλά να το εξαφανίσεις! Δεν ήθελα απλώς να φαίνομαι καλά ήθελα να ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!
Από εκεί κι έπειτα όλα πήραν το δρόμο τους το ίδιο βράδυ έκανα μια συζήτηση με τον άντρα μου ο οποίος με πολύ γλυκό και λεπτό τρόπο άκουσε τις σκέψεις μου και μου έδωσε την επιβεβαίωση και την ώθηση που χρειαζόμουν κι έτσι την επόμενη κιόλας ημέρα έκλεισα ραντεβού με διαιτολόγο, τη μεθεπόμενη επισκέφτηκα το διαιτολόγο και τρεις μέρες μετά το «ξύπνημα» μου βρέθηκα να κάνω με ευκολία αυτό που πάντα μου φαινόταν δύσκολο... ΔΙΑΙΤΑ!
Έχει πλέον περάσει ένας μήνας και είμαι καλύτερα από ποτέ! Δεν είναι πως δε μου λείπει ώρες ώρες το φαγητό ή τα γλυκά ή δεν παίρνω μικρές αλλά πρόσκαιρες απογοητεύσεις όταν η ζυγαριά κολλάει αλλά νιώθω πλέον πως χαρά δε μου δίνει μόνο ένα καλό φαγητό ή ένα λαχταριστό γλυκό αλλά και μια καλή κουβέντα ή ένας έπαινος για την προσπάθειά μου ή το χαμόγελο της γυναίκας που με κοιτάζει μέσα από τον καθρέφτη. Κάθε βήμα που με φέρνει πιο κοντά στο στόχο μου μου δίνει μια γεύση πιο γλυκιά και από αυτή της σοκολάτας! Δεν έχω χάσει πολλά κιλά αλλά και αυτά τα λίγα που έχω χάσει είναι αρκετά για να παίρνω δύναμη και νασυνεχίζω την προσπάθεια μου γιατί μου αξίζει και γιατί μπορώ να το κάνω!
Συγγνώμη για το τεράστιο post αλλά ήταν η δική μου κατάθεση ψυχής και ο τρόπος μου να αυτοσυστηθώ σε αυτό το forum που με έχει βοηθήσει τόσο πολύ όλον αυτόν τον καιρό που αθέατη και σιωπηλή διαβάζω τα διάφορα θέματα και τις εμπειρίες όλων σας.
