Νόσος Cushing- Ιστορίες θερινής τρέλας.
Γεια σας.
Επανέρχομαι μετά από δυο μήνες ταλαιπωρίας, για να σας διηγηθώ ένα προσωπικό μου βίωμα, που (δεν το εύχομαι) μπορεί να συμβεί στον καθένα (σε μικρό ποσοστό ευτυχώς).
Μια σύντομη αναφορά στο ιστορικό μου:
Τα τελευταία 4 χρόνια εμφάνισα σταδιακή αύξηση βάρους και διαβήτη τύπου 2. Στην αρχή η αγωγή ήταν συντηρητική, με διαιτολόγο και glucophage και τα επίπεδα διαβήτη στο αίμα ήταν ελεγχόμενα. Εδώ και δύο περίπου χρόνια, περάσαμε σε ενέσεις Lantus και το τελευταίο οκτάμηνο και σε προγευματικές ενέσεις ινσουλίνης Humalog. Παράλληλα, είχα και μια συνεχή επιδείνωση της φυσικής μου κατάστασης, σαν να άδειαζα από ενέργεια και τα πόδια μου κάθε βράδυ που σχολούσα από τη δουλειά μου ήσαν πρησμένα. Στράφηκα στη λύση του γαστρικού bypass. Η εγχείρηση έγινε λαπαροσκοπικά με τη μέθοδο της χολοπαγκρεατικής εκτροπής κατά Roux en Y από τον καθηγητή κο Φώτη Καλφαρέντζο στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Πατρών , στις 3/4/2012. Όλα πήγαν καλά , εξιτήριο μετά 8 ημέρες και η μετεγχειρητική πορεία πολύ καλή. Έχασα 26 κιλά σε δυο μήνες. Από κει και πέρα όμως (ίσως και λόγω της απώλειας μυικής μάζας) η αδυναμία και το πρήξιμο στα κάτω άκρα έγινε εμφανέστατη. Σταμάτησα από την εργασία μου και έμεινα κλινήρης για πάνω από ένα μήνα. Στην αρχή μπερδεύτηκα από μια ταυτόχρονη δισκοκήλη που με ταλαιπώρησε για 6 εβδομάδες. Έκανα φυσικοθεραπείες, χωρίς σημαντικά αποτελέσματα. Την 1η Αυγούστου, μετά από εξετάσεις αίματος, όπου το κάλιό μου είχε πέσει στο 2,1 , αποφάσια να πάω ξανά στο νοσοκομείο στο Ρίο. Εκεί, πέρα από την προσπάθεια αποκατάστασης των ηλεκτρολυτών στον οργανισμό μου, υποβλήθηκα σε μια σειρά εξετάσεων, όπως αξονική τομογραφία επινεφριδίων, δοκιμασία καταστολής (μικρή και μεγάλη) με δεξαμεθαζόνη και κορτιζόλη ούρων και μαγνητική τομογραφία υπόφυσης, σύμφωνα με την επίβλεψη και τις οδηγίες του καθηγητή κου Θοδωρή Αλεξανδρίδη. Η μαγνητική δεν έδειξε πολλά πράγματα, οι υπόλοιπες όμως εξετάσεις διέγνωσαν νόσο Cushing. Αυτή την εποχή είμαι σε συντηρητική θεραπεία με κετοκοναζόλη. Για όσους δεν γνωρίζουν, η νόσος Cushing είναι υπερβολική έκκριση της ορμόνης ACTH λόγω αδενώματος (όγκου) στην υπόφυση. Η ορμόνη αυτή έχει ως αποτέλεσμα την έκκριση κορτιζόλης στο αίμα με συνέπειες το πρήξιμο, αύξηση βάρους, διαβήτη και άλλα πολλά. Η μόνη θεραπεία είναι η εύρεση του όγκου και η χειρουργική του αφαίρεση. Συνήθως όμως, αν είναι πολύ μικρός, κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό και η αγωγή είναι συντηρητική με φάρμακα. Με άλλα λόγια, αρχίζω να αναρωτιέμαι, μήπως έκανα τσάμπα το χειρουργείο;
Σχετικά με την Cushing