Σκέψεις για αποπροσανατολισμό του μυαλου
Μιας κ το μυαλό μας δημιουργεί όλα αυτά τα θέματα...οι ψυχολόγοι και διάφορα βιβλία αυτοβοήθειας λένε ότι πρέπει να κατευθύνουμε την σκέψη μας σε θετικά πράγματα...
Εκείνο που με ανακουφίζει είναι όταν σκέφτομαι πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε στο σύμπαν....είμαστε μια κουκίδα στον γαλαξία μας κ γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ακόμη κάμποσα εκατομμύρια ή ίσως και δισεκατομμύρια άλλοι γαλαξίες....
Ότι όλα αυτά που περνάει ο καθένας μας...δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και αφού "φύγουμε" ή έστω φτάσουμε ο καθένας σε μια ορισμένη ηλικία, όλα θα ξεχαστούν και θα αναπολήσουμε τον χαμένο καιρό...τον καιρό που το μυαλό μας αναλωνόταν σε αρνητικές σκέψεις και μας παγίδευε, βάζοντας καθημερινά εμπόδια στο να χαρούμε το θείο δώρο που λέγεται ζωή.
Δυστυχώς αυτή η μέθοδος που ανέφερα πιο πάνω δεν δουλεύει πάντα....το άγχος με καταβαλει....αρνητικές σκέψεις...μια δουλειά χωρις καμια ευχαριστηση και από ανάγκη....κ στο ενδιάμεσο από όλα αυτά κάποια μικρά διαλείματα καλων στιγμών....
Δεν ξέρω αν θέλει καποιος ν συμπληρώσει κάτι...απλά ήθελα ν το γραψω...πως προσπαθώ ν αντιμετωπίσω...το άγχος..τις ανρητικές σκέψεις...το πεπερασμένο της ύπαρξης μας, την καθημερινη ρουτινα......