Σκέψεις για αποπροσανατολισμό του μυαλου

[EmaFil]

Μιας κ το μυαλό μας δημιουργεί όλα αυτά τα θέματα...οι ψυχολόγοι και διάφορα βιβλία αυτοβοήθειας λένε ότι πρέπει να κατευθύνουμε την σκέψη μας σε θετικά πράγματα...

Εκείνο που με ανακουφίζει είναι όταν σκέφτομαι πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε στο σύμπαν....είμαστε μια κουκίδα στον γαλαξία μας κ γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ακόμη κάμποσα εκατομμύρια ή ίσως και δισεκατομμύρια άλλοι γαλαξίες....

Ότι όλα αυτά που περνάει ο καθένας μας...δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και αφού "φύγουμε" ή έστω φτάσουμε ο καθένας σε μια ορισμένη ηλικία, όλα θα ξεχαστούν και θα αναπολήσουμε τον χαμένο καιρό...τον καιρό που το μυαλό μας αναλωνόταν σε αρνητικές σκέψεις και μας παγίδευε, βάζοντας καθημερινά εμπόδια στο να χαρούμε το θείο δώρο που λέγεται ζωή.

Δυστυχώς αυτή η μέθοδος που ανέφερα πιο πάνω δεν δουλεύει πάντα....το άγχος με καταβαλει....αρνητικές σκέψεις...μια δουλειά χωρις καμια ευχαριστηση και από ανάγκη....κ στο ενδιάμεσο από όλα αυτά κάποια μικρά διαλείματα καλων στιγμών....

Δεν ξέρω αν θέλει καποιος ν συμπληρώσει κάτι...απλά ήθελα ν το γραψω...πως προσπαθώ ν αντιμετωπίσω...το άγχος..τις ανρητικές σκέψεις...το πεπερασμένο της ύπαρξης μας, την καθημερινη ρουτινα......

[iwannaaa]

Εγω νομιζω και βαζω κι εμενα μεσα οτι δημιουργουμε αρνητικες σκεψεις και ασχημη φαντασια για την εκβαση των πραγματων επειδη φοβομαστε η δεν τολμαμε να συνεχισουμε εχοντας την αποτυχια στο μυαλο μας.γτ τις περισσοτερες φορες οταν μας πανεψολα καλα και παλι αρχιζουμε να το κανουμε.συχνα δεν πιστευουμε οτι πραγματι ολα ειναι καλα.και βολευομαστε σε μια κατασταση αρνητικοτητας γτ φοβομαστε την αποτομη αλλαγη.για σκεφτειτε οτι η ζωη εχει και θετικα και αρνητικα που πρεπει να τα περασουμε ολα.ποιος λοιπον ποναει πιο πολυ.αυτος που ζει εντονα και δε φοβαται να βρεθει απο την θετικοτητα στην αρνητικοτητα η αυτος που βρισκεται σε μια συνεχη φαση αρνητικοτητας.ποιος θα καταλαβει πιο εντονη διαφορα? Φυσικα ο πρωτος.Εγω προσωπικα το βλεπω και σαν αμυνα απο προσωπικη εμπειρια.γτ οπως και σε ενα βουνο οταν εχεις φτασει ακομα και στην κορυφη τοτε τι επεται? Το κατεβσσμα.ειναι η φυσικη ροη των πραγματων.αν ομως εισαι σε πεδιαδα δλδ σε μια ουδετεροτητα δεν εχεις αποτομες αλλαγες.εγω πισυευω οτι ολα με την αλλαγη εχουν να κανουν.

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

[EmaFil]

Εγω νομιζω και βαζω κι εμενα μεσα οτι δημιουργουμε αρνητικες σκεψεις και ασχημη φαντασια για την εκβαση των πραγματων επειδη φοβομαστε η δεν τολμαμε να συνεχισουμε εχοντας την αποτυχια στο μυαλο μας.γτ τις περισσοτερες φορες οταν μας πανεψολα καλα και παλι αρχιζουμε να το κανουμε.συχνα δεν πιστευουμε οτι πραγματι ολα ειναι καλα.και βολευομαστε σε μια κατασταση αρνητικοτητας γτ φοβομαστε την αποτομη αλλαγη.για σκεφτειτε οτι η ζωη εχει και θετικα και αρνητικα που πρεπει να τα περασουμε ολα.

δεν μπορώ ν πω ότι διαφωνω...

ποιος λοιπον ποναει πιο πολυ.αυτος που ζει εντονα και δε φοβαται να βρεθει απο την θετικοτητα στην αρνητικοτητα η αυτος που βρισκεται σε μια συνεχη φαση αρνητικοτητας.ποιος θα καταλαβει πιο εντονη διαφορα? Φυσικα ο πρωτος.Εγω προσωπικα το βλεπω και σαν αμυνα απο προσωπικη εμπειρια.γτ οπως και σε ενα βουνο οταν εχεις φτασει ακομα και στην κορυφη τοτε τι επεται?

ο πρώτος πονάει πιο πολύ...εφόσον ομως ΔΕΝ έχει αποδεχτεί ότι στη ζώη υπάρχουν οι καλές κ οι ασχημες στιγμες...
ο δευτερος ζει μονίμως σε μια μιζερια....η ζωη του δεν εχει διακυμανσεις....για ν υπαρχει ισορροπία στη ζωή θέλουμε κ το αλάτι κ την γλύκα...

οταν φτανεςι στο βουνο βλέπεις και απολαμβανεις ολα αυτά που δεν μπορείς να δεις όταν κινείσαι μονίμως στην πεδιάδα...

[makis1984]

Αραγε πως θα λειτουργουσαμε αν δεν υπηρχε ο πονος, η αρρωστια και ο θανατος;
Θα νιωθαμε ατρωτοι, θα διναμε σημασια σε ολα αυτα τα μικρα που μας ενοχλουν;
Θα ζουσαμε σε μια αεναη ευφορια ή θα σιχαινομασταν την αθανασια μας;
Η ζωη δεν πρεπει να μετριεται σε χρονια αλλα σε εμπειριες.
Και ενω τα γραφω ολα αυτα,καθομαι στο κρεβατι μου κοιταζοντας το ταβανι για μιαμιση ωρα.
Χωρις λογο,απλα για να γραψω αλλη μια μερα στο καλενταρι της ανηφορικης διαδρομης μου.

[iwannaaa]

Αν δεν υπηρχε ο πονος δε θα υπηρχε και η χαρα.το ενα μας κανει να καταλαβουμε και να νιωσουμς το αλλο.ειναι θεμα συγκρισης.πχ πως θα λεγαμε οτι κατι ειναι οξινο εαν δεν υπηρχε και το αλκαλικο?ολα μετριουνται σε μια κλιμακα οπως την πεχαμετρικη .επιλεγοντας να μη νιωσουμε το ενα( πονος) δε θα νιωσουμε ουτε το αλλο( χαρα) γτ δε θα εχουμε με κατι να το συγρινουμε.Ολα ειναι θεματα αλλαγων και μεταβασεων απο μια κατασταση σε μια αλλη που η μια μας αρεσει περισσοτερο κι εχοντας δοκιμασει και την πιο ασχημη εκδοχη της αναγνωριζουμε ακομα περισσοτερο την αξια της.με αλλα λογια οσο πιο εντονος ο πονος τοσο πιο εντονη και η χαρα γτ γινεται πιο ευδιακριτη η μεταβαση.η συνεχομενη χαρα δεν υπαρχει κι αν την επιδιωξεις μετατρεπεται σε απαθεια .φυσικη πορεια της ζωης.ο ηλιος αναττελλει για να δυσει και παλι απο την αρχη .ο ανθρωπος γεννιεται για να πεθανει .ζωη χωρις πονο υφισταται.η λυση γενικα στις ασχημες σκεψεις και καταστ ειναι η αποδοχη.οι ψυχολογοι μπορει να λενε μην σκεφτεσαι αρνητικα αλλα ποιος μπορει να το κανει? Εγω θα πω σκεφτειτε αρνητικα για να εκτιμησετε τα θετικα στην τελικη εκβαση των γεγονοτων

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

[EmaFil]

οι ψυχολογοι μπορει να λενε μην σκεφτεσαι αρνητικα αλλα ποιος μπορει να το κανει? Εγω θα πω σκεφτειτε αρνητικα για να εκτιμησετε τα θετικα στην τελικη εκβαση των γεγονοτων

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

θέλει προσπάθεια ν μπορείς ν σκέφτεσαι θετικά ...γιατί στη μέση μπαίνει κ η χημεία του εγκεφάλου...κ αν εκει τα πραγματα δεν ειναι καλά τότε δυσκολα γενικότερα....

αν σκεφτεσαι πάντως συνεχεια αρνητικά ο εγκεφαλος μαθαινει αυτή την λειτουργία κ δυσκολα αλλάζεις