Originally Posted by
Lemonpie5
Από μικρή δεν ένιωθα ωραία με την εμφάνιση μου. Δυστυχώς είχα κακές παρέες που δεν με ανέβαζαν ψυχολογικά και με έκαναν να αισθάνομαι ακόμα πιο άσχημη και αδιάφορη. Σε όλη μου την εφηβεία δεν είχα ποτέ ούτε καν φλερτ. Στα δεκαοχτώ φλέρταρα για πρώτη φορά,αλλά δεν προχώρησε λόγω του ότι εκείνος είχε σχέση. Το θέμα είναι ότι άργησα να καταλάβω ότι είμαι όμορφη και ικανή για αρκετά πράγματα και πέρασα χρόνια πιστεύοντας το αντίθετο και ζώντας παραιτημενη. Τα τελευταία χρόνια έχασα τα περιττά κιλά που είχα, κατάλαβα επιτέλους ότι είμαι όμορφη αλλά και πάλι είναι στιγμές που λίγο πέφτω ψυχολογικά. Ώρες ώρες γίνομαι εμμονικη με την εξωτερική μου εμφάνιση. Κάνω διατροφή πολύ αυστηρά (όχι τίποτα ακραίο,αλλά δεν ευχαριστιεμαι όσο θα ήθελα) και γυμναστική και μερικές στιγμές νομίζω ότι τα πόδια μου πχ είναι χοντρά και κοιτάζονται συνεχώς στον καθρέφτη. Οι γύρω μου λενε ότι έχω πολύ ωραίο σώμα και είμαι πολύ όμορφη αλλά όταν με πιάνουν οι ανασφάλειες μου νομίζω ότι είμαι τέρας. Δεν πιάνουν συχνά,αλλά με αγχωνει το γεγονός ότι δεν έχω έναν σύντροφο να μου υπενθυμίζει πόσο όμορφη είμαι. Μου λείπουν πολύ τα όμορφα σχόλια από κάποιο αγόρι (σχολια τύπου "κα**α" που μου λένε διάφοροι απλά μου ανεβάζουν το ηθικό αλλά δεν με καλύπτουν πλήρως). Έχω συνηθίσει μια ζωή να με κρίνουν άσχημα για το σώμα μου,να μου λένε ότι πρέπει να χάσω και δεν είχα ποτέ μου μια σχέση να με ανεβάσει ψυχολογικά και το έχω πραγματικά ανάγκη. Μπορεί να είμαι πολύ καλύτερα τωρα σε σχέση με παλια, αλλά νιώθω ότι υπάρχουν κενά στη ζωή μου λόγω αυτών που δεν έχω ζησει. Θέλω οπωσδήποτε να αποκτήσω μια σχέση και μερικές φορές αυτο μου γίνεται άγχος και εμμονή. Είμαι 23 χρονών και έχω κάνει μόνο μερικές φάσεις,ενώ άλλες στην ηλικία μου έχουν κάνει ήδη σχέσεις και κάποιες σοβαρές.