Ερωτεύθηκα τον γιατρό μου
Καλησπέρα σε όλους σας.
Είμαι 38 ετών, παντρεμένη 2μισυ χρόνια και στην σχέση αυτή τα τελευταία 13 χρόνια. Με τον σύζυγό μου είμαστε πολύ ερωτευμένοι από την πρώτη στιγμή. Περάσαμε πολλές φουρτούνες στην σχέση μας, μα αντέξαμε σε όλα. Πάντα έλεγα πως είναι ο άντρας της ζωής μου και χωρίς αυτόν δεν μπορούσα να με φανταστώ. Από πριν τον γάμο προσπαθούσαμε για παιδάκι, όμως δεν τα καταφέραμε. Εδώ και ενάμισυ χρόνο έχω κάνει 3 εξωσωματικές - και πάλι χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το θέμα έγκειται σ'εμένα και το είχα γνωστοποιήσει από την αρχή της σχέσης μας (ποτέ δεν ήθελα να κοροϊδέψω κανέναν). Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ ντόμπρο ώστε να αποκρύψω την αλήθεια ή να προχωρήσω με κάποιον που βρίσκεται σε σχέση- δεν το ήθελα ποτέ. Όταν ήρθε η τρίτη αποτυχία, πριν δυο μήνες περίπου, πήρα την απόφαση ν'αλλάξω κέντρο και μαζί με αυτό, ν'αλλάξω και γυναικολόγο γιατι ενω ήταν ο γιατρός μου 15 χρόνια, επειδή δεν συνέχισα στο κέντρο που μου πρότεινε, δεν με στήριξε καθόλου στις 3 προσπάθειες μου κι ετσι αφού ένιωσα έρμαιο των περιστάσεων, πήρα βαθειά ανάσα και εψαξα να βρω νέο γυναικολόγο. Μου σύστησαν έναν εξαίρετο γιατρό, γύρω στα 45, φοβερό επιστήμονα και άνθρωπο. Είχα να νιώσω τέτοια αμεσότητα χρόνια. Το πρώτο ραντεβού ήταν καθηλωτικό. Σε 10 ημερες με χειρούργησε, ήταν δίπλα μου σε ότι χρειάστηκα. Τηλεφωνούσα μετά το χειρουργείο προσπαθώντας να βρώ πρόφαση έναν πόνο ή κάτι που δεν κατάλαβα. Ένιωθα γελοία αλλά ουδέποτε δυσανασχέτησε- γιατρός είναι οκ, η δουλειά του είναι. Δεν ξέρω πως προέκυψε όλο αυτό, δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου. Δεν μπορώ να διαχειριστώ τον εγκέφαλό μου. Δεν υπήρξε τίποτα μεμπτό στις συναντήσεις μας εκτός του ότι μου έπιανε το χερι κάποιες φορές όταν μιλούσαμε, ίσως γιατί κι εγώ είχα συγκινηθεί. Πήγα να μου κόψει τα ράμματα και είχα ιδρώσει.. του σύζησα συγνώμη και απολογήθηκα ότι αγχώθηκα. Το χειρότερο δεν ξέρω ποιό απ'όλα είναι! Το ότι είμαι παντρεμένη; το ότι είναι παντρεμένος; το οτι έχει παιδιά; Το θέμα είναι οτι δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Ντρέπομαι! Μιλάω στον εαυτό μου για εκείνον, βλέπω εικόνες, οράματα. Δεν έχω ξαναπάθει τέτοιο πράγμα στην ζωή μου! Δεν ξέρω τί μπορεί να γίνει.... βασικά...τίποτα δεν μπορεί να γίνει, είναι ανώφελο όλο αυτό. Πώς να το διαχειριστώ; Αρνούμαι να φύγει από τη σκέψη μου.