Νέο θέμα! Το αγορι μου με χώρισε στα καλα καθούμενα πανω σε εναν τσακωμό. Εμεινα αναυδη γιατι δεν εχουμε προβληματα. Μου ειπε να μαζεψω τα πραγματα του να φυγει δεν το εκανα αλλα του παρηγγειλα ταξί και με εβαλε να το ακυρωσω γιατι ηταν "αργα" ειπε και δεν ηθελε να φυγει και θα εφευγε αυριο. Του ειπα πως εγω ξερω τι νιωθω κι αν οντως με χωριζει ας φυγει τωρα.. ημασταν πανω στη φαση που ψαχνουμε σπιτι και του ζητησα να μη με αφησει μονη μου (αυθορμητο ηταν) και δεν εφυγε ακόμα απο το σαββατο! Σε δυο μερες μετακομιζουμε και εφερε σημερα βαλιτσες για τα ρουχα κλπ. Του ξεφευγει συνεχεια το "αγαπη" οταν μου μιλαει και χτυπαει το καφαλι του κι εμενα με πιανουν τα γελια. Παει δουλεια και ερχεται σαν να μην τρεχει τιποτα. Μου ειπε πως κερδισε λεφτα και ηρθε και μου τα εδωσε γιατι ετσι καναμε και πριν επειδη το θεωρω επικινδυνο να εχει πολλα λεφτα πανω τουενω στην δικη μου τσαντα τα βλεπουμε πιο ασφαλή. Χωρις να του το ζητησω ομως εγινε! Εννοω θα μπορουσε να μη μου δωσει κάν αναφορα και να φαει τα λεφτα οπως θελει εκεινος. Σημερα με ρωτησε αν το εχω πει στη μανα μου πως χωρισαμε και του ειπα πως οχι και με ρωτησε γιατί κι εγω ειπα ως δικαιολογία πως δεν προλαβα. Εδω να τονισω πως την μανα μου την ντρεπεται αρκετά δηλαδη καταβαθος δε θελει να της πω κατι τετοιο οπως ποτέ δεν ηθελε γιατι παντα τα βρισκαμε στο τελος οποτε ηταν τζαμπα ρεζιλικι.. οπότε ολα κυμαίνονται στο οτι εγω κανω υπομονη και θα τα βρούμε. Δεν μαλωνουμε μου φερεται καλα σαν να ειμαστε μαζι απλα δεν με φιλαει. Με αφηνει να τον αγκαλιαζω και μετα γκρινιαζει αλλα δεν ξεκολλαω απο πανω του γιατι δε θελω να ξεχασει αυτη την αισθηση. Αν του πω στα ισα πως τον αγαπαω και θελω να τα βρουμε θα θυμωσει μονο και μονο απο τον εγωισμο του. Ελα ομως που σημερα τον ρωταω αν ειμαι "εντελως" ελευθερη (υποννοουμενο) και μου λεει "ναι μπορεις και να κανεις οτι θελεις με οποιον θελεις". Ξερω οτι ζηλευει πολυ εναν απο τη δουλειά μου και μετα μου πεταει σποντα "και ειδες οτι δεν σε ρωτησα με ποιον ησουν χθες μετα τη δουλειά; Με ποιον ησουν;" Ε εκει γελασα παλι. Δεν ειναι νορμαλ ολο αυτο ετσι; Ή το λεει επειδη ξερει πως ετσι κι αλλιως δε θα εκανα το οτιδηποτε με αλλον εντος ή εκτος δουλειάς ή οντως δεν τον νοιαζει καν αλλα ταυτοχρονα καθεται μαζι μου και περιμενει να μετακομισουμε;
Η αληθεια ειναι πως φοβαμαι οτι μπορει οντως απο κατι γελοιο να τον χάσω. Δηλαδη ειναι δυνατόν; Με χωριζει στα ψευτικα απλα για να δει πως ειναι; Ξερω οτι νοιαζεται για μένα και γι αυτο αναρωτιεμαι τι σημαινει ολο αυτό. Ισως ειναι η ιδια εμμονη που εχω εγω μαζι του; Οτι δεν μπορω να ξυπνησω και να κοιμηθώ χωρις εκείνον; Αλλα εκεινος με χωρισε οχι εγω και θα μπορουσε να ειχε φυγει γαμωτο η να μεινει και να μου πει πως εκανε λαθος. Αυτος ομως διαλεξε τη μεση γι αυτο τρελαινομαι
