Bi ή gay? Και άλλα προβήματα. Βοήθεια!
Παιδιά χαίρεται από εμένα.
Κατ' αρχήν ευχαριστώ εκ των προτέρων. Το θέμα μου δεν είναι καθαρά αντικείμενο αυτού του υποφορουμ αλλά ξεκινώ από εδώ γιατί θεωρώ ότι στην σεξουαλικότητα εντοπίζεται μεγάλο του μέρος.
Εγώ σε πολύ μικρή ηλικία πειραματίστηκα λίγο με μια συμμαθήτριά μου. Δηλαδή δεν έγινε τίποτα απλά εξερευνούσε ο ένας τον άλλον. Αργότερα ένα γειτονικό παιδί με ψαχουλεψε ερωτικά και με έβαλε να του πάνω το πέος. Με περνάει νομίζω δύο χρόνια. Μιλάμε ηλικία περίπου 5 ετών. Έγινε κάνα δυο φορές αυτό και δεν επαναλήφθηκε. Έχω να τους δω έκτοτε και τους 2. Είμαι πλέον 34.
Αργότερα λίγο βρεθήκαμε μόνοι με έναν ξάδερφο με τον οποίο κανονικά φασωθηκαμε. Δεν έγινε τίποτα ολοκληρωμένο απλά χαιδευομασταν και νιώθαμε ωραία. Ο ξάδερφος απ'ότι ξέρω είναι ετεροφυλόφιλος.
Λίγο πιο μετά με κάνα δύο συμμαθητές πιάναμε ο ένας το όργανο του άλλου. Και το διασκεδάζαμε. Έγινε αρκετές φορές. Μεγαλώνοντας λίγο Γυμνάσιο κτλ όλα αυτά σταμάτησαν. Ωριμάζοντας δηλαδή σεξουαλικά το σώμα σιγά σιγά οτιδήποτε ομοφυλοφιλικό εξαφανίστηκε.
Γυμνάσιο λύκειο Πανεπιστήμιο δεν είχα σχέσεις ερωτικές ή ρομαντικές κτλ. Ένιωθα πράγματα νομίζω ερωτευόμασταν μεταξύ μας αγόρια κορίτσια αλλά ποτέ δεν πέρασε μια αρχική συμπάθεια στο να γίνει κάτι, έστω ένα φιλί.
Fast forward στα 23 όπου πήγα σε οίκο ανοχής όπου δεν είχα στύση και έφυγα απίστευτα ταπεινωμένος κλαίγοντας σχεδόν. Στα 24 άρχισα να βλέπω ομοφυλοφιλικο πορνό το οποίο με ικανοποίησε. Να πω στο θέμα πορνό όλη
μου τη ζωή μόνο αυνανισμό σπάνια σεξ. Το ίδιο και τώρα. Είχα πολλές τσόντες straight καμία gay ποτέ. Μάλιστα είχα ίσως και έχω εθισμό γιατί ήταν πάντα για εμένα σημαντικό κομμάτι χρόνου επενδυμένο στο να βλέπω συνέχεια πορνό. Άρχισα να αποδέχομαι ότι τελικά είμαι ομοφυλόφιλος. Με μεγάλη δυσκολία βέβαια καθώς αποτελεί νομίζω ίσως θέμα ταμπού στο μυαλό μου αλλά και είναι πρακτικά δύσκολο να είσαι στην επαρχία τέτοιο άτομο.
Παρ όλα αυτά σχημάτισα σχέση με κοπέλα στα 26-27 μετά από παρότρυνση φίλων. Ωραία κοπέλα μικρότερη λίγο. Είχα ενθουσιαστεί. Στο κομμάτι σεξ όμως όπως το περίμενα υπήρχαν σκαμπανεβάσματα. Μια ένιωθα πως υποκρίνομαι. Μια όντος με έφτιαχνε και το κάναμε συχνά. Παράλληλα εγώ εκεί gay πορνό.... Μια μέρα μετά από πολλά κλάματα την χώρισα. Δεν τολμούσα να πω τι μου συμβαίνει. Απλά της είπα πως δεν αισθάνομαι πια τίποτα για εκείνη. Δύσκολα πράγματα.....
Τα προσωπικά μου μου δημιουργούσαν μεγάλο stress. Δεν πήγαινα να βρω δουλειά. Νόμιζα πως το να στρώσω την προσωπική μου ζωή προέχει. Στα 23 τελείωσα μια σχολή οικονομικών και μετά στρατό από όπου βγήκα στα 25. Έκτοτε, έχω δουλέψει ελάχιστα. Σύνολο 2 χρονια σε 3-4 δουλειές. Ένα 9μηνο έκανα και εκτός Ελλάδας όπου με φιλοξένησαν συγγενείς και δούλευα σε μια προσπάθεια να αφήσω πια το πατρικό μου και να στρώσω τη ζωή μου.
Μετά την κοπέλα γνώρισα online έναν gay άντρα λίγο μικρότερο μου με τον οποίο κάναμε μερικές φάσεις στο αυτοκίνητο και τον έβαλα κρυφά σπίτι του πατέρα μου αργά τη νύχτα και κάναμε ολοκληρωμένα σεξ. Το απολάμβανα πιο πολύ από το έτερο νομίζω. Όσο κι αν δυσκολεύομαι ακόμα να το δεχτώ αν και ένιωσα ότι κάνω κάτι περίεργο. Λειτουργικά ας πούμε και μόνο το έτερο σεξ είναι πιο βολικό. Είναι οι συνεχείς σκέψεις που το μετέτρεπαν σε αγγαρεία. Μετά από γυμναστική η οποία διώχνει τις εμμονές αλλά και αυξάνει τη λίμπιντο ήταν πάντα καλύτερο.
Παιδιά γύρισα από το εξωτερικό σε μεγάλη αναταραχή εσωτερικά. Εμένα σε συγγενείς που θεωρώ ή θεωρούσα ότι δεν ξέρουν για την σεξουαλικότητα μου. 10 μήνες δεν με έβλεπαν να πλησιάζω θηλυκά αν και πήγε να γίνει κάτι με μια κοπέλα.... Την έβγαζα στο μπάνιο με πορνό gay όπως πάντα και μετά πήγαινα στη δουλειά. Ένιωσα τόσο πιεσμένος που παραιτήθηκα και γύρισα Ελλάδα. Ένιωσα και νιώθω απίστευτα αχάριστος και αποτυχημένος παύλα ανώριμος.
Δε ξέρω πώς να συνεχίσω. Η κατάσταση εδώ είναι δύσκολη είμαι και επαρχία. Έχω 7 μήνες πάλι άνεργος. Νομίζω όλοι με σχολιάζουν. Και όντος συμβαίνει. Μιλάνε για μένα. Με κοιτάνε στο δρόμο περίεργα. Και ο χρόνος όλο και κυλάει. Με ζουν οι δικοί μου που είναι συνταξιούχοι οι οποίοι έχουν κι αυτοί τα δικά τους κι έναν μαντραχαλο παύλα έφηβο κλεισμένο στο σπίτι. Φίλοι μου λένε πως μου έχει στρίψει και θέλω ψυχίατρο.
Έχω σκεφτεί και την αυτοκτονία. Εγώ θα πάρω σύνταξη? Θα προλάβω? Τι σόι ζωή θα ζήσω από εδώ και πέρα? Θα με παίρνει κανένας σοβαρά? Θα βρω δουλειά? Βγαίνω στο δρόμο και με ειρωνεύονται χύμα μες τη μούρη μου . Ακόμα και άγνωστοι πλέον. Πού θα πάει αυτή η δουλειά. Τόσο που σκέφτομαι πάλι το εξωτερικό.
Φοβάμαι τι με συμβουλεύετε? Έχω έρθει στα όρια μου. Κλαίω κάθε μέρα και ενώ νιώθω καθόλα ικανός, όλοι έχουν βαλθεί να με τρελάνουν. Σαν να με εκδικουνται για κάτι. Ή σαν να νιώθω εγώ άξιος εκδίκησης.
Θέλω να εργαστώ να ερωτευτώ να βγάλω χρήματα να αγοράσω ένα σπίτι ένα αυτοκίνητο να είμαι δημιουργημένος όχι loser. Τα χρόνια περνάνε. Έχω ικανότητες ήμουν έξυπνο παιδί καλός μαθητής. Παίζω μουσικά όργανα έχω σπουδάσει ξέρω και μια ξένη γλώσσα άπταιστα. Πάντα συγχαρητήρια μου έδιναν σαν παιδί. Ένιωθα ότι είχα καλή πορεία. Όμως η εξέλιξη με έχει πικράνει πολύ. Η αυτοκτονία πέρασε από το μυαλό πολλές φορές.
Σας παρακαλώ βοηθήστε με.
Ευχαριστώ
