συναισθηματική επικοινωνια
Με τον άντρα μου από τον πρώτο καιρό της γνωριμίας μας, καταλάβαινα πως κάτι δεν πήγαινε καλα.Κατι έλειπε,κάτι δεν μπυ καθόταν καλα αλλά ήμουν πολύ ερωτευμένη για να καταλάβω τι είναι. Στις αρχές πίστευα ότι είναι απλά πολύ εσωστρεφής και γι αυτό δεν συζητάμε πολύ, δεν μου ανοίγεται και δεν μιλάει ποτέ για συναισθήματα (είτε δικά μου είτε δικά του)
Μετά από κάποια χρόνια άρχισα να πιστεύω πως δεν σκέφτεται. Ναι ακούγεται αστείο και τραγικό ταυτόχρονα αλλά αυτό είχα πιστέψει. Έδειχνε να μην καταλαβαίνει το πως νιωθω ακόμα και για απλά πραματα. Προσπαθούσα να του εξηγήσω ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Ένα απλό παράδειγμα για να καταλάβετε.. στις αρχές μου είχε κρύψει κάτι πολύ σημαντικό και μου είχε πει κ αρκετά ψέματα..
Ο κάθε άνθρωπος θεωρώ μπορεί ν αντιληφθεί ότι τα από κάτι τέτοιο χάνεται η εμπιστοσύνη κ ότι θα έπρεπε να προσπαθήσει για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη μου. Όλοι θα μπορούσαν να το αντιληφθούν αυτό εκτός από εκείνον.
Πίστευε πως ήταν στο χέρι μου να τον εμπιστευτώ. Αν μ έλεγε κάποιο μικρό ψέμα δεν είχε καμία σχέση..
Προσπαθούσα να του εξηγήσω τι είναι η εμπιστοσύνη, ποσό εύκολα χάνεται κ ποσό δύσκολα ξανάκερδίζεται. Πως νιώθει καποιπς που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του. Ένιωθα σα να μιλούσα με 5 χρόνων παιδί.
Και τότε πίστευα πως απλά δεν σκέφτεται. Δεν το ενδιαφέρει να σκεφτει. Δεν τον νοιάζει το πως νιωθω.
Μετά από τόσα χρόνο όμως και μετά από πολλές συνεδρίες με ψυχολόγους, όλοι μου έχουν πει το ίδιο πραμα. Δεν είχε ενσυναισθηση. Καμία.
Έτσι εξηγούνται όλα.
Δεν με καταλαβαίνει ποτέ ότι κι αν του πω, τις σπάνιες φορές που κάθεται να με ακούσει καταλαβαίνω πως δεν μπορεί να νιώσει τίποτα απ αυτά που λέω!
Έχει τύχει ας πούμε να κλαίω κι αυτός να κοιμάται. Και να το θεωρεί παράλογο που αυτό το έπαιρνα σαν αδιαφορία. Να πέφτει από τα σύννεφα πταν του λέω!
Δεν έχω νιώσει ποτέ ότι καταλαβαίνει πως νιωθω. Απλά «ξέρει».
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Νιωθω παρά πολύ μόνη μου, κάθε φορά που μπυ συμβαίνει κάτι ψάχνω την στήριξη του αλλά δεν είναι ποτέ εκεί. Μπορεί να μ ακούσει για 5’ να μου απαντήσει κάτι (μια πρόταση), και θεωρεί μετά ότι το συζητήσαμε.. και νευριάζει.. τι άλλο θέλω πια!! Δεν θα ρθει ποτέ από μόνος του να με πλησιάσει μετά να δει πως νιωθω. Μου πέρασε; Δεν μου πέρασε; Τι γίνεται μέσα ατο μυαλό μου;ένα κενό.
κ όσες φορές προσπάθησα να του εξηγήσω ποσό μόνη νιωθω, δείχνει να μην θέλει να το καταλάβει. Με θεωρεί παράλογη κ υπερβολική.
Του έχω πει να πάει σε ψυχολόγο αλλά θεωρεί πως δεν έχει κανένα πρόβλημα!!