Printable View
Χθες είχα ραντεβού με την ψυχολόγο μου στο νοσοκομείο και μου είπε ότι μας έμεινε ένα τελευταίο ραντεβού τον επόμενο μήνα και μετά πάπαλα... Κι έχω πανικοβληθεί, δεν ξέρω τι θα κάνω και πως θα τα καταφέρω μετά, φοβάμαι ότι θα ξανακυλήσω στις αυτοκαταστροφικές μου συμπεριφορές... Δεν αντέχω άλλους αποχωρισμούς...
Πόσο καιρό κάνεις ψυχοθεραπεια?σε είχε βοηθησει?
Δεν έχει ιατρείο εξωτερικό δικό της να πηγαίνεις εκεί?
Κοίταξε Κύκνε είναι δύσκολο εδώ που τα λέμε, αλλά για μένα το έχω φιλοσοφήσει.
Κανείς δεν είναι κανενός και όλα είναι δανεικά. Τίποτα δεν είναι δικό μας και κανένας δε θα είναι για πάντα μαζί μας μέχρι να πεθάνουμε. Μια μέρα, με τον οποιοδήποτε τρόπο αποχωριζόμαστε είτε λέγοντας αντίο είτε όχι στον κάθε άνθρωπο.
Ευχαρίστησε την που ήσασταν "συνοδοιπόροι στο ίδιο βαγόνι" για τόσους μήνες και ευχήσου της όπου και να είναι να είναι πάντα καλά.
Ελπίζω η ψυχολόγος αυτή να αξίζει τις καλύτερες ευχές.
Τώρα πρέπει να δεις τι θα κάνεις την επόμενη μέρα. Βασικά κάνε έναν απολογισμό. Σου έδωσε πράγματα αυτή η γνωριμία μαζί της ή σε έκανε να νιώσεις χειρότερα; Να ψάξεις να δεις που μπορείς να απευθυνθείς, να κάνεις μια νέα ψυχοθεραπευτική αρχή που θα έχει και αυτή βέβαια τέλος.
Σημασία έχει να δεις βελτίωση. Αν σαν άνθρωπος βελτιωθείς έστω και λίγο και γίνεις καλύτερη, κάθε σχέση όσο μικρή και αν είναι σε διάρκεια, μπορεί να σου δώσει κάτι.
Να, εγώ κάποτε γνώρισα έναν καθηγητή πανεπιστημίου για μόλις πέντε λεπτά. Δεν μου έκανε μάθημα, απλά έτυχε να πιάσουμε συζήτηση στο ασανσέρ και στη συνέχεια σε έναν διάδρομο. Με άκουσε και μου είπε: "Κάνε την αδυναμία σου, ΔΥΝΑΜΗ". Εδώ και 20+ χρόνια που είμαι τους γονείς μου, τέτοιες σοφές κουβέντες δεν έχω ακούσει από το στόμα τους.
Ηθικό δίδαγμα: Όλοι θα φύγουμε και θα έρθουμε στις ζωές πολλών ανθρώπων. Αν καταφέρουμε να πάρουμε κάτι καλό και να δώσουμε κάτι καλό, είμαστε αμοιβαία κερδισμένοι. Δε χρειάζεται να είμαστε αιώνια δεμένοι με κανένα για να νιώσουμε δυνατοί και ασφαλείς.
Πέντε χρόνια... Με είχε βοηθήσει πολύ αλλά τώρα που θα μείνω χωρίς την υποστήριξη της φοβάμαι...Quote:
Originally Posted by Αποστολια
Όχι, δεν επιτρέπεται να εργάζεται στο νοσοκομείο και ταυτόχρονα να έχει εξωτερικό ιατρείο...Quote:
Originally Posted by geodim
Ειναι δύσκολο να βρεις αντικαταστάτη της?Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Δεν μπορώ να το δω έτσι... Πάντα με πληγώνουν οι αποχωρισμοί έτσι και τώρα... Κλαίω όσο τα γράφω αυτά... Δεν αντέχω άλλο...Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Ναι, πολύ γιατί δεν εμπιστεύομαι καθόλου εύκολα και δεν αντέχω να ξαναπεράσω την ίδια κόλαση...Quote:
Originally Posted by Vaggg
Και γιατί δεν μπορείς να συνεχισεις μαζί της?Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Γιατί στο νοσοκομείο δικαιούται ο κάθε ασθενής ένα χρόνο ψυχοθεραπείας κι αυτός πέρασε...Quote:
Originally Posted by Αποστολια
Πριν είχε ιδιωτικό ιατρείο, έτσι ξεκίνησα αλλά μετά βρήκε δουλειά στο νοσοκομείο και μεταφερθήκαμε εκεί, δεν γίνονται και τα δύο ταυτόχρονα...
Λυπάμαι, αλλά στη ζωή προχωράμε και το λέει εγώ που είχα κάποτε την ίδια άποψη με εσένα. Αν εγώ σήμερα και κάθε μέρα θυμάμαι το 2016 που κάποτε ήμουν κολλημένος με κάποια, χάνω σήμερα τα ωραία του 2019.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Όποιος θυμάται τα παλιά, είναι παλιάνθρωπος (ευφυολόγημα)...
Ο άνθρωπος πρέπει κάποιες φορές να κάνει την καρδιά του πέτρα για το καλό του. Απορροφάς σαν αμορτισέρ όλα τα βάρη των άλλων τόσα χρόνια. Δεν είναι ώρα να εκτονωθείς; Διαφορετικά θα είσαι πεσμένη σαν τα αμορτισέρ των λεωφορείων του ΟΑΣΘ. Και ξέρεις γιατί είναι πεσμένα; Γιατί δεν τους έκαναν συντήρηση όταν έπρεπε και παραμορφώθηκαν.
Μιλάω αλληγορικά, αλλά ελπίζω να έπιασες το νόημα.
Εξήγησε της πόσο δεμένη είσαι μαζί της και πόσο δυσκολο είναι να φύγεις.μήπως μπορεσει και σου κάνει συνεδριες πχ σπίτι τηςQuote:
Originally Posted by Κύκνος
προτεινε της να την βλεπεις εκτος ιατριου χωρις να χρειαζεται να το μαθει κανεις.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
εξηγησε ποσο αναγκη την εχεις και οτι σε εχει ριξει ολο αυτο που δεν θα την βλεπεις.
Παιδιά, δεν θα δεχτεί θεωρεί πως ότι είχε να δώσει το έδωσε, μου το είπε...