Καλημέρα στο φόρουμ.
Επειδή λογικά έχω κάποιας μορφής ΙΔΨ, έχω την τάση να φέρνω την καταστροφή με το παραμικρό ένω όταν ηρεμώ όλες οι λύσεις απλά παρουσιάζονται.
Είμαι 35, έχω αλλάξει δουλειές αλλά γενικά τώρα είμαι άνεργος και αυτό με κάνει κουρέλι.
Έχω μια ξαδέρφη που έμεινε γεροντοκόρη και κοντεύει 50 και είναι επίσης άνεργη και με φοβίζει μήπως φτάσω στην δική της κατάσταση. Το γεγονός ότι υπάρχει ένα άτομο που έχω συνδέσει μέσα μου με την αποτυχία μέσα στην οικογένεια με φοβίζει και καταστροφολογώ.
Το κάνω γενικώς και από πάντα οποιοδήποτε περιθωριακό στοιχείο μου προκαλούσε από αηδία μέχρι και τρόμο. Πείτε με ελιτιστή ή και κομπλεξικό (όπως το έθεσε ένας φίλος) αλλά έτσι ένιωθα. Δεν έκανα παρέα όποιον κάπνιζε στο σχολείο ή ήταν κακός μαθητής. Για σπουδές επέλεξα το πανεπιστήμιο και την επιστήμη των οικονομικών και της διοίκησης γιατί την θεωρούσα ως το παράθυρο, το μονοπάτι για μια ζωή ενδιαφέρουσα και οικονομικά άνετη. Πάντα προσπαθούσα να είμαι καλός στα πάντα. Την εμφάνιση, την υγεία, τις παρέες μου. Όμως η ζωή μου εξελίχθηκε κάπως διαφορετικά από όπως νόμιζα ότι θα πήγαιναν τα πράγματα και νιώθω εδώ και καιρό σαν το ψάρι έξω από το νερό.
Έμεινα και εργάστηκα για έναν χρόνο στην αμερική και ενώ το "ψώνιο" μέσα μου ευχαριστήθηκε το κάθε δευτερόλεπτο, ο ψυχαναγκαστικός μέσα μου έκανε πάρτυ! Στο σημείο που παραιτήθηκα από τη δουλειά μου και γύρισα στους γονείς μου στην Ελλάδα όπου έχω πλέον πάνω από χρόνο και δεν κάνω τίποτα μόνο παίρνω αγωγή αντικαταθλιπτικού και ολανζαπίνης, αντιψυχωτικού.
Θέλω να γυρίσω στην αμερική αλλά θέλω την ψυχολογία μου σε ακέραια κατάσταση όχι να γυρίσω πάλι σε έναν χρόνο κομματιασμένος ψυχολογικά.
Δεν ξέρω αν γράφω στο σωστό υποφόρουμ αλλά νομίζω οι παράλλογες φοβίες σε σημείο κολλήματος πιθανώς σχετίζονται με την ΙΔΨ διαταραχή σε συνδυασμό με ψυχώσεις που η ένταση της αμερικής μου προκάλεσε.
Ήθελα να το μοιραστώ, να το βγάλω από πάνω μου και να διαβάσω τις εμπειρίες ομοιοπαθούντων.
Τα φιλιά μου.
