Καταστροφολογία

[tzimani]

Καλημέρα στο φόρουμ.

Επειδή λογικά έχω κάποιας μορφής ΙΔΨ, έχω την τάση να φέρνω την καταστροφή με το παραμικρό ένω όταν ηρεμώ όλες οι λύσεις απλά παρουσιάζονται.

Είμαι 35, έχω αλλάξει δουλειές αλλά γενικά τώρα είμαι άνεργος και αυτό με κάνει κουρέλι.

Έχω μια ξαδέρφη που έμεινε γεροντοκόρη και κοντεύει 50 και είναι επίσης άνεργη και με φοβίζει μήπως φτάσω στην δική της κατάσταση. Το γεγονός ότι υπάρχει ένα άτομο που έχω συνδέσει μέσα μου με την αποτυχία μέσα στην οικογένεια με φοβίζει και καταστροφολογώ.

Το κάνω γενικώς και από πάντα οποιοδήποτε περιθωριακό στοιχείο μου προκαλούσε από αηδία μέχρι και τρόμο. Πείτε με ελιτιστή ή και κομπλεξικό (όπως το έθεσε ένας φίλος) αλλά έτσι ένιωθα. Δεν έκανα παρέα όποιον κάπνιζε στο σχολείο ή ήταν κακός μαθητής. Για σπουδές επέλεξα το πανεπιστήμιο και την επιστήμη των οικονομικών και της διοίκησης γιατί την θεωρούσα ως το παράθυρο, το μονοπάτι για μια ζωή ενδιαφέρουσα και οικονομικά άνετη. Πάντα προσπαθούσα να είμαι καλός στα πάντα. Την εμφάνιση, την υγεία, τις παρέες μου. Όμως η ζωή μου εξελίχθηκε κάπως διαφορετικά από όπως νόμιζα ότι θα πήγαιναν τα πράγματα και νιώθω εδώ και καιρό σαν το ψάρι έξω από το νερό.

Έμεινα και εργάστηκα για έναν χρόνο στην αμερική και ενώ το "ψώνιο" μέσα μου ευχαριστήθηκε το κάθε δευτερόλεπτο, ο ψυχαναγκαστικός μέσα μου έκανε πάρτυ! Στο σημείο που παραιτήθηκα από τη δουλειά μου και γύρισα στους γονείς μου στην Ελλάδα όπου έχω πλέον πάνω από χρόνο και δεν κάνω τίποτα μόνο παίρνω αγωγή αντικαταθλιπτικού και ολανζαπίνης, αντιψυχωτικού.

Θέλω να γυρίσω στην αμερική αλλά θέλω την ψυχολογία μου σε ακέραια κατάσταση όχι να γυρίσω πάλι σε έναν χρόνο κομματιασμένος ψυχολογικά.

Δεν ξέρω αν γράφω στο σωστό υποφόρουμ αλλά νομίζω οι παράλλογες φοβίες σε σημείο κολλήματος πιθανώς σχετίζονται με την ΙΔΨ διαταραχή σε συνδυασμό με ψυχώσεις που η ένταση της αμερικής μου προκάλεσε.

Ήθελα να το μοιραστώ, να το βγάλω από πάνω μου και να διαβάσω τις εμπειρίες ομοιοπαθούντων.

Τα φιλιά μου.

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Εγώ λέω να γυρίσεις στην Αμερική έχοντας όμως στο πρόγραμμα να έχεις επαφή εκεί με κάποιον ψυχίατρο ή ψυχολόγο.

[garida]

μηπως απλα εισαι και λιγο ρεαλιστης, και ηρθες ελλαδα περιμενοντας κατι καλυτερα και δεν εκατσε? οταν φευγουμε μακρυα την ωραιοποιουμε...αθηνα ξερεις εχει δουλειες, και αν εισαι απο κει εισαι τυχερος γιατι προτιμουν αθηναιους με σπιτι (για να μην δινουν μεγαλυτερο μισθο σε καποιον που θα παει αθηνα απο αλλου).
μπορει απλα να θελεις την τελειοτητα. ετσι να χεις μαθει. και δεν σε κανει ευτυχισμενο. δεν ξερω αν εισαι απο αθηνα, αν θες να μεινεις αθηνα. εκει εχει δουλειες...βλεπω φιλους μου βρισκουν. εγω που ειμαι απο επαρχια, ενω εχω 4 πτυχια και χρονια μαματης προυπηρεσιας....παιρνω....τα βουνα ας το πω ευγενικα.
παντως....εγω που δεν ειμαι απο αθηνα και γυρισα και γω πριν 2 μηνες ελλαδα απεξω..περναω λιγο πιο δυσκολα απο σενα. την μισησα την ελλαδα μεσα σε αυτους τους 2 μηνες.
σκεψου που περνας καλα, που εχεις φιλους, που θες νασαι. επισης....35....να σκεφτεσαι οτι θα μεινεις μπουκαλα? λιγο υπερβολικο ε

[Georgewww]

35 κι εγώ και έχεις δίκιο. Σίγουρα μη χάνεις χρόνο γιατί είναι πολύτιμος. Τώρα εξωτερικό η Ελλάδα είναι μεγάλο θέμα. Θα έλεγα αν έχεις κουράγιο και θέλεις έξω οκ αν θέλεις λίγο πιο χαλαρά και δε νιώθεις όπως πριν 5 χρόνια τότε βρες κάτι εδώ, εγώ παρότι μεγάλος λάτρης του εξωτερικού γενικά, έμεινα Ελλάδα, νιώθω τόσο κουρασμένος που δε μπορώ να πω θα πάω εξωτερικό , συν λίγο η υγεία μια περιπέτεια, Ελλάδα ήλιο λίγη δουλίτσα , ε δε χρειάζεται και πολλά λεφτά ο άνθρωπος.
Θα βρεις και το άλλο σου μισό και ζεις. Η καθεσαι και λες αυτά είναι , η πας έξω και λες άσε την Ελλάδα, αλλά ότι και να κάνεις .... μη γκρινιάζεις στο τέλος :) χαλαρά , όχι άγχος , υγεία και καλοσύνη, τα άλλα θα έρθουν ;) Φυσικά τα μάτια ανοιχτά !

Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk

[tzimani]

Εγώ λέω να γυρίσεις στην Αμερική έχοντας όμως στο πρόγραμμα να έχεις επαφή εκεί με κάποιον ψυχίατρο ή ψυχολόγο.

Το ίδιο μου πρότεινε και ο ψυχιατρος που με παρακολουθεί.

Αν επιστρέψω να έχω και εκεί υποστήριξη.

[tzimani]

μηπως απλα εισαι και λιγο ρεαλιστης, και ηρθες ελλαδα περιμενοντας κατι καλυτερα και δεν εκατσε? οταν φευγουμε μακρυα την ωραιοποιουμε...αθηνα ξερεις εχει δουλειες, και αν εισαι απο κει εισαι τυχερος γιατι προτιμουν αθηναιους με σπιτι (για να μην δινουν μεγαλυτερο μισθο σε καποιον που θα παει αθηνα απο αλλου).
μπορει απλα να θελεις την τελειοτητα. ετσι να χεις μαθει. και δεν σε κανει ευτυχισμενο. δεν ξερω αν εισαι απο αθηνα, αν θες να μεινεις αθηνα. εκει εχει δουλειες...βλεπω φιλους μου βρισκουν. εγω που ειμαι απο επαρχια, ενω εχω 4 πτυχια και χρονια μαματης προυπηρεσιας....παιρνω....τα βουνα ας το πω ευγενικα.
παντως....εγω που δεν ειμαι απο αθηνα και γυρισα και γω πριν 2 μηνες ελλαδα απεξω..περναω λιγο πιο δυσκολα απο σενα. την μισησα την ελλαδα μεσα σε αυτους τους 2 μηνες.
σκεψου που περνας καλα, που εχεις φιλους, που θες νασαι. επισης....35....να σκεφτεσαι οτι θα μεινεις μπουκαλα? λιγο υπερβολικο ε

Σίγουρα την ωραιοποίησα κάπως αλλά είδα τρελά μέρη και έζησα τρελές εμπειρίες που την μέρα που έφευγα το μετάνιωσα πικρά.....
Ναι δεν είμαι από αθήνα. Το σκέφτηκα πολλές φορές να κατέβω αθήνα αλλά με αυτά που ακούω το αναβάλλω συνεχώς. Μετά την αμερική μου φαίνονται όλα τριτοκοσμικά εδώ. Για κάποιο λόγο, ίσως ψυχολογικό τραύμα, δεν νιώθω όρεξη για ζωή εδώ. Να πιάσεις το ζωή από τα κέρατα που λέμε. Αμερική ένιωθα τον παλμό της χώρας, την οικονομία που ανθεί και δεν φοβόμουνα τίποτα. Εδώ το αντίθετο, κατάθλιψη.

Έχω κι εγώ φίλους που εργάζονται αθήνα, δεν είναι για μένα τόσο δύσκολο να κατεβώ αλλά να αξίζει τον κόπο. Αν είναι φύγω καλύτερα να πάω κάπου αξίζει. Όχι ότι αμερική είναι εύκολα τα πράγματα....το αντίθετο...απλά εγώ πήρα άλλο αέρα ψυχολογικά εκεί.....

Ακούω περιπτώσεις σαν τη δική σου και λέω "πού πας καημένεεεεεε?"

Ναι κατά καιρούς ένιωθα πως μεγάλωσα με την κακή έννοια και μικρότερος....Με φοβίζει αυτό το μπουκάλα καμιά φορά. Όμως κάνω κινήσεις, προσεγγίζω γκομενάκια σιγά σιγά. Περίεργη η φάση μου αλλά προτιμώ να βλέπω το φως στην άκρη του τούνελ παρά να τρελαίνομαι άδικα και να χάνω χρόνο....

[tzimani]

35 κι εγώ και έχεις δίκιο. Σίγουρα μη χάνεις χρόνο γιατί είναι πολύτιμος. Τώρα εξωτερικό η Ελλάδα είναι μεγάλο θέμα. Θα έλεγα αν έχεις κουράγιο και θέλεις έξω οκ αν θέλεις λίγο πιο χαλαρά και δε νιώθεις όπως πριν 5 χρόνια τότε βρες κάτι εδώ, εγώ παρότι μεγάλος λάτρης του εξωτερικού γενικά, έμεινα Ελλάδα, νιώθω τόσο κουρασμένος που δε μπορώ να πω θα πάω εξωτερικό , συν λίγο η υγεία μια περιπέτεια, Ελλάδα ήλιο λίγη δουλίτσα , ε δε χρειάζεται και πολλά λεφτά ο άνθρωπος.
Θα βρεις και το άλλο σου μισό και ζεις. Η καθεσαι και λες αυτά είναι , η πας έξω και λες άσε την Ελλάδα, αλλά ότι και να κάνεις .... μη γκρινιάζεις στο τέλος :) χαλαρά , όχι άγχος , υγεία και καλοσύνη, τα άλλα θα έρθουν ;) Φυσικά τα μάτια ανοιχτά !

Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk

Εγώ προκειμένου να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου δεν νιώθω καθόλου κουρασμένος. Αντίθετα αυτό που περνάω με κουράζει διπλά. Δεν έχω όρεξη για τίποτα και μπαίνω και ξεθυμαίνω σε ένα φόρουμ..... χαχα....

Το άγχος το καταπολεμώ με τη βοήθεια γιατρού. Αύριο έχω πάλι επίσκεψη να κάνω.... Εγώ αδιαφορώ για το πού θα είμαι, αρκεί να κάνω αυτά που θέλω και με γεμίζουν.... Πάμε μπροστά όχι πίσω.

Ίσως πάω λίγους μήνες Αθήνα δοκιμαστικά κι αν δεν ευδοκιμήσει να ξαναφύγω. Δεν έχω και πολλές επιλογές αν και θεωρητικά οι πιθανότητες είναι άπειρες... Το πρόβλημα μου (επειδή θίχτηκε το θέμα πιο πάνω) και ο λόγος που γκρινιάζω στα 35 είναι ότι από τη μια δεν έχω βρει την καριέρα μου ακόμα και δεύτερον βαριέμαι. Ίσως δεν έχω υπομονή αλλά εγώ θέλω να ρολάρει η ζωή όχι να κάθομαι σαν τον μαλάκα.

Ελπίζω να αποβάλλω την γκρίνια οκ...ίσως υπάρχουν χειρότερες περιπτώσεις από τη δική μου αλλά εγώ θέλω να εξαντλήσω τις δυνατότητές μου όχι να τις μπλοκάρω.... όπως κάνω τόσα χρόνια...

[garida]

δεν ειμαι γιατρος οποτε δεν μπορω να καταλαβω αν υπερβαλλεις ορ γουατ. εγω ημουν 10 χρονια αγγλια. γυρισα για οικογενειακους λογος τωρα ελλαδα.
ειμαι πιο χαλια απο σενα ψυχολογικα. λογω αυτου. 100.000ε σε σπουδες και η μονη θεση που μου προσεφεραν ελλαδα ειναι πωλητρια. γονεις και κολλητη με καρκινο. πως να φυγω? αλλα πως να μεινω χωρις δουλεια και ασφαλεια?
ολοι εχουμε τα προβληματα μας αλλα ειμαστε ενηλικες. αν ο ψυχιατρος σου κανει καλο μονο εσυ ξερεις, συνεχισε να πηγαινεις

[ioannis2]

Αν κράτησες δεσμούς με την Αμερική, εννοώ φίλους, γνωστούς, συνεργάτες, συναδέλφους, που και πως μπορείς να κινηθείς, διασυνδέσεις κλπ συναφή τότε πήγαινε πίσω, διότι ο χρόνος δουλεύει εις βάρος μας άμα φύγαμε από κάποιον τόπο και θέλουμε να ξαναεπιστρέψουμε. Εγώ κράτησα αυτό που είπες, ότι χαιρόσουνα εκεί το κάθε δευτερόλεπτο.
Οι ψυχαναγκασμοί και η μελαγχολία και δεν ξέρω τι άλλο ψυχλογικό σε βασανίζει οξύνονται όσο μένεις Ελλάδα και κυρίως όσο η κατάσταση στην οποία βρίκεσαι δεν είναι καλύτερη απ αυτήν που αφησες πίσω στην Αμερική.

Καταστροφικότητα είναι όταν από μια μικρή αποτυχία ή λάθος ο νους φτιάχνει σενάρια καταστροφής του τομέα ζωής στον οποίο αφορά το λάθος ή η αποτυχία. Η εκλογίκευση και η αντικειμενικότητα είναι οι λύσεις μέσα στη διαστρέβλωση του νου, όπως και η ανάκληση επιτυχιών μας και οι νέες έστω μικρές επιτυχίες που τονώνουν τον ψυχικό μας κόσμο.

[Sonia]

Είναι πολύ θετικό που βλέπεις ειδικό και γενικά σε ακούω καλύτερα απ΄όταν εμφανίστηκες στο φόρουμ. Ωστόσο αυτό που βλέπω είναι ότι αναβάλεις συνεχώς κάποιες βασικές αποφάσεις. Λες ότι έχεις εργαστεί ελάχιστα και αν θυμάμαι καλά στην Αμερική είχες πάει για κάποιους μήνες όπου δεν αισθανόσουν καλά με τον εαυτό σου και νόμιζες ότι τα σόγια σου σε σχολιάζουν. Λες τα πράγματα στην Ελλάδα είναι τριτοκοσμικά, λες δεν γουστάρεις τους περιθωριακούς, τις ντεμί καταστάσεις, ότι θες να ρολάρει η ζωή και να μην κάθεσαι σαν μαλάκας. Σεβαστό, αλλά έχεις σκεφτεί ότι όποιος πάει για τα πολλά χάνει και τα λίγα; Ότι όποιος κατάφερε κι έχει τα πολλά πάλεψε και στην αρχή είχε λίγα και το πήγε βήμα-βήμα; Εγώ βλέπω έναν άνθρωπο ο οποίος από τη μία αυτομαστιγώνεται, από την άλλη είναι αυστηρός με τους γύρω κι έχει τάσεις σνομπισμού, ο οποίος όμως μένει και τελματώνει. Αν μένεις αδρανής τι περιμένεις δηλαδή; Όπως σου είχα γράψει και σε προηγούμενα μηνύματα, κάνε την αρχή με κάποια δουλειά κι ας μη σε γεμίζει τόσο. Αφού στην επαρχία αισθάνεσαι άσχημα, πήγαινε Αθήνα. Στην Αμερική έχεις την δυνατότητα οικονομικά και ψυχολογικά να ξεκινήσεις μόνος ή θα πας στα σόγια και πάλι δεν θα την παλέψεις; Εγώ θα πήγαινα κάπου να μετρήσω τις δυνάμεις μου μακριά από σόγια και πολλούς γνωστούς. Ελευθερία με ότι σημαίνει αυτό...

Ανεργία ανεργία ανεργία λένε κι εδώ που βρίσκομαι, αλλά ξέρω γυναίκες που δεν μπορούν να θρέψουν την οικογένειά τους και καμαριέρα κάναμε να βρούμε κάνα τρίμηνο. Ανεργία, αλλά τόσα παιδιά κάθονται σπίτι και ξύνουν τα αρχίδια τους και κάποιον να με βοηθήσει να συμμαζέψουμε κάτι κτήματα τον βρήκα σε ένα χωριό 35 χλμ πιο μακριά. Ε, βέβαια, γιατί ο άλλος που έβγαλε ολόκληρο ΤΕΙ πριν 20 χρόνια να έρθει να δουλέψει 5 ώρες και να πληρωθεί ένα 30ευρώ, πάει για καφέ καλύτερα. Αν τον φωνάξουν διευθυντή στην τράπεζα θα το σκεφτεί να έρθει. Γιατί να έρθει η άλλη να δουλέψει 8ωρο με τα ένσημα της και να παίρνει ένα χιλιάρικο το μήνα, κάθεται σπίτι να ρίχνει πασιέτζες κι ας μην έχει να ταϊσει τα παιδιά της, μην την πουν και καμαριέρα! Γιατί να πας εσύ για δουλειά στον τόπο σου που δεν σου αρέσει, κάθεσαι σπίτι και σκέφτεσαι που θα πας όταν το αποφασίσεις σε κάνα δυο τρία χρόνια... Συγγνώμη αν ακούγομαι αυστηρή, αλλά κι αυτές οι υπερβολικές σκέψεις και από πράξεις τίποτα, δεν νομίζω ότι τελικά σε βοηθάνε πουθενά.

[ioannis2]

Sonia, ας κάνει μια αρχή που δεν τον γεμίζει τόσο, όμως η χάλια του ψυχολογία του θα λειτουργήσει εις βάρος του, δλδ όποιος με προσόντα για δουλειά σνομπ και με ψυχολογία σκατά, είτε λόγω ψυχολογίας είτε λόγω περίστασης βρήκε μια σκατά δουλειά, η εμπειρία λέει πως δύσκολα ξεκολλάει, ίσα ίσα η χάλια δουλειά θα τρέφει τη χάλια ψυχολογία. Άτομα με χάλια ψυχολογία αλλά με προσόντα δύσκολα ξεκολλάνε από δουλειά πολύ κατώτερη των προσόντων τους.

Το να πάει στην Αμερική με χάλια ψυχολογία δεν σημαίνει ότι θα βρει την καλή δουλειά και θα πετύχει διότι, η χάλια ψυχολογία θα τον συνοδεύει και θα λειτουργεί συνεχώς εις βάρος του, εκτός κι αν δει ή ρθει σε επαφή με καταστάσεις οι οποίες με βάση τα όσα είναι γραμμένα στο βαθύτερο είναι της σκέψης του θα του ξυπνήσουν ευθύς τις ψυχικές δυνάμεις και θα του φέρουν στο προσκήνιο της σκέψης προσόντα και όρεξη για δουλειά κάτι που δεν αποκλείεται σε τέτοιους γραμματισμένους τύπους.

Τώρα για όλους αυτούς που κάθονται σπίτι και ξύνονται και χασομεράνε λέω, πως αντί να κάνουν μια δουλειά ξεφτίλα και να τους βγάζουνε από πρωι μέχρι βράδυ το λάδι την πίστη, καλύτερα ας κάθονται σπίτι κι ας ζουν με τα λέω 500 ευρώ επιδόματα αντί τα 700 ευρώ μισθό. Για 200 ευρώ δεν αξίζει τον κόπο.

Όμως κάποιος που χει επαγγελματικά - ακαδημαικά προσόντα, όσο βυθίζεται στην χάλια ψυχολογία του ή όσο αναβάλλει να βρει έστω κάτι που να χει συνάφεια με τη δουλειά του κι ας μην είναι του επιπέδου μισθού και καθηκόντων που θα θελε, ο χρόνος πάντα δουλεύει εις βαρος του, διότι έχασε τη συνέχεια στην επιστήμη και το παζάρι ήδη θα χει βρει άλλους. Κι αν κάποτε η ψυχολογία του πάρει την ανιούσα θα ναι αργά, διότι όποιον έχασε τη συνέχεια από τοτε που σπούδαζε δεν τον προσλαμβάνουν εύκολα.

[tzimani]

Όμως κάποιος που χει επαγγελματικά - ακαδημαικά προσόντα, όσο βυθίζεται στην χάλια ψυχολογία του ή όσο αναβάλλει να βρει έστω κάτι που να χει συνάφεια με τη δουλειά του κι ας μην είναι του επιπέδου μισθού και καθηκόντων που θα θελε, ο χρόνος πάντα δουλεύει εις βαρος του, διότι έχασε τη συνέχεια στην επιστήμη και το παζάρι ήδη θα χει βρει άλλους. Κι αν κάποτε η ψυχολογία του πάρει την ανιούσα θα ναι αργά, διότι όποιον έχασε τη συνέχεια από τοτε που σπούδαζε δεν τον προσλαμβάνουν εύκολα.

Άρα πρέπει να πάρω μια απόφαση τώρα. Πριν να είναι αργά (αν δεν είναι ήδη).

Κάτι τέτοια ακούω και μετά με ρωτάνε γιατί σκέφτομαι την αυτοκτονία.

[tzimani]

Αν κράτησες δεσμούς με την Αμερική, εννοώ φίλους, γνωστούς, συνεργάτες, συναδέλφους, που και πως μπορείς να κινηθείς, διασυνδέσεις κλπ συναφή τότε πήγαινε πίσω, διότι ο χρόνος δουλεύει εις βάρος μας άμα φύγαμε από κάποιον τόπο και θέλουμε να ξαναεπιστρέψουμε. Εγώ κράτησα αυτό που είπες, ότι χαιρόσουνα εκεί το κάθε δευτερόλεπτο.
Οι ψυχαναγκασμοί και η μελαγχολία και δεν ξέρω τι άλλο ψυχλογικό σε βασανίζει οξύνονται όσο μένεις Ελλάδα και κυρίως όσο η κατάσταση στην οποία βρίκεσαι δεν είναι καλύτερη απ αυτήν που αφησες πίσω στην Αμερική.

Καταστροφικότητα είναι όταν από μια μικρή αποτυχία ή λάθος ο νους φτιάχνει σενάρια καταστροφής του τομέα ζωής στον οποίο αφορά το λάθος ή η αποτυχία. Η εκλογίκευση και η αντικειμενικότητα είναι οι λύσεις μέσα στη διαστρέβλωση του νου, όπως και η ανάκληση επιτυχιών μας και οι νέες έστω μικρές επιτυχίες που τονώνουν τον ψυχικό μας κόσμο.

Κράτησα κάποιες επαφές ναι αλλά το ξαναπάω δεν είναι ό,τι πιο εύκολο. Προς το παρόν και ενώ η κατάσταση όντος δεν είναι καλύτερη από αυτή που άφησα, απλά μένω με τους δικούς μου και κάνω ένα break γιατί σύμφωνα με την γιατρό μου παρανόησα πολλά εκεί. Μου φερόντουσαν καλά κι εγώ νόμιζα ότι ήθελαν το κακό μου. Το διάστημα αυτό ό,τι έζησα ζυμώθηκε μέσα μου. Όπου και να πάω πλέον τα πράγματα θα είναι δύσκολα για μένα αλλά πλέον έχω τα ψυχικά αποθέματα να βλέπω και τα θετικά σε κάθε κατάσταση και να μην ονειρεύομαι. Στην τελική αυτή είναι η ζωή μου και σε όποιον αρέσει. Εγώ έκανα εδώ Ελλάδα τις σπουδές μου και μετά γύρισα επαρχία αλλά χαντακώθηκα. Πραγματικά δεν κατάλαβα πώς πέρασε ο χρόνος. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Θα αφήσω τη ζωή να πάρει το δρόμο της δεν έχω άλλη εναλλακτική πλέον. Μπορεί να ξανακυνηγήσω σπουδές μεταπτυχιακές σαν boost επαγγελματικό και αναζωογόνηση των γνώσεών μου αλλά πάνω από όλα πρέπει να προστατέψω εμένα. Εγώ πάλι κατάθλιψη ή άλλο λούκι δεν ξαναπερνάω. Θέλω προσγειωμένα πράγματα και ρεαλιστικά.

[tzimani]

δεν ειμαι γιατρος οποτε δεν μπορω να καταλαβω αν υπερβαλλεις ορ γουατ. εγω ημουν 10 χρονια αγγλια. γυρισα για οικογενειακους λογος τωρα ελλαδα.
ειμαι πιο χαλια απο σενα ψυχολογικα. λογω αυτου. 100.000ε σε σπουδες και η μονη θεση που μου προσεφεραν ελλαδα ειναι πωλητρια. γονεις και κολλητη με καρκινο. πως να φυγω? αλλα πως να μεινω χωρις δουλεια και ασφαλεια?
ολοι εχουμε τα προβληματα μας αλλα ειμαστε ενηλικες. αν ο ψυχιατρος σου κανει καλο μονο εσυ ξερεις, συνεχισε να πηγαινεις

Όσο τη χρειάζομαι θα την έχω την γιατρό. Σε νιώθω σε αυτό που περνάς. Δυστυχώς η ζωή είναι ανάποδη καμιά φορά!!! Εγώ καμιά φορά μένω απαθής γιατί έτσι αυτοπροστατεύομαι. Έτσι απλά λέω ένα "δε γαμιέται" και όλα δείχνουν καλύτερα. Και πράγματι είναι μετά.

[Georgewww]

Όσο τη χρειάζομαι θα την έχω την γιατρό. Σε νιώθω σε αυτό που περνάς. Δυστυχώς η ζωή είναι ανάποδη καμιά φορά!!! Εγώ καμιά φορά μένω απαθής γιατί έτσι αυτοπροστατεύομαι. Έτσι απλά λέω ένα "δε γαμιέται" και όλα δείχνουν καλύτερα. Και πράγματι είναι μετά.

Κι εγώ ήμουν κάπως σε μια τέτοια φάση που έλεγα η θα φύγω Γερμανία η επαρχία στον τόπο καταγωγής.
Τελικά διάλεξα επαρχία για παράλληλα με κάποιο θέμα υγείας , τα σκέφτηκα από την αρχή τα πράματα και είπα μεταξύ καριέρας έξω και επαρχία δίπλα σε δικού σου , έβαλα προτεραιότητα το 2ο, απλά πράματα ήσυχα και το ψωμί να βγαίνει μου αρκεί. Οπότε δες τα συνολικά ολιστικά ζύγισε τις προτεραιότητες σου και όχι μόνο καριέρα λεφτά. Για να γύρισες κάτι σου είπε το ένστικτο σου, ψαξτο.

Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk