νιωθω μοναξια , ποναω μεσα μου , ειμαι μονος !
Καλησπέρα σας να σας πω λιγα πραγματα για μενα , το ονομα μου ειναι Ιορδάνης και ειμαι -22 χρονών , γεννηθηκα και μενω στην Θεσσαλονικη .
Γεννηθηκα με ενα ματι να βλεπω εχω στραβισμο , δηλαδη με το ενα ματι δεν βλεπω .
Με μεγαλωσε η γιαγια μου απο μικρο με ειχε αδυναμια αλλα δυστηχως την εχασα σε ηλικια 63 ετων απο τον καρκινο !
Στο σχολειο οταν πηγαινα μικρος δεχτηκα μπουλινγκ , ημουν ηρεμο παιδι και ακομα ειμαι, δεν αντιδρουσα τα κρατουσα μεσα μου και καποια στιγμη
ξεσπαγα , ολοι με κοροδευαν , δεν με ηθελε κανεις ,
εγω τα κρατουσα μεσα μου δεν ημουν ποτε μαμακιας η αλλιως καρφι .
Αυτα εγιναν μεχρι τελους γυμνασιου , απο το λυκειο και μετα αντιδρουσα εβριζα και εγω
δεν καθομουν με σταυρωμενα χερια .
Δεν ειχα και δεν εχω παρεες φιλους , τα κοριτσια παντα με αγνουσαν δεν ειχα ποτε σχεση
με λεγαν ασχημο , γιαλαμπουκα με φωναζαν επειδη φορουσα γυαλλια , δεν ενιωσα αγαπη γενικα ,
δεν εχω βγει εξω να διασκεδασω οπως εχουν κανει αλλοι , για κανα καφε να εβγαινα 1 φορα την εμδομαδα με φιλους του ξαδερφου μου , ειμαι ολη μερα στον υπολογιστη
και παιζω παιχνιδια , δεν εχω νιωσει την αγαπη , με απορριπτουν ολες .
τι με προτεινετε να κανω ;