Πρέπει να σας πω κάτι και είναι σοβαρό. Νιώθω πολύ απελπισία δεν μπορώ να ηρεμήσω και να βρω τον εαυτό μου πουθενά. Μου έρχονται σκέψεις του τύπου ποια είμαι, που βρίσκομαι, επαναλαμβάνω το όνομα μου συνέχεια επειδή φοβάμαι πως θα το ξεχάσω, αναρωτιέμαι αν οι γονείς μου είναι αυτοί που είναι, μου έρχονται εικόνες στο μυαλό ότι τρελαίνομαι ότι παθαίνω αμνησία κ δεν θυμάμαι ούτε ποια είμαι. Να πω ότι θυμάστε που φορούσα γυαλιά για να μην βλέπω καθαρά τον κόσμο και αγχώνομαι; τώρα που τους βλέπω καθαρά τρομάζω πολύ κ αγχώνομαι όταν με κοιτάνε στα μάτια νιώθω ότι θέλω να κρυφτώ. Αλλά κ μόνη μου δε νιώθω ασφαλής. Ξέρω ότι θα μου μιλήσετε για αγωγή κ το έχω υπόψιν μου, οπότε σας παρακαλώ μην μου μιλήσετε για αγωγή πέρα από αυτό το κομμάτι θέλω να μιλήσουμε. Γισ αυτές τις σκέψεις απελπισίας και πολλές φορές φοβάμαι μήπως κάνω κάτι κακό άθελά μου η μήπως έκανα κάτι κ δεν θυμάμαι. Κ με πιάνει πανικός κ ένα αίσθημα πνιγμόυ με τον εαυτό μου.
