Quote:
Originally posted by valentini
Φιλοι φοβαμαι οτι ειμαι απο τους λιγους ανθρωπους που βιωνουν τοση απομονωση και μοναξια...Επαιξε μεγαλο ρολο η καταθλιψη τα ψυχοσωματικα και οι φοβιες, αλλα νομιζω οτι μετα απο 10 χρονια εμαθα να ζω με αυτα..Ομως εχασα τους παντες..Ειχα και κατι σχεσεις...Και τωρα ουτε συγγενεις εδω που μενω παρα τους γονεις μου και αδερφο..Γενικα ημουν ατυχη στους φιλους..Ασχημη γενια στο σχολειο, μπλεγμενοι οι περισσοτεροι σε διαφορα...Δεν κολλουσα μαζι τους..Απο τα 22 μου αρχισαν τα ψυχοσωματικα, κλειστηκα..Τωρα μεχρι και οι γονεις μου εκμεταλευονται το οτι ειμαι μονη και καθε φορα που γινεται κατι, με κοντραρουν...Δεν μου μιλανε..Σου λεει: \' που θα παει? θα πεσει...\' Κι εγω βυθιζομαι στη στεναχωρια ολο και πιο πολυ...Το φανταζεστε? Εχω μονο μια κοπελα απο το σχολειο που μιλαμε και παμε καμια βολτα..Φανταστειτε οτι φοβαμαι να κανω σχεση, μηπως και χασω αυτη τη μοναδικη φιλη..Και λεω θα τη χασω γιατι εχει προσκολληθει κι αυτη σε μενα γιατι ειναι κι αυτη σχεδον μονη..Μπορειτε να με βοηθησετε? Ειναι κανεις σας τοσο μονος-η? Σας ευχαριστω
φιλη μου να ξερεις πως σε καταλαβαινω απολυτα.