Αγχωδης διαταραχη

Καλησπερα σε όλους,
για καιρο διαβαζω τις ιστοριες ολων εδω και παιρνω δυναμη οτι δεν ειμαι η μονη που παλευω με το αγχος.
Εχω διαγνωστει με γενικευμενη αγχωδη διαταραχη εδω και 2 χρονια( παλευω με κρισης πανικου τα τελευταια 10 χρονια). Πριν απο δυο χρονια λοιπον, ενω συνεβησε κατι σημαντικο στη δουλεια μου η κατασταση ξεφυγε και αποφασισα να παω σε ψυχιατρο οπου μου χορηγησε cinapen. Εκανα θεραπεια για ενα χρονο και μετα το εκοψα με την καθοδηγηση του γιατρου σταδιακα.
Και ερχομαστε στο σημερα, που μετα απο παρα πολλη σκεψη και προσωπικες αμφιβολιες αποφασισα οτι πρεπει να χωρισω μετα απο 10 χρονια σχεσης.Να σημειωσω εδω οτι κανω ψυχοθεραπεια ολα αυτα τα χρονια παραλληλα και πως μου πηρε πολυ χρονο να το αποφασισω και να το πω. Αυτο εφερε διαταραχες στην ψυχολογια μου, με κρισεις πανικου, φοβο οτι θα παθω καρδια/ εγκεφαλικο, οτι μπορει να εχω παθει καταθλιψη,ιδεοληψιες μηπως καταλαθος αυτοκτονησω κλπ. Γενικα εδω και 3 μηνες η ζωη μου περιστρεφεται γυρω απο σκεψεις που με φθειρουν, δεν μπορω να αποδωσω στη δουλεια μου αλλα το χειροτερο ολων ειναι ο φοβος οτι απο την πολυ πιεση μπορει να τρελαθω. Η ψυχολογος μου, ειναι πολυ υποστηρικτικη και μου λεει οτι μπορω να το ξεπερασω. Αλλα εγω ολο και σκεφτομαι περισσοτερο την ιδεα οτι τα φαρμακα θα με λυτρωσουν απο αυτο το μαρτυριο. Ειμαι σε διλλημα αν πρεπει να το παλεψω μονη μου ή αν πρεπει να ζητησω φαρμακευτικη βοηθεια!
Ευχαριστω για τον χρονο σας, θα χαρω να διαβασω τις αποψεις σας!

Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Κουράγιο. Περνάς πολλές δυσκολίες μαζί γι αυτό αντιδρά ο οργανισμός σου. Αν επιτρέπεται γιατί χωρίζεις?

Πηρα την αποφαση να χωρισω γιατι δεν ειχα καμια απολυτως ερωτικη επιθυμια προς τον συντροφο μου εδω και πολυ καιρο..Δυσκολευτηκα πολυ ακομα και να αποδεχτω οτι αυτο το προβλημα υπαρχει και φοβομουν(και ακομη φοβαμαι) την μοναξια και την αβεβαιοτητα για το μελλον. Ολο αυτο ειναι πολυ καινουργιο για μενα μιας και δεν εχω μεινει σχεδον καθολου μονη και παντα βρισκομουν σε μια σχεση( ειμαι 33).

Καλησπερα Θεματοθετρια ,
Υπαρχουν πολλα κενα στην αφηγηση σου , πραγμα που δυσκολευει την ερμηνεια .
Μην ξεχνας οτι οι περισσοτεροι εδω στο forum , τις περισσοτερες ωρες της ημερας δεν εχουν καθαρο μυαλο , λογω διαταραξης του ψυχικου κοσμου .
Δεν εχω καταλαβει ποιο ακριβως ειναι το προβλημα και γιατι μπηκες στο κοπο να γραψεις .

Το προβλημα που αντιμετωπιζω αυτη τη στιγμη, ειναι ο φοβος οτι απο το πολυ αγχος μπορει να τρελαθω και μηπως αυτο δεν μπορω να το αντιμετωπισω μονο με την ψυχοθεραπεια που κανω αλλα χρειαζεται να παρω φαρμακευτικη αγωγη για ακομα μια φορα.Εγραψα εδω για να μαθω αν καποιος εχει αντιμετωπισει ή αντιμετωπιζει παρομοιο θεμα και με ποιο τροπο εχει επιλεξει να το λυσει. Θα χαρω να απαντησω αν σου εχει δημιουργηθει καποια αλλη απορια σχετικα με την αφηγηση μου.

Ειχες παρει αγωγη για ενα χρονο . Ο ψυχιατρος δεν συμφωνησε με το τερματισμο , αλλα σου ειπε το πως .

Οι οποιες παρενεργειες της διακοπης εχουν περασει προ πολλου .

Το αγχος δε συγγενευει με τη τρελα , οποτε δεν υπαρχει περιπτωση να συμβει . Αλλωστε και ο ψυχολογος και ο ψυχιατρος το αναφερουν σε ολους .

Ανεφερες αοριστα πολλη πιεση τους τελευταιες 3 μηνες . Γραφεις τη λεξη γενικα .

Εξακολουθω να μην καταλαβαινω .

Η σταση σου ειναι υπερβολικα αμυντικη . Δεν υπαρχει λογος . Εδω ολοι ειμαστε ολοι ανωνυμοι .

Η αγωγη μου ολοκληρωθηκε με τη συμφωνη γνωμη του ψυχιατρου που με παρακολουθουσε. Οσο την επαιρνα και για λιγο καιρο μετα ημουν αλλος ανθρωπος, ειχα δει μεγαλη βελτιωση. Η αλλαγη στη διαθεση μου και στην επανεμφανιση συμπτωματων αγχους σχετιζονται με την αποφαση μου να χωρισω. Ξεκινησα να το σκεφτομαι απο τον Μαρτιο και το εκανα πραξη αυτον τον μηνα. Δεν ειμαι αμυντικη,ισως να μην ξερω τι αλλες πληροφοριες να δωσω.

Δεν βγαινει νοημα τιποτα απο οσα διαβαζω .
Γεννηθηκε μια σκεψη το Μαρτιο , την εκανες πραξη τον Ιουνιο . Το προβλημα λυθηκε . Λιγες μερες μετα αποφασιζεις να ζητησεις συμβουλη ανωνυμα για επανεναρξη φαρμακευτικης αγωγης βασισμενη σε μια ειλημμενη αποφαση . Αφοτου εχεις λυσει το προβλημα .
Δυο τινα συμβαινουν . Ή δεν ελυσες το προβλημα ή δεν υπηρχε ποτε .
Ολα ειναι θεμα ερμηνειας .

Η αβεβαιότητα και το κενό που προκλήθηκαν από τον χωρισμό είναι σημαντική αιτία. Γενικά άτομα αγχωδη βρίσκουν στη ρουτίνα μια ασφάλεια. Επειδή έχω κάνει κι εγώ ψυχοθεραπεία για χρόνια καταλαβαίνω πως κάποιες αποφάσεις τις παίρνουμε με την ώθηση και την καθοδήγηση στο πλαίσιο της ψυχοθεραπείας αλλά μπορεί να μην είμαστε έτοιμοι να πάμε παρακάτω, σαμποτάρουμε τον εαυτό μας και τις επιλογές του κλπ. Φυσιολογικό είναι, μην ανησυχείς. Επίσης μη σε φοβίζει το να ξαναπάρεις αγωγή, δεν είναι ότι θα τρελαθείς από το άγχος αλλά γιατί να υποφέρεις;

Ακριβως αυτο… η οποια ασφαλεια ειχα δεν υπαρχει πια και νιωθω μονη και αβοηθητη. και ενω περιμενα πως με τον χωρισμο θα ημουν καλυτερα και θα εφευγαν αυτες οι σκεψεις και φοβιες, δεν εφυγαν και παραμενω σε μεγαλη συγχυση και φοβαμαι συνεχεια. Φοβαμαι μηπως δεν τα καταφερω και ολη μου η ζωη ειναι μεσα στο αγχος και σε αυτα τα εξουθενωτικα συμπτωματα.. Ολη μερα αυτο σκεφτομαι..