Καλησπέρα στην παρέα!Είναι η πρώτη φορά που απευθύνομαι και ζητώ μια υποστήριξη απο κάποια ομάδα αλλά βρίσκομαι σε μεγάλο αδιέξοδο και όσο περισσότερες γνώμες ακούσω,ίσως βοηθηθω να βγω από αυτήν την μαύρη τρύπα που πέφτω και σηκώνομαι.
Είμαι 38 χρόνων και ζω σε ένα νησί με τον σύντροφό μου με τον οποίο γνωριστήκαμε πριν δυόμιση χρόνια.Γεννημενη και μεγαλωμένη στην Αθήνα.Οταν ξεκίνησε όλη η ιστορία με τα λοκνταουν πήρα την απόφαση να φύγω από την Αθήνα και να ζήσω σε ένα νησί,έκανα κινήσεις,βρήκα μια δουλειά με συμβαση,βρήκα σπίτι και μετακόμισα,μετά από λίγο καιρό γνώρισα και τον σύντροφό μου και είμαστε από τότε μαζι
Θα γυρίσω λίγο πίσω τώρα και θα πάω στην ηλικία των 20 μου χρόνων.Σε εκείνη την ηλικία ανακάλυψα για πρώτη φορά στη ζωή μου ότι κάτι δεν πάει καλά με την μητέρα μου και αυτόν ήταν η αρχή.Ημουν φοιτήτρια και είχα κάνει μια σχέση με έναν νησιώτη που ήταν φοιτητής στην Αθήνα και εκείνος,τον πρώτο χρόνο που ήμασταν μαζί ήταν όλα καλά και δεν είχα πει τίποτα στους δικούς μου,τον δεύτερο όμως που το ανακοίνωσα στους γονείς μου,η μητέρα μου άρχισε να μου λέει ότι πρέπει να χωρίσω γιατί αυτός θα γυρίσει μετά τις σπουδές στο νησί του και θα θέλει να με πάρει κ μένα μαζί του και θα είμαι δυστυχισμένη γιατί θα ζω μακρυά από τους γονείς μου και τα αδέρφια μου(έχω μεγάλη ηλικιακή διαφορά με τα αδέρφια μου,είμαι η μικρότερη) και άλλα πολλά.Αρχισε να μου γράφει σημειώματα ότι θα πεθάνει από τον καημό της αν δεν χωρίσω.Εκλαιγε,τσακωνομαστ αν,φωνάζαμε,θυμωναμε και μετά άρχισα και εγώ να είμαι διαφορετική στη σχέση μου,άρχισα να μεταφέρω όλο αυτό το στρες που μου προκαλούσε η μητέρα μου στη σχέση μου,άρχισα να μην είμαι τόσο χαρούμενη,έγιναν πολλά μέχρι που χωρίσαμε και ο καθένας πήρε τον δρόμο του(δυσκολεύτηκα πολύ να της το συγχωρέσω γιατί ήταν ο πρώτος μου έρωτας)
Μετά ήρθε η επόμενη μου σχέση η οποία κράτησε 3 χρόνια,πάλι στην αρχή της το έκρυβα και στην πορεία όταν το έμαθε έκανε τα πάντα για να χωρίσω αυτή την φορά γιατί δεν της άρεσε το εμφανισιακά του και όλη μέρα μιλούσε με βρισιές και καταλήγαμε πάλι να τσακωνόμαστε μέχρι που χωρισα και έφυγα από την Αθήνα,πήγα στην Θεσσαλονίκη
Στην Θεσσαλονίκη(κοντά στο χωριό των γονιών μου) έκατσα 4 χρόνια,δούλευα(στης θείας μου το μαγαζί),νοίκιασα σπίτι και δεν άργησα να βρω την τρίτη μου σχέση,ήμουν σίγουρη ότι αυτήν την φορά δεν θα είχα κάποιο θέμα και θα ησύχασα από τους τσακωμούς γιατί κάπως πληρούσε κάποια από τα στάνταρ της.Εκανα λάθος γιατί ενώ βγαίναν όλα καλά κάποια στιγμή όταν έμαθε ότι ο φίλος μου έχει άσθμα,άρχισε πάλι ο πόλεμος,αυτήν την φορά γιατί θα ήμουν με κάποιον που έχει αναπνευστικά προβλήματα και γιατί να μην είναι εντελώς υγιής κ τέτοια.Αλλα τρία χρόνια τσακωμοί και γκρίνιες για να χωρίσω.Χωρισα εν τέλει για τους δικούς μου λόγους και γύρισα πίσω στην Αθήνα
Κανένας δεν ήταν για μένα ο σωστός σύμφωνα με τα μάτια της,παρόμοιες συμπεριφορές είχε και στα άλλα μου τα αδέρφια αλλά εγώ ήμουν μικρή όταν γινόντουσαν και έπειτα παντρεύτηκαν και έφυγαν νωρίς από το σπίτι.
Έφτασα 30 και εκεί που πάντα ήθελα να κάνω οικογένεια και παιδιά,εκεί στα 30 με έπιασε μια άρνηση.Δεν ήθελα να ξαναπεράσω όλη αυτήν την διαδικασία των σχέσεων και έμεινα μονη μου αρκετό καιρό.
Η επιστροφή μου στην Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στο πατρικό μου έφτασε την κατάσταση στα όρια.Δεν είχα την αντοχή στα τριάντα μου να ανέχομαι τις ίδιες συμπεριφορές,έλεγχο που είμαι, τι κάνω,τι ώρα θα γυρίσω και έτσι έφευγα και εμένα πολύ συχνά διάφορους φίλους.Καθε φορά που της έλεγα ότι πρέπει να νοικιάσω ένα σπίτι και να φύγω γινόταν μάχη μεγάλη,μου έλεγε ότι οι άνθρωποι φεύγουν από τα σπίτια τους όταν παντρεύοντας και ότι θα φεύγουν εκείνοι συχνά από το σπίτι και θα πηγαίνουν στο εξοχικό για να με αφήνουν μόνη.Οταν γινόταν αυτό,κάθε φορά που επέστρεφε έκανε ολικό έλεγχο για να δει ποιος ήρθε όταν έλειπε.Πνιγομουν,ήξερα ότι δεν είναι φυσιολογικό να ζω άλλο έτσι,έπρεπε κάτι να γίνει
Εδώ θα κάνω μια παρένθεση για τον πατέρα μου,καλός και χρυσός αλλά άβουλος,εκείνη τον προσβάλει συχνά,έχει βαρεθεί να την ακούει και πια αποφάσισε να μην αντιδράει σε τίποτα.Ποσο να τσακωθεί;Στο τηλέφωνο δεν τον αφήνει να μας μιλάει.Μονο όταν είναι εκείνη μπροστά Νομίζω ότι φοβάται ότι θα την κατηγορήσουμε και θέλει και εκεί να έχει τον έλεγχο
Όταν ήρθε ο κοβιντ έπαθα την πρώτη κρίση πανικού όταν αναγκαστικά να μείνω τόσες μέρες κλεισμένη στο σπίτι,έτσι μάζεψα τα πράγματά μου και πήγα να μείνω σε μια φίλη μου σε απόσταση πέντε λεπτών από το σπίτι μου.Αρχισε η γκρίνια,γιατί δεν γυρνάς σπίτι σου;και τι κάνεις εκεί που δεν μπορείς να κάνεις εδώ;Είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι πρέπει να φύγω και να ξεκινήσω τη ζωή μου σε ένα άλλο μέρος.Ισως σε εκείνο το νησί που δεν πήγα στα 20 αλλά τώρα είχε έρθει η ώρα να αλλάξω τη ζωή μου ριζικα
Όταν ανακοίνωσα στους δικούς μου ότι με πήραν για δουλειά στο νησί έγινε ένας χαμός.Κλαματα,φωνές.Τους είπα ότι είναι μια σύμβαση του ενός χρόνου και θα επιστρέψω,στην πορεία γνώρισα τον σύντροφό μου.Στο τηλέφωνο της το ανακοίνωσα και όταν της είπα ότι έχουμε δέκα χρόνια διαφορά ξεκίνησε το καινούργιο τροπάριο,είναι μεγάλος,σου λέει ψέματα,σε κάνει ότι θέλει....Τον δεύτερο χρόνο πήγαμε στην Αθήνα μαζί για να τον γνωρίσω σε όλη την οικογένεια.Τον πρόσβαλε μπροστά σε όλους και έβγαλε έναν λόγο εκ μέρους μου χωρίς την άδεια μου λέγοντας ότι σε λίγο καιρό θα επιστρέψω πίσω στους γονείς μου και ότι δεν πήγα στο νησί για να ζήσω εκεί αλλά για να δουλέψω έναν χρόνο.Ενιωσα χαλιά φυσικά,δεν είπα τίποτα και με ευγένεια σιγά σιγά φύγαμε και πήγαμε να μείνουμε σε κάτι φίλους.Ενιωθα άσχημα απέναντι στον φίλο μου που δεν έφταιγε σε τίποτα να το ζήσει όλο αυτό και στην πορεία ένιωθα ότι πλέον έχασα την όμορφη εικόνα που είχε για μένα γιατί φάνηκα σαν ένα κοριτσάκι αδύναμο και όχι σαν μια δυναμική γυναίκα
Τους τελευταίους δύο μήνες η κατάσταση έχει ξεφύγει,μου στέλνει κάθε μέρα μηνύματα,μιλάει σε όλους για μένα από το πρωί μέχρι το βράδυ,βρίζει τον φίλο μου,μου στέλνει συνέχεια να γυρίσω πίσω,ότι θα πεθάνουν και θα φταίω εγώ,ότι θα με αποκληρωσει και άλλοτε το άκρως αντίθετο.Δηλαδη μια ότι είμαι η χειρότερη μια ότι είμαι το καλύτερο της παιδί.Μια ότι θέλει να είμαι καλά,μια ότι νευριάζει που είμαι καλά ενώ είμαι μακρυά τους.Δεν ξέρω τι μήνυμα θα μου έρθει στα καλά καθουμενα και όπου κ να είμαι σε κάθε της μήνυμα με πιάνει άγχος και στεναχώρια.Τα αδερφια μου με υποστηρίζουν αλλά και εκείνοι έχουν κουραστεί να μιλάνε μαζι της συνέχεια για μενα.Αποφασισα να απευθυνθώ σε ειδικό αφού εκείνη δε λέει να κάνει κάτι τέτοιο.Θα ήθελα την γνώμη σαςειλικρινά
Ευχαριστώ πολυ
