Το μυαλό δεν μπαίνει σε mood σχέσης, τρυφερότητας κλπ- Μένω στον κόσμο μου
Καλησπέρα, όπως λέει και ο τίτλος δεν έχω κάνει ποτέ μέχρι τώρα κάτι ερωτικό. Με πληρωμένες δεν μου βγαίνει γιατί είμαι ντεμισέξουαλ και θέλω ψυχικό δέσιμο. Με άλλες δεν έχει τύχει να προχωρήσω γιατί αυτές που ήθελα δεν ήθελαν, κι οι ελάχιστες που ήθελαν δεν τις ήθελα εγώ, ενώ με κάποιες που συναντώ (πχ σερβιτόρες σε καφετέρια) μου βγαίνουν κάποιες ερωτικές ορμές αλλά νιώθω ότι και ραντεβού να καταφέρω να βγω θα είμαι σαν εξωτερικός παρατηρητής, δεν μπορώ να μπω στο mood του να αγκαλιάσω κάποια (έστω κι αν το σκέφτομαι και μαρέσει κάποιες φορές), ή να φιλήσω στο στόμα και να "χαθώ" στον έρωτα. Εντάξει, έχω περάσει πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, με τρομοκρατία από γονείς και δούλεμα από συμμαθητές, και λόγω υπερευαισθησίας αναγκάστηκα να είμαι στον κόσμο μου, αλλά είναι λες και αυτά δεν φεύγουν με τίποτα, έχουν περάσει τόσα χρόνια και πάλι δεν μπορώ να ξεπεράσω τίποτα. Και οι γυναίκες ανταποκρίνονται μόνο σε όσους έχουν ήδη αυτοπεποίθηση, οπότε πρακτικά είναι σαν ένας μεγάλης ηλικίας να ξεκινάει αργά την εργασιακή ζωή του, όλοι θα ζητάνε προϋπηρεσία και αυτός δεν θα έχει, οπότε δεν τον παίρνουν. Με κάποια που δε μου κάνει "κλικ" απλά δεν νιώθω τίποτα, μην μου πείτε να πάω με κάποια που δε μου αρέσει για την εμπειρία, μόνο όσες μου κάνουν κλικ με κάνουν να σκέφτομαι ερωτικά, οι άλλες με αφήνουν αδιάφορο τελείως, είμαι σαν ντουβάρι. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι, όταν βάλω κάποια χρήματα στην άκρη, να "νοικιάσω" κάποια συνοδό από το ίντερνετ για κάποιο διάστημα, μήπως ξεκολλήσω, να δω πώς μου βγαίνει ο έρωτας και τι μου βγαίνει να νιώσω και να κάνω. Ή μήπως να δώσω χρήματα για ψυχοθεραπεία? Μπορεί να μην έχουν κανένα αποτέλεσμα σκέφτομαι. Το έχω κάνει στο παρελθόν, ναι, δεν ήμουν ώριμος όπως τώρα και δεν καταλάβαινα τη ρίζα των προβλημάτων, αλλά να ξαναπάω? Τόσοι πάνε για ψυχοθεραπεία και πάρα πολλοί συνεχίζουν να έχουν ένα σωρό προβλήματα, να επενδύσω σε κάτι τέτοιο και να μη δουλέψει καθόλου?