Originally Posted by
wanderer010
Σκέφτομαι πως είναι το ίδιο μοτίβο. Σε όλες τις επικοινωνίες μου, ορκίζομαι σε ΟΛΕΣ, έχω κάνει το ίδιο πράγμα. Κάποια στιγμή θα τους προσβάλλω.
Τον Β. τον πρόσβαλα γιατί με είχε γραμμένη. Δεν άνοιγε μηνύματα, δεν τον ενδιέφερε τι έλεγα, παρά μόνο για τον εαυτό του. Ειχαν περάσει χρόνια που με προσεβαλε κάθε μέρα και μου είχε πει πάρα μα πάρα πολλές φορές να πεθ@νω, πως δεν θα λείψω σε κανέναν, πως είμαι ανίκανη και άχρηστη - όλα όσα πιστεύω για τον εαυτό μου τώρα, είναι όλα όσα μου έλεγε για χρόνια τότε. Στα 19 τον γνώρισα, και για χρόνια άκουγα αυτά τα πράγματα - ακόμη και όσο νοσηλευόμουν, μου έλεγε να βρω τρόπο να πεθ#νω στο νοσοκομείο. Εγώ τον υποστήριζα, τον αγαπούσα, του έκανα δώρα, του έφτιαχνα πράγματα.
Τον Χ. τον πρόσβαλα γιατί μιλούσαμε online, είχε προτείνει συνάντηση, επέμενε, εγώ επέμενα στο όχι και του είχα εξηγήσει τον λόγο, και βρήκε πού μένω χωρίς να το θέλω, και με ακολούθησε. Το έβλεπε ως παιχνίδι. Μου έστελνε screenshot από το Google maps, για να δω ότι με είχε βρει και πως ειμασταν στο ίδιο σημείο. Πραγματικά το έβλεπε ως παιχνίδι, μου έστελνε και φωτογραφίες από το ίδιο μέρος. Έκλαιγα και έτρεμα και απλά πέρασε από μπροστά μου απαθής. Δεν μου μίλησε από κοντά ποτέ. Μετά τον πρόσβαλα. Μου είπε πως δεν το έκανε επίτηδες - μαλακίες, ήταν ΞΕΚΑΘΑΡΑ επίτηδες - και τον πίστεψα. Αλλά μου έμεινε αυτή η δυσφορία που μου προκάλεσε. Και κάποια στιγμή τον πρόσβαλα πάλι. Του μίλησα πολύ πολύ άσχημα. Μετά τον παρακάλεσα να γυρίσει. Δεν μου ξαναμίλησε ποτέ.
Ο Σ. ξεκινούσε την επαφή χωρίς τίποτα και στην αρχή κάθε φορά ήμουν έτοιμη να κλάψω. Δεν του το είπα. Το επόμενο που με πείραξε πάρα πολύ αλλά πάλι δεν το είπα, είναι ότι μου προκάλεσε εμετό. Όχι μόνο δεν είπα πόσο με πείραξε, αλλά του ζήτησα και συγνώμη 50 φορές. Το επόμενο που με πείραξε αλλά ούτε αυτό το είπα, είναι ότι πήγε να με πνίξει, δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Μου είχε κλείσει την μύτη και το στόμα. Δεν το είπα. Το τέταρτο είναι ότι με έστησε. Του το είπα. Το πέμπτο είναι ότι μου είχε γράψει πως θα πάμε για καφέ, και μετά έσβησε το μήνυμα, και με έβγαζε τρελή, πως απλά ήταν τυπογραφικά. Του είπα πως είχα δει το μήνυμα πριν το διαγράψει. Επέμενε πως ήταν τυπογραφικό. Βρήκε μια δικαιολογία πως είχε μια τηλεδιάσκεψη για την δουλειά. Μπούρδες. Του ζήτησα συγνώμη, ενώ ήξερα πως ήταν μπούρδες. Μου έστειλε screenshot μια απλή κλήση, και την αποκάλεσε τηλεδιάσκεψη. Μπούρδες. Του ξαναζήτησα συγνώμη.
Κάποια στιγμή άρχισε τις δικαιολογίες για να με ξεκόψει, ακύρωσε πάλι τον υποτιθέμενο καφέ που θα πηγαίναμε, μου είπε να μιλάμε μόνο μέσω μηνυμάτων, του είπα ότι ήθελα να πεθ#νω, και άρχισα το παραλήρημα το οποίο δεν τολμώ να διαβάσω καν. Τον έβρισα πάντως. Με μια λέξη και νομίζω του ευχήθηκα να υποφέρει/πληρώσει για αυτά.
Τότε είναι που με μπλόκαρε. Του ζήτησα 1000 συγνώμες. Και την επόμενη μέρα είναι που κάλεσε την αστυνομία.
Ο Ν. ήρθε σε επαφή μαζί μου, αφότου ειδε πως ήμουν πάρα πολύ άβολα, και πρότεινε το αλκοόλ (το οποίο βέβαια εγώ ήπια, αλλά ξέρεις, δεν πιέζεις κάποιον που ΕΜΦΑΝΩΣ δεν είναι καλά, να πιει). Δεν χρησιμοποίησε προφύλαξη, που το είχα ζητήσει και είχε συμφωνήσει, και όταν τον έσπρωξα, με απείλησε και δεν σταμάτησε. Όταν είδε πως είχα πολλή αιμορραγία που δεν σταματούσε, με έδιωξε. Έμεινα στον δρόμο από τις 10 μέχρι τις 7 το πρωί. Τα χέρια μου ήταν με αίμα και μου πήρε ώρα να το δω καν. Δεν θυμάμαι καν πώς βρέθηκε αίμα στα χέρια μου. Βέβαια και τον έβρισα και τον απείλησα και του είπα να πέσει από το μπ@λκόνι.
Μετά από κάποια ώρα ήθελα να του πω συγνώμη αλλά είχε εξαφανιστεί ο λογαριασμός του. Και δεν μου ξαναμίλησε ποτέ. Τον βρήκε η αστυνομία, όμως.
Η Χ. Είχε αρχίσει να με ξεκόβει, και δεν το άντεχα. Της έστειλα παραγγελίες στο σπίτι της. Ήξερε πως ήμουν εγώ. Εκείνη τη στιγμή είπε πως δεν ήθελε τίποτα μαζί μου. Δεν την ενόχλησα πάλι. Σε μια εβδομάδα με είχε συγχωρέσει χωρίς να την ενοχλήσω εγώ. Μου είπε ότι καταλαβαίνει πως με πιάνει αυτό το πράγμα που δεν μπορώ να ελέγξω.
Δεν ξέρω πώς σκατά εγώ προκάλεσα την απόρριψη σε αυτές τις περιπτώσεις (η ψυχίατρος με κατηγορεί για ΟΛΑ), και αν όντως φταίω εγώ για όλα αυτά (εγώ θεωρώ πως φταίω μόνο στην περίπτωση της Χ.), γιατί δεν με συγχώρεσαν ποτέ;
