Εϊμαστε τρία αδέλφια, οι 2 τριαντάρηδες, ο τρίτος 25άρης. Τον μικρό τον έχει μεγαλώσει στην ουσία ο δεύτερος αδελφός μου, και όταν ήταν παιδιά, ήταν κολλητοί. Όλα τα έκαναν μαζί. Στο σχολείο τον πήγαινε αυτός, στην παιδική χαρά αυτός, αυτός τον έμαθε να διαβάζει και να γράφει πριν ακόμη πάει νήπειο και γενικά ασχολήθηκε πολύ μαζί του μέχρι την ηλικία της Έκτης Δημοτικού, όπου τότε ο μικρός άρχισε να απορρίπτει τον μεγάλο. Δεν έλεγε το "γιατί". Κάποια μέρα του είπα ότι αυτός σε μεγάλωσε και απάντησε "γι' αυτό τον μισώ γιατί αυτός με μεγάλωσε και με έκανε χαζό".
Ο μικρός ήταν πάντα άριστος στο σχολείο αλλά στις διαπροσωπικές του σχέσεις όχι. Μόνο μέσα στο σπίτι ήταν φυσιολογικός.
Τέλος πάντων, πέρασαν τα χρόνια, μεγάλωσε, έφτασε 18 χρονών. Απελευθερώθηκε, βρήκε κολλητές, αναβάθμισε το στυλ του. Έγινε άλλος άνθρωπος. Κάποια στιγμή τον ρώτησα αν έχει κοπέλα και μου είπε ότι είναι γκέι. Του είπα οκ. Το είπα σε όλους στην οικογένεια και όλοι ήμασταν οκ μαζί του. Κανείς δεν άλλαξε την συμπεριφορά του απέναντι του γι' αυτό. Άλλωστε από μικρό του είχα εξηγήσει για την σεξουαλικότητα και τα ήξερε.
Πέρασε Πανεπιστήμιο. Είχε περάσει καιρός που δεν μιλούσαμε και έψαξε και με βρήκε. Εγώ τότε ήταν που είχα βγάλει το επίδομα Αμέα και αυτός δεν είχε λεφτά και ενώ όλοι μου έλεγαν να μην του στέλνω λεφτά, εγώ αποφάσισα πως πρέπει να τον βοηθήσω να διαβάζει αντί να δουλεύει, κι έτσι του στέλναμε λεφτά εγώ και η μάνα μου. 150 ευρώ εγώ, 120 ευρώ εκείνη. Έμενε σε εστία.
Εγώ δούλευα μετά, συνέχιζα να του στέλνω λεφτά και να μιλάμε κι αυτός μετά τον πρώτο χρόνο ήταν όλο μέσα στην γκρίνια, δεν του άρεσε το Πανεπιστήμιο που πέρασε, κλαψούριζε ότι δεν τον θέλει κανείς για φίλο στην Θεσσαλονίκη πόυ ήταν, ενώ γκόμενους είχε, φίλους δεν είχε. Εμείς παίρναμε λεφτά, δηλαδή η μητέρα μου έπαιρνε από τον θάνατο του πατέρα μου και πάντα του έδινε πχ 300 ευρώ συν τα 120.
Αρχισε να ερχεται σπίτι για διακοπές και κατηγορούσε και ειρωνευόταν τον αδερφό μου ότι δεν δουλεύει και δεν κάνει τίποτα. Ο αδερφός ο μεγάλος είναι δύσκολο να δουλέψει γιατί έχει θρόμβωση στο πόδι από 19 ετών, παρ' όλα αυτά φροντίζει την μητέρα μου στα φάρμακα, στις εξόδους, στα νοσοκομεία, σε ΌΛΑ. ΑΥΤΟΣ την έχει κρατήσει ζωντανή. Και ο μικρός τον χλευάζει και τον μισεί με πάθος, λες και είναι ο χειρότερος εχθρός του.
Περσυ το καλοκαίρι ήλθε πάλι σπίτι και είπε δεν ήρθα για εσάς, ήρθα για να πάρω τα λεφτά πόυ μου ανήκουν. Πόσα είναι; 2.000 χιλιάδες; Ξόδεψε σε 2 εβδομάδες 1.000 ευρώ. Κάποια μέρα του το είπα και μου επιτέθηκε με τον χειρότερο τρόπό΄.Με είπε άρρωστη και να πάρω τα χάπία μου, μου είπε σκάσε, μου είπε τι έχω καταφέρει στην ζωή μου και ποσα ένσημα έχω κολλήσει και τι πανεπιστήμιο έχω βγάλει (τα έχω κάνει όλα αυτά) και πως αυτός είναι καλύτερος σε όλα. Μαζεψε τα πράγματα του και τα λεφτά που υφάρπαξε με δόλο ότι θα πάρει δίπλωμα οδήγησης με αυτά και έφυγε για ένα νησί.
Μας είπε τοξικούς, εγκληματική οικογένεια, μια φορά του ζητήσαμε 20 ευρώ και είπε ότι βασιζόμαστε σε οικονομικές προσδοκίες από αυτόν, δεν έχει πάρει ποτέ τηλεφωνο την μητέρα μου να δει τι κάνει με την υγεία της και την κατηγορεί ότι εκείνη δεν ενδιαφέρεται γι' αυτόν και λέει πως πρέπει να απομακρυνθούμε και να ξανά συναντηθούμε με μια σχέση που βασίζεται στην υγεία και την αγάπη.
Εμείς δεν τον βρίσαμε ποτέ, ΄και πάντα τον ανεβάζαμε ως το καλύτερο μας παιδί. Κι ίσως αυτό τον έκανε να μας βλέπει ως κατώτερους. Εγώ βλέπω σε αυτόν ένα μεγάλο ΕΓΩ.
Ήμουν άρρωστη στο νοσοκομείο με τον αδερφό μου τον μεγάλο και τον είχαμε αφήσει να προσέχει την μαμά. Ήμασταν 6 ώρες. Μου έστειλε μήνυμα πότε θα γυρίσουμε γιατί θέλει να βγει με την φίλη του. Τόσο ψυχρός.
Εγώ τον έβρισα και τον είπα μαλακισμένη κακιασμένη αδελφή και τον μπλόκαρα από παντού.
Όμως τώρα η μητέρα μου προσπαθησε να τον προσεγγίσει και πάλι έφαγε πόρτα με την προσβολή πως όποτε θέλει τον θυμάται ενώ αυτός παλεύει σκληρά για τον μέλλον του.
Από τότε που κόψαμε το καλοκαίρι, παράτησε το Πανεπιστήμιο και πήγε σερβιτόρος στην Κύπρο για να μαζέψει λεφτά για να φύγει εξωτερικό.
Εμείς οι τρεις τα πάμε καλά. Έχουμε το σπίτι μας, τα λουλουδιά μας, τα πουλάκια μας, τις βόλτες μας, τα λεφτά μας και όσο μπορούμε βοηθά ο ένας τον άλλον.
Αυτός δεν φαίνεται να βλέπει σε έμας κάτι το υγιές και μας μισεί το γιατί δεν καταλαβαίνουμε ακριβώς. Γιατί;
Συμφωνήσαμε να τον παρατήσουμε και καλή τύχη όπου κι αν πάει.
