Νιώθω πως δεν υπάρχω, μονίμως
Κουράστηκα να νιώθω έτσι. Δεν πιστεύω πως υπάρχω. Περιμένω να ξυπνήσω, αλλά δεν ξυπνάω. Από τότε που έχασα και την τελευταία μου σχέση, δεν μπορώ να πιστέψω πως υπάρχω, μου φαίνεται ψέμα.
Αυτή ήταν δηλαδή η ζωή μου, τα όσα έζησα ήταν μέχρι εδώ και από εδώ και πέρα θα είναι ένα τίποτα; Δεν είναι ότι βαριέμαι απλά, πραγματικά σαν να μην είμαι ξύπνια. Και βλέπω πως περνά ο καιρός και αυτό δεν αλλάζει.
Σκέφτομαι να βγω κάπως από αυτόν τον "ύπνο" και ο μόνος τρόπος που σκέφτηκα είναι να δοκιμάσω να ξαναστειλω στον φίλο, και αν. Με μπλοκάρει πάλι και από εκεί, να ανοίξω πάλι εφαρμογή.
Αν δεν ήμουν έτσι όπως ήμουν, θα ήταν πολύ καλύτερα. Γιατί τώρα... Έτσι που είμαι... Για να δεχτεί να με γνωρίσει άνθρωπος, θα πρέπει να μιλήσω πρώτα με άλλους εκατοντάδες στην καλύτερη, χιλιάδες στην χειρότερη, και πάλι ΑΝ μου κάνει τη χάρη.
Σκέφτομαι πως αν με δεχτεί κάποιος , τουλάχιστον θα "ξυπνήσω", θα νιώσω κάτι και δεν θα είναι πια σαν να μην υπάρχω.