Κοντέυω τα 30 και είμαι ακόμα μόνη....
Είμαι πλέον 28.Και δεν έχω σχέση...Ποτέ δεν είχα σχέση...Εκτός από μία φορά,πριν 3 χρόνια για λίγους μήνες...Δεν μπορώ να κάνω εύκολα σχέση...Γενικά είμαι δύσκολος και "άχαρος" τύπος γυναίκας.Αν και κάποιοι με χαρακτηρίζουν εμφανίσιμη...
Αρκετά χρόνια πριν είχα ακολουθήσει θεραπεία για κατάθλιψη...Πιστέυω ότι τα σημάδια της κατάθλιψης έχουν φύγει πια...Δεν κλαίω εύκολα,δεν θέλω να πεθάνω...Θέλω να ζήσω...Αλλά δεν μπορώ μόνη μου...Φοβάμαι τη μοναξιά...Αλλά πως να βγώ έξω...Μόνη μου...?Οι φίλες μου είναι όλες ζευγάρια...Δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός άνθρωπος...Πάντα περνάω απαρατήρητη...Κι αμα περνάω απαρατήρητη πώς θα γνωρίσω κάποιον άντρα που να μου αρέσει αλλά και να του αρέσω...?Γιατί δεν είναι ότι δεν αρέσω...Αρέσω σ'αυτούς που δεν μου αρέσουν...Αλλά αυτοί που μου αρέσουν...ούτε να με φτύσουν...Ποτέ μα ΠΟΤΕ δεν συνέβη αυτό,το αμοιβαίο.Τι να κάνω...Ώρες ώρες μου περνάν άσχημες σκέψεις από το μυαλό μου.Να κάνω κακό στο εαυτό μου και να ξεμπερδεύω....Αλλά δεν είναι έτσι...δεν πάει έτσι!Πώς αλλάζεις όμως τα δικά σου τα στραβά στα 30...Να γίνω πιο "εύκολη" κι εγω...Πιο κακό κορίτσι...Η απάντηση αυτών που ερωτέυτηκα ήταν πάντα "εσύ δεν κάνεις για μένα...είσαι κορίτσι για σπίτι...".Μπορεί...Δεν είμαι του club και του ξενυχτιού...Και όπως ήδη είπα, δεν είμαι κοινωνική...Πώς ν'αλλάξω όμως αυτό που είμαι...Και άλλωστε αξίζει ο κόπος?Να γίνεις κάτι που δεν είσαι...?:(
Όποιος έχει άποψη...είναι πραγματικά καλοδεχούμενη...
Ευχαριστώ!