Katathlipsh meta ton strato!
Θα σας πω εν ολιγοις την ιστορια μου. Μικρος ημουν χοντρος και ευαισθητο παιδι και ντροπαλο. Ειχα παρεες αλλα παντα ειχα την αισθηση οτι οι αλλοι ηταν καλυτεροι απο μενα. Οι σχεσεις με το αλλο φυλο ανυπαρκτες. Στο γυμνασιο οταν καταφερα μια κοπελα που μου αρεσε να με προσεξει, απ την ντροπαλοτητα μου συν το οτι ημουν χοντρος τελικα ντραπηκα να την προσεγγισω να τα φτιαξουμε! Τα ιδια και στο λυκειο.
Μετα στην σχολη, στα 18, δεν ειχα τοσες καυλες οσο αλλοι οταν εβγαινα απ το σπιτι γιατι παντα ενω μπορει να εδειχνα καλα, απο μεσα μου ενιωθα κομπλεξ λογω κιλων και λογω καποιων οικονομικων προβληματων που ειχαμε στο σπιτι ΣΥΝ το οτι ντρεπομουνα τις κοπελες. Δεν αφηνα τον εαυτο μου ελευθερο. Σεξ μονο με τον εαυτο μου μπροστα απο πορνο. Βεβαια δεν ειχα ασχοληθει με το αν εχω καποιο προβλημα τυπου καταθλιψη ή δυσθυμια. Απλα πιστευα οτι φταιει το παχος. Στα 20-21 εχασα πολλα κιλα και ερωτευτηκα μια κοπελα αλλα τπτ δεν αλλαξε γιατι η απειρια μου στο σεξ με τρομαζε. Ενιωθα καλα που αδυνατισα αλλα και παλι ντρεπομουν να την προσεγγισω. Ετσι τελειωσε κι αυτη η ιστορια. Βεβαια ολο αυτον τον καιρο ημουν παρθενος. Οταν μετακομισα σπιτι με επιασε καταθλιψη ή κατι τετοιο. Καμια ορεξη για τπτ και ετσι επισκεφθηκα ψυχολογο η οποια θελησε να μου δωσει δυναμη να πλησιασω μια κοπελα. Ετσι αποφασισα σε ενα ταξιδι στην αθηνα για να δωσω μαθηματα, να επισκεφθω ενα πορνειο (στα 22μισο-23!!!) για να κανω επιτελους ερωτα με κοπελα. Ολο τον καιρο πριν ετρεμα σα το ψαρι να κανω κατι τετοιο...Μιλαμε για μεγαλη κοτα. Βεβαιως απο τον φοβο μου δεν καταφερα να καυλωσω. Με πηρε απο κατω μετα ενας κυκεωνας αγχους που εχασα καθε ειδους στυσης οταν η ***** τσατιζονταν που εχανε τον χρονο της και μου λεγε καλα ποσο χρονων εισαι? εσυ δεν ξερεις τπτ απο σεξ και αλλα τετοια! Περιττο να πω οτι μετα απ αυτο ακολυθησε απιστευτος πονος και κλαμα και βεβαιως ειπα στην θεραπευτρια τι εγινε. Απο τοτε με επιασε ενας φοβος οτι δεν μου σηκωθηκε γιατι δεν μαρεσουν οι γυναικες!! Και φοβαμαι να πλησιασω θηλυκο σε περιπτωση που ξανααποτυχω! Παραταω τις επισκεψεις και απλα ειπα θα το αντιμετωπισω μονος μου. Περασε λιγος καιρος και συνηλθα. Ημουν αλλος ανθρωπος. Πανε ολα. Ημουνα παραγωγικος, χαρουμενος. Γυμναζομουν εντονα, ειχα καλο σωμα και περιμενα να παω φανταρος. Βεβαια κοπελα δεν ξαναπροσεγγισα αλλα δεν πολυφοβομουν τοσο οσο πριν. Ειχα μια αυτοπεποιθηση α μεσα μου ως ανθρωπος. Στον στρατο λοιπον, στην αρχη ολα καλα. Εβλεπα τσοντες με γυναικες και φτιαχνομουν στο φουλ (ειδικα μετα το κεντρο οπου εισαι εγκλειστος) Μετα ομως που περνουσε ο καιρος αρχισα να μην την παλευω. Ξυπνησαν μεσα μου τα παλια, θυμηθυκα και το περιστατικο στο πορνειο και αρχισε να με παιρνει απο κατω. Αγχωνομουνα, μαλωνα με τους αλλους, με κοροιδευανε και ημουν ευαισθητος. Εν τω μεταξυ εγινα 25 μεσα στον στρατο. Αυτη ειναι και η ηλικια μου σημερα. Πλεον 3 μηνες αφου απολυθηκα, ψαχνω για δουλεια και αγχωνομαι πολυ αφου αισθανομαι οτι γερασα πριν την ωρα μου. Μαλιστα πριν απο ενα μηνα επαθα ενα επεισοδιο που δεν ξερω τι ειναι. Ενιωθα πως θα λιποθυμουσα, μπερδευα τα λογια μου, ειχα δυσκολια στην ομιλια. Οποιος με εβλεπε δεν το καταλαβαινε αλλα εγω απο μεσα μου ετρεμα ολοκληρος! Ε πηγα στον γιατρο μου και του τα πα ολα. Μου πε για κανα μηνα να παιρνω ταβορ ενα την μερα (αν το χρεαιζομαι) και μου εγραψε efexor 37,5 για ενα μηνα. Παντως ειμαι ηδη στην τεταρτ εβδομαδα θεραπειας και δεν νιωθω μεγαλη αλλαγη. Αντιθετα καθε μερα συνεχως εχω στο μυαλο μου ολα τα παραπανω και με εχει τρελανει! Ξυπναω πιστιλι στον ιδρωτα και χωρις γυμναστικη ή κανα χαπι ή αλκοολ ολα ξαναρχονται. Ρε παιδια γερασα πριν την ωρα μου? Τι γινεται? Θα ξεπλεξω ποτε να χαρω κι εγω την νεοτητα μου? να ερωτευτω? ή γερασα και δεν γινεται τπτ? Μεσα αισθανομαι οτι ειμαι μικρος ακομα! Δλδ τα 25 -26 δεν καιρος για ερωτες? Τα χασα ολα ή εχω ελπιδες? Ειμαι σχετικα ωραιος και μορφωμενος. Επαγγλεματικα εχω προοπτικες καλες αλλα δεν θελω μια ζωη να ειμαι μονος και να υποφερω...μαλακια μεγαλη μου εχει κατσει ε?
