Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει (πρώτα πιο φθαρτό και σταδιακά) πιο δυνατό.
«Ότι δεν σε σκοτώνει , σε κάνει πιο δυνατό…» … να να νανανανάνα νανάνα νάνανα … αυτό ακριβώς το κομμάτι ακούω τώρα . Δεν ξέρω τι με ‘πιασε να γράψω , έχω σταματήσει να το κάνω τελευταία . Παρεπιπτόντως νομίζω ότι ο Πορτοκάλογλου κάνει ένα μικρό λάθος σε αυτό το κομμάτι . Η μάλλον θα το έλεγα πιο σωστά «παράλειψη» . Θα διορθώσω λοιπόν τον κύριο Πορτοκάλογλου και θα πω οτι ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει ακόμη πιο φθαρτό . Στην αρχή τουλάχιστον . Μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι το μόνο που σου μένει πριν να πιάσεις πάτο τελείως, είναι να γίνεις πιο δυνατός! Όταν φτάσεις να γίνεις πιο δυνατός είναι όλα καλά και ωραία . Το θέμα είναι τι γίνεται στο «μεταβατικό» στάδιο .
Πολλοί δεν συνειδητοποιούν καν αυτό τα μεταβατικό στάδιο και έτσι έχουμε μερικές απώλειες στη πορεία . Υπάρχουν και άνθρωποι που ενώ είναι σε αυτό το μεταβατικό στάδιο και έχουν πιάσει (ίσως) πάτο , παρ’ όλα αυτά έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι είναι καλά εκεί . Παρομοιάζουν στο μυαλό τους αυτό τον πάτο με τον βυθό της θάλασσας όπου όλα είναι σκοτεινά και γαλήνια … ψαράκια κολυμπάνε από δω και από κει , υπάρχει ένα αμυδρό ίσως φως από τον έξω κόσμο . Είναι σαν ησυχαστήριο εκεί κάτω … και ξαφνικά να σου και ο καρχαρίας που όλως τυχαίως πεινάει ! Ώρα να την κάνουμε από δω σιγά σιγά ε; Ναι , η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές πρέπει να φτάσεις να δεις τα σκούρα για να ταρακουνηθείς λιγάκι από τη θέση σου και να ανάψουν τα αίματα . Δεν πειράζει , ποτέ δεν είναι αργά !
Όλοι , θεωρητικά, γνωρίζουμε πότε βρισκόμαστε σε καλό επίπεδο και πότε κουνάμε τα πόδια μας απελπισμένα για να γλιτώσουμε απ τα σαγόνια του καρχαρία . Θεωρητικά επίσης όλοι γνωρίζουμε και ότι το σεξ χωρίς προφυλάξεις είναι επικίνδυνο , παρ’ όλα αυτά όλοι το ‘χουμε κάνει έστω μια φορά στη ζωή μας . Αυτό που θέλω λοιπόν να πω είναι ότι άλλο να γνωρίζεις ποιο είναι το σωστό, ασφαλές, λογικό, υγιές, και άλλο το να το κάνεις . Πολλές φορές αυτό το οποίο σε ρίχνει στον πάτο ενέχει και το στοιχείο του πειρασμού . Από τα πιο απλά πράματα μέχρι και τα πιο σοβαρά. Λες «θα φάω τώρα το σουβλάκι και από αύριο θα ξεκινήσω δίαιτα» ή «θα τον πάρω τηλέφωνο! Και ας έχει να με πάρει μια βδομάδα! Και ας μην είναι η πρώτη φορά που το κάνει . Που ξέρεις μπορεί όντως κάτι να του τυχε αυτή τη φορά» ή «έλα μωρέ τώρα έχω να καπνίσω 2 βδομάδες αλλά τι θα γίνει δηλαδή αν κάνω ένα; Πάει και με τον καφέ!» .
Αλλά «άουτς τι ήταν αυτό!»… αυτό ήταν ο φίλος σου (τώρα πια ,τόσες φορές που τον έχεις δει) ο καρχαρίας ! Για να σου υπενθυμίσει να πας προς τα πάνω και να του αδειάσεις λίγο τη γωνιά . Α, είπε και να σου κάνει τη χάρη να σου φάει μόνο ένα δαχτυλάκι για να χεις το υπόλοιπο πόδι να μπορείς να κολυμπήσεις . Αλλά μη νομίζεις ότι την επόμενη φορά θα ναι τόσο επιεικής γιατί το ποδαράκι σου είναι αρκετά λαχταριστό (σαν μπούτι κοτόπουλο φαντάσου, ότι πρέπει μαζί με σως από φύκια) και αυτός πολύ πεινασμένος!
Φυσικά μην περιμένεις ο δρόμος προς τα πάνω να ‘ναι εύκολος ! Εδικά στην αρχή θα σε πονέσουν οι γάμπες σου τόσο αγύμναστος που είσαι . Και επίσης , οι ψαράδες απεργούν για τα επόμενα 20 χρόνια οπότε δεν παίζει να βρεις δίχτυα διαθέσιμα να σε τραβήξουν . Όσο θα πηγαίνεις προς τα πάνω θα γίνεσαι πιο δυνατός . Θα το απολαμβάνεις περισσότερο . Ο χώρος γύρω θα γεμίζει φώς και χρώματα . όταν θα κουράζεσαι και θα θες να ηρεμήσεις θα χεις το δικαίωμα να κάνεις 5 βουτιές προς τα κάτω … αν είναι να κάνεις μετά δέκα άλματα προς τα πάνω . Όσο προχωράς θα χεις όρεξη για περισσότερο μέχρι … μέχρι … !
Τα λέμε στην επιφάνεια λοιπόν :)
Στέλλα
