Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει (πρώτα πιο φθαρτό και σταδιακά) πιο δυνατό.

[stellou1989]

«Ότι δεν σε σκοτώνει , σε κάνει πιο δυνατό…» … να να νανανανάνα νανάνα νάνανα … αυτό ακριβώς το κομμάτι ακούω τώρα . Δεν ξέρω τι με ‘πιασε να γράψω , έχω σταματήσει να το κάνω τελευταία . Παρεπιπτόντως νομίζω ότι ο Πορτοκάλογλου κάνει ένα μικρό λάθος σε αυτό το κομμάτι . Η μάλλον θα το έλεγα πιο σωστά «παράλειψη» . Θα διορθώσω λοιπόν τον κύριο Πορτοκάλογλου και θα πω οτι ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει ακόμη πιο φθαρτό . Στην αρχή τουλάχιστον . Μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι το μόνο που σου μένει πριν να πιάσεις πάτο τελείως, είναι να γίνεις πιο δυνατός! Όταν φτάσεις να γίνεις πιο δυνατός είναι όλα καλά και ωραία . Το θέμα είναι τι γίνεται στο «μεταβατικό» στάδιο .

Πολλοί δεν συνειδητοποιούν καν αυτό τα μεταβατικό στάδιο και έτσι έχουμε μερικές απώλειες στη πορεία . Υπάρχουν και άνθρωποι που ενώ είναι σε αυτό το μεταβατικό στάδιο και έχουν πιάσει (ίσως) πάτο , παρ’ όλα αυτά έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι είναι καλά εκεί . Παρομοιάζουν στο μυαλό τους αυτό τον πάτο με τον βυθό της θάλασσας όπου όλα είναι σκοτεινά και γαλήνια … ψαράκια κολυμπάνε από δω και από κει , υπάρχει ένα αμυδρό ίσως φως από τον έξω κόσμο . Είναι σαν ησυχαστήριο εκεί κάτω … και ξαφνικά να σου και ο καρχαρίας που όλως τυχαίως πεινάει ! Ώρα να την κάνουμε από δω σιγά σιγά ε; Ναι , η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές πρέπει να φτάσεις να δεις τα σκούρα για να ταρακουνηθείς λιγάκι από τη θέση σου και να ανάψουν τα αίματα . Δεν πειράζει , ποτέ δεν είναι αργά !

Όλοι , θεωρητικά, γνωρίζουμε πότε βρισκόμαστε σε καλό επίπεδο και πότε κουνάμε τα πόδια μας απελπισμένα για να γλιτώσουμε απ τα σαγόνια του καρχαρία . Θεωρητικά επίσης όλοι γνωρίζουμε και ότι το σεξ χωρίς προφυλάξεις είναι επικίνδυνο , παρ’ όλα αυτά όλοι το ‘χουμε κάνει έστω μια φορά στη ζωή μας . Αυτό που θέλω λοιπόν να πω είναι ότι άλλο να γνωρίζεις ποιο είναι το σωστό, ασφαλές, λογικό, υγιές, και άλλο το να το κάνεις . Πολλές φορές αυτό το οποίο σε ρίχνει στον πάτο ενέχει και το στοιχείο του πειρασμού . Από τα πιο απλά πράματα μέχρι και τα πιο σοβαρά. Λες «θα φάω τώρα το σουβλάκι και από αύριο θα ξεκινήσω δίαιτα» ή «θα τον πάρω τηλέφωνο! Και ας έχει να με πάρει μια βδομάδα! Και ας μην είναι η πρώτη φορά που το κάνει . Που ξέρεις μπορεί όντως κάτι να του τυχε αυτή τη φορά» ή «έλα μωρέ τώρα έχω να καπνίσω 2 βδομάδες αλλά τι θα γίνει δηλαδή αν κάνω ένα; Πάει και με τον καφέ!» .

Αλλά «άουτς τι ήταν αυτό!»… αυτό ήταν ο φίλος σου (τώρα πια ,τόσες φορές που τον έχεις δει) ο καρχαρίας ! Για να σου υπενθυμίσει να πας προς τα πάνω και να του αδειάσεις λίγο τη γωνιά . Α, είπε και να σου κάνει τη χάρη να σου φάει μόνο ένα δαχτυλάκι για να χεις το υπόλοιπο πόδι να μπορείς να κολυμπήσεις . Αλλά μη νομίζεις ότι την επόμενη φορά θα ναι τόσο επιεικής γιατί το ποδαράκι σου είναι αρκετά λαχταριστό (σαν μπούτι κοτόπουλο φαντάσου, ότι πρέπει μαζί με σως από φύκια) και αυτός πολύ πεινασμένος!

Φυσικά μην περιμένεις ο δρόμος προς τα πάνω να ‘ναι εύκολος ! Εδικά στην αρχή θα σε πονέσουν οι γάμπες σου τόσο αγύμναστος που είσαι . Και επίσης , οι ψαράδες απεργούν για τα επόμενα 20 χρόνια οπότε δεν παίζει να βρεις δίχτυα διαθέσιμα να σε τραβήξουν . Όσο θα πηγαίνεις προς τα πάνω θα γίνεσαι πιο δυνατός . Θα το απολαμβάνεις περισσότερο . Ο χώρος γύρω θα γεμίζει φώς και χρώματα . όταν θα κουράζεσαι και θα θες να ηρεμήσεις θα χεις το δικαίωμα να κάνεις 5 βουτιές προς τα κάτω … αν είναι να κάνεις μετά δέκα άλματα προς τα πάνω . Όσο προχωράς θα χεις όρεξη για περισσότερο μέχρι … μέχρι … !


Τα λέμε στην επιφάνεια λοιπόν :)
Στέλλα

[stellou1989]

Τεράστιο κειμενάκι παιδιά το ξέρω αλλά όποιος κάνει τον κόπο να το διαβάσει ας κάνει και κανένα σχόλιο να χουμε να συζηταμε :)

[deleted-member30-03]

whatever doesn't kill you simply makes you stranger...

θα πρεπε να εχω πεθανει καμποσες (κ ισως πεθανα, αφου δεν εχω ψυχη πλεον), γι'αυτο εγινα τοσο παραξενος...

(κ ναι κανω σεξ χωρις προφυλακτικο, εκτος αν φοβαται η αλλη).

[whitecandle]

Ο πάτος δεν έχω καταλάβει ποτέ τι είναι, είναι η απόλυτη στενοχώρια; Και αν είσαι μέσα στην απόλυτη στενοχώρια, τότε τι θα σε πειράξει ακόμα μία; Εκτός και αν αυτή σε ξυπνάει, και θες να πας να δεις το φως. Ίσως αυτό συμβαίνει τελικά.

[stellou1989]

Ο πάτος πιστεύω οτι είναι το σημείο όπου έχεις πάψει να σέβεσαι τον εαυτό σου και τον καταπατάς βάζοντας πάνω απ αυτόν επιθυμίες η γενικότερα προτεραιότητες που είναι μικρότερης σημασίας. Επίσης έχεις πιάσει πάτο ,πάντα κατά τη δική μου γνώμη, όταν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου και δεν έχεις αυτοπεποίθηση . Η μια στενοχωρια που λες είναι αυτό που σε σκουντάει για να σε ξηυπνήσει και να πας προς τα πανω , στην τελική αν έχεις πιάσει πάτω μονο προς τα πάνω μπορείς να πας μετά , δεν έχει πιο κατω ...

[whitecandle]

Κατάλαβα θα συμφωνήσω περισσότερο ότι ο πάτος είναι όταν δεν έχεις καθόλου αυτοπεποίθηση. Οι περισσότεροι το εννοούν νομίζω λέγοντας ότι έχουν πολλή στενοχώρια, δεν πάει πιο κάτω. Βέβαια έτσι όπως το έγραψες ταιριάζει, βγαίνει νόημα. Δηλαδή έχεις αφήσει πίσω τον εαυτό σου, και στέλνεις πχ ένα μήνυμα στον πρώην, που είναι ο καρχαρίας, και σε ξυπνάει, και θες να φτάσεις στην κορυφή. Αλλά ο ουσιαστικός καρχαρίας δεν είναι ο πρώην, είναι ο εαυτός σου σε αυτή την περίπτωση, ίσως και η κοινωνία (ψαράδες) που σε έσυραν εκεί, αλλά τέλος υπάρχει και μία περίπτωση να είναι ο πρώην, μερικοί θα πούνε ότι μόνο ο εαυτός σου είναι υπαίτιος, δεν το ξέρω αυτό, εγώ μάλλον διαφωνώ. Πάντως, πολύ ωραίο το κείμενο, μόλις είδα πάτους είπα να το διαβάσω! Χαχα

[keep_walking]

Η ζωη για μερικους ειναι ενας ατελειωτος αγωνας. Για αλλους ενεχει και τα στοιχεια της διασκεδασης. Ή ισως ειναι η οπτικη που αλλαζει.
Εαν θες να δεις μια κατασταση που σε κανει πιο δυνατο και θες να την δεις ετσι οκ.
Αλλα η ζωη δεν ειναι για να ταλαιπωρεισαι με τους καρχαριες λολ.
Ειμαι κατα του πρωταθλητισμου και υπερ της διασκεδασης:)

[Γάτος]

Καλά στέλλα είσαι φοβερή!!!!!!

Ραντεβού στην επιφάνειααααααααααααααααα ααααααααα!!

[Kandy]

Καλά στέλλα είσαι φοβερή!!!!!!

Ραντεβού στην επιφάνειααααααααααααααααα ααααααααα!!

ΧΑ! ΧΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[stellou1989]

Κατάλαβα θα συμφωνήσω περισσότερο ότι ο πάτος είναι όταν δεν έχεις καθόλου αυτοπεποίθηση. Οι περισσότεροι το εννοούν νομίζω λέγοντας ότι έχουν πολλή στενοχώρια, δεν πάει πιο κάτω. Βέβαια έτσι όπως το έγραψες ταιριάζει, βγαίνει νόημα. Δηλαδή έχεις αφήσει πίσω τον εαυτό σου, και στέλνεις πχ ένα μήνυμα στον πρώην, που είναι ο καρχαρίας, και σε ξυπνάει, και θες να φτάσεις στην κορυφή. Αλλά ο ουσιαστικός καρχαρίας δεν είναι ο πρώην, είναι ο εαυτός σου σε αυτή την περίπτωση, ίσως και η κοινωνία (ψαράδες) που σε έσυραν εκεί, αλλά τέλος υπάρχει και μία περίπτωση να είναι ο πρώην, μερικοί θα πούνε ότι μόνο ο εαυτός σου είναι υπαίτιος, δεν το ξέρω αυτό, εγώ μάλλον διαφωνώ. Πάντως, πολύ ωραίο το κείμενο, μόλις είδα πάτους είπα να το διαβάσω! Χαχα

O καρχαρίας μπορεί να είναι οτιδήποτε , ένας πρώην που δεν μπορείς να ξεχάσεις , μια δίαιτα που δυσκολεύεσαι να ακολουθήσεις , η δουλεια σου στην οποία έχεις μείνει πίσω η και ο ίδιος σου ο εαυτός τον οποίο έχεις παραμελήσει . Η μεγάλη στενοχώρια δεν είναι , απαραίτητα , πάτος γιατί μπορεί να υπάρχει στενοχώρια αλλά να υπάρχει παράλληλα και θετική σκέψη . πχ "στενοχωριέμαι που δεν τα βγάζω εύκολα πέρα οικονομικά/ που πασχω απο την ταδε αρρωστια/ που χωρισα κλπ κλπ ΑΛΛΑ πιστευω οτι θα ρθουν καλυτερες μερες" . Μόνο και μόνο η θετική σκέψη σε τραβάει στην επιφάνεια πιστεύω ... οσο για τους ψαραδες ... να σου πω την αληθεια δεν τους συνδιασα στο μυαλό μου με την κοινωνία όταν το γραφα αυτό , τους συνδίασα περισσότερο με τον "εύκολο δρόμο" που μπορεί να ακολυθήσει κανείς για να βγει στην επιφάνεια . Είναι κάτι που μόλις γαντζωθείς πάνω του σε τραβάει οπότε δεν χρειάζεται να καταβάλεις ιδιαίτερη προσπάθεια για να πας προς τα πάνω ...

[RainAndWind]

Στην ψυχολογία η ιδιότητα αυτή ονομάζεται resilience -αγγλιστί. Ανθεκτικότητα μέσω της προσαρμογής, πλαστικότητα, προσαρμοστικότητα, μη-ακαμψία. Θα έλεγα ότι εμπεριέχει την ικανότητα ενός οργανισμού να "απορροφάει" τους κραδασμούς των χτυπημάτων στη ζωή, να αντιστέκεται, να μπορεί να συνεχίζει αφού βέβαια πάρει το πρώτο του impact shock. Το θέμα είναι πώς αποκτιέται η προσαρμοστικότητα? Είναι κάτι μαγικό, κάτι που δεν εξηγείται, τυχαίο, αδύνατο να δημιουργηθεί, είναι θέμα τύχης?

Μπα!

Η προσαρμοστικότητα είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, εξωτερικών και εσωτερικών.
Αν έχεις αποκτήσει ένα δίκτυο υποστήριξης, έναν κύκλο ανθρώπων που αγαπάς και σ' αγαπούν, αν δε σου λείπουν τα βασικά στη ζωή, έχεις κάποιου είδους ασφάλεια για να ψάξεις και την ψυχολογική, αν έχεις μάθει να λύνεις κάποια από τα προβλήματά σου στο παρελθόν, άρα έχεις αποκτήσει δυνατότητες επίλυσης προσωπικών θεμάτων, αν δε νιώθεις θύμα, οπότε έχεις διδάξει στον εαυτό σου να μην ακινητοποιείται σε θέσεις επιβλαβείς γι αυτόν, αν ανοίγεσαι και διαπραγματεύεσαι τις πληγές σου, αν μαζί με τα αρνητικά σου που παραδέχεσαι έχεις αποδεχτεί και τα θετικά σου και τα προβάλλεις, αν έχεις στόχους και όνειρα, πράγματα ιδέες φιλοσοφίες που σε κρατάνε, αν προσφέρεις στους συνανθρώπους σου ό,τι μπορείς την κάθε σου στιγμή και όσο μπορείς να το κάνεις, τότε έχεις μεγάλες πιθανότητες να έχεις αποκτήσει αυτή την περιβόητη resilience.

[3wtiko]

Οτι δε σε σκοτώνει σε κανει πιο δυνατο!
απόφθεγμα του Νιτσε,
έχει δόση αλήθειας αυτη η πρόταση και είναι πολυχρησιμοποιημένη ,
τα λόγια που επαναλαμβάνονται αποκτούν δύναμη και επιρρεάζουν τις ζωές μας.
Στέλα πολύ ωραία τα λόγια σου συνάντησαν συναισθηματά μου, και περισσότερο τη διαθεση μου για ανάδυση.
don't give up

On a bridge across the Severn on a Saturday night,
Susie meets the man of her dreams.
He says that he got in trouble and if she doesn't mind
He doesn't want the company
But there's something in the air
They share a look in silence and everything is understood
Susie grabs her man and puts a grip on his hand as the rain puts a tear in his eye.

She says,
Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life
Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life

Driving through the city to the temple station,
Cries into the leather sea
And Susie knows the baby was a family man,
But the world has got him down on his knees

So she throws him at the wall and kisses burn like fire,
And suddenly he starts to believe
He takes her in his arms and he doesn't know why,
But he thinks that he begins to see

She says,
Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life
Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life
Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life
Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life

Don't let go
Never give up
Don't let go
Never give up, it's such a wonderful life

wonderful life, wonderful life, wonderful, wonderful, wonderful life

Don't let go
Don't let go

[rock]

Υποκλινομαι στον τιτλο του θεματος. Το αν και ποτε θα φτασει κανεις να γινει πιο δυνατος ειναι μεγαλο ερωτημα, αρκετοι παντως πιστευω δεν καταφερνουν να φτασουν εκει.

[stellou1989]

χαχαχα ε μην υποκλινεσαι κιολας , με κολακευεις :) θελει πολλη υπομονή για να φτάσεις να γίνεις πιο δυνατός ... εγώ πχ δεν το χω καταφέρει ακόμη ...