Originally Posted by
Godric
Καλημέρα σε όλους
(προσοχή, ακολουθεί σεντόνι)
Πριν 4 χρόνια, αποφάσισα να πάω στη σχολή του ΕΚΑΒ, για να εκπαιδευτώ ως διασώστης – πλήρωμα ασθενοφόρου. Είναι κάτι εντελώς άσχετο με αυτό που έχω σπουδάσει και με την δουλειά μου, αλλά γενικώς μ’ αρέσει να μαθαίνω νέα και ενδιαφέροντα πράγματα. Και συγκεκριμένα με τις γνώσεις που δέχεσαι στη σχολή του ΕΚΑΒ, μπορείς να αντιμετωπίσεις αρκετά ικανοποιητικά καταστάσεις και να προσφέρεις προνοσοκομειακή φροντίδα, που πολλές σώζει ζωές.
Στη σχολή αυτή λοιπόν είχαμε και ένα μάθημα με έναν ψυχίατρο, ο οποίος μας είπε πως οι περισσότεροι λίγο-πολύ, έχουμε κάποιου είδους ψυχική πάθηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κάτι το «τραγικό» που χρήζει ιατρικής βοήθειας.
Πχ ανέφερε χαρακτηριστικά έναν συμφοιτητή μας που εκείνη την ώρα έτρωγε τα νύχια του και είπε πως πάσχει από ένα είδος αγχώδους συναισθηματικής διαταραχής, ή κάπως έτσι τέλος πάντων. Δε θυμάμαι ακριβώς τον ορισμό. Ο τύπος πράγματι, πάντα κατά τη διάρκεια του μαθήματος και όση ώρα μιλούσε ο εκάστοτε καθηγητής και τον παρακολουθούσαμε, έτρωγε τα νύχια του, ή μάλλον για την ακρίβεια τα μασούσε και μετά τα έφτυνε, σε τέτοιο βαθμό που όταν τελείωνε η κάθε ώρα παρακολούθησης, η μπλούζα του και το πάτωμα γύρω του, να έχει γεμίσει με μικρές «νυφάδες» νυχιών. Εννοείται πως αν κοιτούσες τα χέρια του, το θέαμα ήταν τελείως αντιαισθητικό
Τέλος πάντων, αν το άγχος ή η στεναχώρια που όλοι σχεδόν έχουμε κάποιες φορές για τις σπουδές, τη δουλειά, τις σχέσεις μας, το μέλλον γενικότερα, μεταφράζονται/βαπτίζονται ως ψυχικές παθήσεις, ήταν κάτι που μπορούσα να το δεχτώ
Πραγματικά, όμως εδώ και λίγες μέρες που «ανακάλυψα» αυτό το forum, σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου. Και σαν να κόλλησα με αυτό. Δεν περίμενα ότι υπάρχει κάτι τέτοιο στο διαδίκτυο
Συγκινήθηκα μπορώ να πω, που υπάρχει ένα μέρος όπου άνθρωποι με κάποια προβλήματα, μπορούν να ανοιχτούν και κάποιοι άλλοι, κυρίως άτομα που έχουν περάσει πάνω κάτω τα ίδια, είναι πάντα πρόθυμα να τα βοηθήσουν
Ταυτόχρονα όμως, προβληματίστηκα γιατί είδα μερικά χαρακτηριστικά τα οποία έχω συναντήσει στη ζωή μου σε ορισμένους δικούς μου ανθρώπους, που δεν τα είχα δώσει σημασία
Σκέφτομαι πχ μία παλιά μου φίλη που μου έλεγε μερικές φορές ότι παθαίνει τα βράδια ένα black out («κλείνει το διακόπτη» ανέφερε χαρακτηριστικά) και κουλουριάζεται στο κρεβάτι, δε σηκώνει τηλέφωνα και μένει έτσι ως το πρωί. Εγώ το έβρισκα ως δικαιολογία γιατί δεν ήθελε να μου πει πως ξερω ‘γω πως τις συγκεκριμένες μέρες βαριόταν να απαντήσει στις κλήσεις μου. Με τον καιρό άρχισε να μου τη δίνει αυτή η συμπεριφορά και ξέκοψα.
Ή ένας άλλος που ενώ συνήθως αυτός μου πρότεινε να πάμε για καφέ, υπήρχαν φορές που του μιλούσα και αυτός κοιτούσε στον τοίχο και σπάνια αποκρινόταν. Και εγώ νόμιζα πως απλά σκεφτόταν τα προβλήματα που έχει με τη δουλειά και το σπίτι.
Δεν λέω πως όντως είχαν κάτι σοβαρό που έχρηζε βοήθειας, απλά κάτι τέτοια περιστατικά τα αντιμετώπιζα επιπόλαια
Και τώρα, τις τελευταίες δύο μέρες έτυχε η δουλειά να είναι κάπως χαλαρή και συνάμα λόγω καιρού να κάθομαι σπίτι τα απογεύματα και κάποιες ώρες παραπάνω από ότι συνήθως στον υπολογιστή και διαβάζω εδώ μέσα περιπτώσεις, που αναφέρουν πράγματα που για εμένα φαίνονταν ασήμαντα ή παροδικά και να έχω κατά κάποιον τρόπο φρικάρει.
Ίσως γιατί κάποια από τα χαρακτηριστικά που συνάντησα σε γνωστούς μου να μην ήταν τόσο «αθώα» και να τα χειρίστηκα με λάθος τρόπο. Και ένιωσα και κάποιες τύψεις είναι η αλήθεια γιατί ίσως να αδίκησα κάποιους ανθρώπους και παρεξήγησα τα συμπτώματά που μου εμφάνισαν, ενώ μπορεί απλά εγώ να ήμουν ο «άσχετος» που δεν ήξερα τι έχουν
Και επίσης, κάτι άλλο που με προβλημάτισε είναι πως όταν κάθομαι και γράφω σε αυτό το φόρουμ (όχι βέβαια ότι έγραψα και πολλά), μπορεί να είπα/πω κάτι που δεν πρέπει
Εδώ μέσα υπάρχουν άτομα που έχουν ή είχαν προσωπικές εμπειρίες από παρόμοια θέματα και δείχνουν να ξέρουν τι λένε
Εγώ πχ δεν ξέρω τι σημαίνει επ’ ακριβώς διπολική διαταραχή, ψυχαναγκαστική διαταραχή, ή διαταραχή προσωπικότητας κλπ
Μήπως τελικά δεν έχω «δικαίωμα» να πω το πως βλέπω εγώ κάποιες καταστάσεις εφόσον δεν έχω αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις; Μήπως τελικά κάνω περισσότερο κακό παρά καλό;
Συγνώμη για το (για άλλη μια φορά) μακροσκελές κείμενό μου
Ήταν κάποιες σκέψεις και προβληματισμοί μου που ήθελα να εκφράσω
Υ.Γ: Και πριν λίγο μου ήρθε mail από μέλος του φόρουμ που «υπονόησε» ότι μπήκα εδώ για να προβάλω τον εαυτό μου, με απώτερο σκοπό να «ψαρέψω» γκομενάκια (!!!) οπότε μόλις βρήκα έναν λόγο για να μην ξαναγράψω εδώ. Θα μπαίνω να σας διαβάζω όμως
Ευχαριστώ για το ...«καλωσόρισμα» φίλε :)
Καλή συνέχεια σε όσους δίνουν αγώνα και μπράβο σε αυτούς που με τον δικό τους τρόπο τους βοηθούν
