Χαιρετίζω. Δεν ξέρω κατά πόσο πρέπει να απευθύνομαι σε σας και τι πρέπει να αναφέρω ακριβώς...Ονομάζομαι Ελένη Κυριάκου και είμαι γεννημένη το 1996 27/3 στον Αγ.Νικόλαο της όμορφης Κρήτης...Από μικρή ταξίδεψα σε πολλές χώρες στην Ασία ,έζησα 4.5 χρόνια στην Βραζιλία με την μητέρα μου(που τότε βρισκόταν εν διάσταση με τον πατέρα μου) .Το 2004 συνέβη το τρομερό δυστήχημα που σκότωσε την μητέρα μου αφήνοντας με ολομόναχη στην Βραζιλία για 3 μέρες εώς που ήλθε και με πήρε ο πατέρας μου...Πήγαμε στην Κύπρο από όπου κατάγεται ο πατέρας μου και χτίσαμε ενα σπιτάκι παράλληλα με την καινούργια μας ζωή...εγώ ο αδερφός μου(που τώρα είναι στον 3ο του χρόνο φοίτησης στο Καπποδιστριακό πανεπιστίμιο της Αθήνας ακολουθώντας την διπλωματία)ο πατέρας μου και η μητριά μας...ήμασταν καλά από οικονομικής απόψεως και εγώ πήγαινα ομαλά στο σχολείο μέχρι που μπήκα στην εφηβία...έκανα τις συνηθησμένες <<βλακείες>> όπως το καπνισμα παρέα με <<ανήλικους μηχανόβιους >>δεν ερχόμουνα σπίτι....αυτό που σίγουρα δεν έπρεπε να είχε γίνει είναι να παρατήσω το σχολείο...για ΚΑΝΕΝΑΝ...μα ΚΑΝΕΝΑΝ όμως λόγο δεν έπρεπε ποτέ οι γονείς μου να μου συμπεριφερθούν με τον τρόπο εκείνο...έχω αποδίξεις από καθημερινή ψυχολογιή βία βρισιές όπως και ορισμένες φορές σωματική βία...το ήξερα ότι είχα κάνει λάθη αλλά ο τρόπος αντιμετόπισης τους σίγουρα ήταν παράξενος...όλοι οι συγγενείς το λέγαν....όσπου τον Απρίλιο με εξαπατήσανε λέγοντας μου πώς θα πήγαινα διακοπές στην Κρήτη μόνη μου....έτσι...από εκείνην την μέρα δεν έχω επιστρέψει στην Κύπρο...πρώτα με τους γονείς μου πήγα με το ζόρι Γαλλία σε μια παλιά συνάδερλφο της μητριάς μου...εκεί μια νύχτα έλειπαν οι γονεις μου και η γυναίκα αυτή μέθησε και με φίλησε στο στόμα...όταν το είπα στην μητριά μου δεν ενδιαφλερθηκε καθόλου...αντίθετα την άφησε να μας φέρει στην Λιβερία της Αφρικής στο <<new KRU town>> σε ενα νησί ενός σπιτιού όπου οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες και κάτω από το όριο της φτώχιας...πεινάω...το σπίτι μας δεν έχει πόρτες και πατώματα...δεν εχει βρύσες ούτε ντούς...σας ζητώ βοήθεια...ο πατέρας μου είπε ξεκάθαρα ότι εγώ είμαι η αιτία που είμαι εδώ...επηδί είναι επικύνδυνα εδώ και δεν θα κάνω μαλακίες...ο αδερφός μου προσφέρθηκε να με πάρει όμως αυτός αρνήθηκε...η οικογένεια μου στην Κύπρο προσφέρθηκε να με πάρει όμως αυτός πάλι αρνήθηκε...βοήθεια...ζώ ψυχολογική βία κάθε μέρα...
