Βοήθεια

Καλησπέρα σας,
είμαι 27 χρονών και νομίζω ότι εδώ και μερικά χρόνια πάσχω από κάποιο είδος κατάθλιψης. Τον τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει ανυπόφορα και έρχονται συχνά στο μυαλό μου σκέψεις να βλάψω τον εαυτό μου. Νιώθω ότι έχω μπει σε ένα λούκι που με καθιστά ανίκανο να κάνω το οτιδήποτε στη ζωή μου... από το να κρατήσω μια ερωτική σχέση.. να κάνω φίλους ακόμα και να εργαστώ.
Αλλά ας το πάρω από την αρχή... μέχρι τα 20 περίπου ήμουν ένα φυσιολογικό παιδί... με τις παρέες του και όλα. Τελείωσα το σχολείο και πέρασα σε μια σχολή στην επαρχία. Στην αρχή τα πράγματα ήταν καλά... μετά από κάποιο σημείο όμως άρχισα να χάνω το ενδιαφέρον μου για τη σχολή και τα μαθήματα... άρχισα να χρωστάω μαθήματα και σιγά σιγά τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν. Στο μεταξύ δεν μπορούσα να πω στους δικούς μου τι συνέβαινε με αποτέλεσμα να περνάει ο καιρός, εγώ στην ουσία να έχω παρατήσει τη σχολή μου και εκείνοι να πιστεύουν πως τελειώνω. Ένιωθα τύψεις και φοβόμουν να τους μιλήσω... φοβόμουν πως θα τους απογοητεύσω. Στο μεταξύ είχα κλειστεί στον εαυτό μου... είχα κόψει επαφές με τους φίλους μου στην Αθήνα και όταν γύρισα οι γονείς μου ξέρανε ότι χρωστάω μόνο 2-3 μαθήματα για το πτυχίο. Δεν ήξερα τι να τους πω... είχα αρχίσει να σκέφτομαι πράγματα όπως η αυτοκτονία γιατί δε μπορούσα να το διαχειριστώ... έτσι θεώρησα πως η καλύτερη λύση ήταν να μπω στρατό και τους είπα πως θα τελειώσω με τη σχολή μετά την θητεία μου. Πήγα στρατό και παρόλο που ήταν δύσκολα ένιωθα μια ανακούφιση γιατί ήμουν μακρυά από όλα αυτά που με κάνανε να νιώθω άσχημα... γνώρισα και νέους ανθρώπους και λίγο πριν απολυθώ γνώρισα μια κοπέλα. Η κοπέλα αυτή με βοήθησε απίστευτα μετά τον στρατό... της είπα τι είχε συμβεί και με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου. Με βοήθησε και οικονομικά ακόμα όταν αποφάσισα να γραφτώ σε μια ιδιωτική σχολή χωρίς να πω τίποτα στους δικούς μου, εκείνοι ακόμα πίστευαν ότι είχα 2-3 μαθήματα για το πτυχίο. Μετά από μερικούς μήνες και με τη βοήθεια της κοπέλας μου αποφάσισα να μιλήσω στους δικούς μου... τους είπα για το ότι είχα παρατήσει τη σχολή, ότι είχα γραφτεί σε άλλη κτλ. παρόλο που το πήρανε καλύτερα απ' ότι περίμενα ένιωθα ότι τους είχα απογοητεύσει. Τα επόμενα 2 χρόνια ήταν κάπως καλύτερα. Τελείωσα την σχολή στην Αθήνα, είχα την κοπέλα μου... φίλους πολλούς δεν είχα... γνώρισα κάποια άτομα στη σχολή αλλά για κάποιο λόγο δεν κράτησα επαφές.
Στα 25 μου πλέον τα πράγματα αρχίσανε να γίνονται άσχημα ξανά... δεν είχα κανέναν φίλο... μόνο την κοπέλα μου και με εκείνη τα πράγματα είχαν αρχίσει να μη πηγαίνουν τόσο καλά... άρχισα να κλείνομαι πάλι στον εαυτό μου... δε μπορούσα να βρω δουλειά και ένιωθα συνεχώς την πίεση απ' όλους γύρω μου... και εκεί κάπου ήταν σαν να παραιτήθηκα απ' όλα... σταμάτησα να προσπαθώ να κρατήσω τη σχέση μου... να βρω δουλειά... τίποτα... είχα απογοητευτεί με τον εαυτό μου.. ένιωθα άχρηστος και παρόλα αυτά δε μπορούσα να κάνω τίποτα για να το αλλάξω... πριν μερικούς μήνες η κοπέλα μου με χώρισε... ακόμα δεν έχω δουλειά και δεν έχω ούτε έναν φίλο. Πολλές φορές περνάει από το μυαλό μου η σκέψη να βάλω τέλος στη ζωή μου... το μόνο που με κρατάει είναι το ότι για άλλη μια φορά θα απογοητεύσω τους γονείς μου αλλά και πάλι δε ξέρω πόσο θα αντέξω. Δεν ξέρω τι να κάνω.

Γιατί δεν ξεκινάς απο τα βασικά όπως να ξαναεπικοινωνήσεις με τα άτομα που ήξερες πριν?

μη κατηγορεις τον εαυτο σου, δεν εισαι εσυ ο ανικανος, η χωρα ολοκληρη βρισκεται σε λουκι. παντου πτυχιουχοι ανεργοι με τασεις αυτοκτονιας. πρωτου βαλεις τελος στη ζωη σου σκεψου οτι καπου αλλου μπορει να ησουν πιο τυχερος. τα συνορα ανοιχτα ειναι ακομα, δε σε εμποδιζει τιποτα να προσπαθησεις και στο εξωτερικο. κανε κατι ομως για αρχη να νιωσεις καλυτερα και να ξανασταθεις στα ποδια σου. ειτε να ψαξεις για νεους φιλους και κοπελα, ειτε να επισκεφτεις εναν ψυχολογο αν δυσκολευεσαι τοσο.

καλησπέρα και ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας,
Tomhet η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό έχω κάνει προσπάθειες να επικοινωνήσω με άτομα που ήξερα. Πίεσα τον εαυτό μου να το κάνω γιατί ένιωθα πως δε πάει άλλο... παρόλα αυτά όμως δε βοήθησε.
Νιώθω πως κάτι με κρατάει από το να κάνω πράγματα και να νιώσω καλύτερα. Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι απλά αυτός είμαι και δε μπορώ να κάνω κάτι... ότι είμαι μονόχνοτος, ότι είμαι ανίκανος να δημιουργήσω σχέσεις με ανθρώπους... ακόμα και όταν χώρισα με την κοπέλα μου δεν προσπάθησα καν να την ξανακερδίσω παρόλο που είναι ο άνθρωπος που μου έχει σταθεί όσο κανείς άλλος και την αγαπάω όσο κανέναν άλλον.
Αλλά δε μπορεί να είμαι έτσι... ελπίζω δηλαδή να μην είμαι αυτό το πράγμα.
KENO αυτή τη στιγμή νιώθω ανίκανος να κάνω απλά πράγματα, όπως να βγω έξω για μια βόλτα με τον σκύλο μου. Πόσο μάλλον να πάρω μια τέτοια απόφαση να φύγω για το εξωτερικό.

υπαρχει περιπτωση να διεκδικησεις μια φιλια απ την πρωην κοπελα σου? θα μπορουσες να την δεις ετσι? εκεινη θα το ηθελε?
πιστευω οτι πρεπει να δεις ψυχολογο. δεν ειναι κακο να ζητησεις βοηθεια οταν νοιωθεις τετοιο αδιεξοδο.

Remedy η πρώην κοπέλα μου έκανε ότι έκανε για να με ταρακουνήσει... ήξερε ότι μόνο γι' αυτή θα έψαχνα τρόπο να βοηθήσω τον εαυτό μου και τώρα το καταλαβαίνω.
Το ότι κάνω προσπάθειες να βοηθήσω τον εαυτό μου και το ότι είμαι εδώ μέσα ψάχνοντας βοήθεια δείχνει ότι τα κατάφερε. Επίσης ξέρω ότι αν δεν αλλάξει κάτι δε μπορώ να είμαι μαζί της, για το καλό και των δυο μας.
Απλά δε ξέρω τι πρέπει να κάνω... οι προσπάθειες να βοηθηθώ μόνος μου δεν απέδωσαν και η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι τον δρόμο που αναφέρεις... γιατρούς, συνεδρίες, φάρμακα... φοβάμαι πως άμα μπω σ' αυτόν το φαύλο κύκλο δε θα μπορέσω να βγω ποτέ. Ίσως όμως να είναι η μόνη λύση να απευθυνθώ σε κάποιον, αλλά δε ξέρω σε ποιόν... ψυχολόγο; ψυχίατρο; ψυχοθεραπευτή;

Quote:

---

Originally Posted by Sidarta

Remedy η πρώην κοπέλα μου έκανε ότι έκανε για να με ταρακουνήσει... ήξερε ότι μόνο γι' αυτή θα έψαχνα τρόπο να βοηθήσω τον εαυτό μου και τώρα το καταλαβαίνω.
Το ότι κάνω προσπάθειες να βοηθήσω τον εαυτό μου και το ότι είμαι εδώ μέσα ψάχνοντας βοήθεια δείχνει ότι τα κατάφερε. Επίσης ξέρω ότι αν δεν αλλάξει κάτι δε μπορώ να είμαι μαζί της, για το καλό και των δυο μας.
Απλά δε ξέρω τι πρέπει να κάνω... οι προσπάθειες να βοηθηθώ μόνος μου δεν απέδωσαν και η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι τον δρόμο που αναφέρεις... γιατρούς, συνεδρίες, φάρμακα... φοβάμαι πως άμα μπω σ' αυτόν το φαύλο κύκλο δε θα μπορέσω να βγω ποτέ. Ίσως όμως να είναι η μόνη λύση να απευθυνθώ σε κάποιον, αλλά δε ξέρω σε ποιόν... ψυχολόγο; ψυχίατρο; ψυχοθεραπευτή;

---

ο δρομος που σου λεω, εχει βοηθεια, οχι φαρμακα. τα φαρμακα δεν ειναι απαραιτητα, ουτε μπορει ενας ψυχολογος να σου γραψει φαρμακα. δν εχει τετοια δικαιοδοσια, μονο γιατρος μπορει να γραψει φαρμακα.
εγω προτεινω να δεις ψυχολογο που να ειναι ψυχοθεραπευτης (οχι σκετο ψυχολογο). ουτε προκειται, ουτε μπορει να σου δωσει φαρμακα. αν στην ποριεα κρινει οτι χρειαζεται να παρεις κατι, θα σου συστησει καποιον ψυχιατρο. δεν θα σου δωσει κανεις φαρμακα με το ζορι.

Ο επαγγελματίας δεν θα σου δώσει απαραίτητα λύση. Δεν είναι φλάτζα που θα πας, θα ανοίξει το ψευτοκάπακο θα σου βάλει καινούρια και θα φύγεις κύριος. Είναι μια ανευ εγγύησης, δέσμευση και αν αποφασίσεις να πας καλύτερα να πας με το σκεπτικό οτι μπορεί να κερδίσεις, αλλά μπορεί και να χάσεις.

Τι ειναι αυτό που σε κάνει να μένεις πίσω λοιπόν? Σπάσ'το σε κομμάτια... τι ειναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις πχ σήμερα αλλά δεν θα κάνεις...
ρώτα και απάντα στο γιατί δεν το κάνεις λοιπόν... "λείπει το τάδε" ... ωραία, και τι ειναι αυτό που κάνει το τάδε να λείπει? τι ειναι αυτό που θα στο έφερνε κοντά? κλπκλπ...
Πιστεύεις λοιπόν οτι υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που σε κρατάει?

Tomhet δε ξέρω τι ακριβώς είναι που με κρατάει... όλο αυτό το διάστημα είχα ευκαιρίες και για φιλίες και επαγγελματικά αλλά δεν τις αξιοποιούσα. Δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα... ούτε να βγω, ούτε να συναντήσω κάποιον φίλο.. τίποτα. Προτιμούσα να κλειστώ σε ένα δωμάτιο μόνος και να κάνω οτιδήποτε που θα με αποσπάσει.. να παίξω ένα παιχνίδι... να δω μια ταινία.. να διαβάσω ένα βιβλίο. Ξενυχτούσα για να μη συναντάω κανέναν... ζούσα το βράδυ και κοιμόμουν την ημέρα. Τους τελευταίους μήνες τα πράγματα έχουν γίνει ανυπόφορα... όλα αυτά που έκανα πριν για να μη σκέφτομαι δε βοηθάνε πια... μπορεί να βάλω να δω μια ταινία και να μη μπορώ να συγκεντρωθώ από τις σκέψεις που γυρνάνε στο μυαλό μου... έχω μόνιμα ένα σφίξιμο στο στήθος και τρώω ελάχιστα, ίσα ίσα για να μη με πονάει το στομάχι μου. Νιώθω πως αν δεν κάνω κάτι τώρα δε θα αντέξω άλλο.
Με ρώτησες τι θέλω να κάνω σήμερα και δε μπορώ... λοιπόν θέλω να βγάλω τον σκύλο μου βόλτα επειδή γουστάρω και όχι επειδή πρέπει... θέλω να κάνω πράγματα χωρίς να πιέζω τον εαυτό μου. Να μου βγαίνει φυσικά όπως σε όλους τους ανθρώπους και όχι να ζορίζομαι να κάνω το οτιδήποτε... αυτό θέλω

Μα όλο αυτό που περιγράφεις είναι το αποτέλεσμα...
Νιώθεις άσχημα... το θέμα είναι τι ειναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις άσχημα.
Όταν θυμάσαι πχ να ξεκίνησες να νιώθεις έτσι, τι είχες στο μυαλό? Ο λόγος που αποξενώθηκες απο τους γνωστούς σου?
Η σκέψη του να βγάλεις βόλτα το σκύλο σου φαίνεται αρνητική? τι το αρνητικό έχει?
Επίσης, αν σου έλεγα να τα βάλεις σε σειρά με την οποία σου προκαλούν αρνητικές σκέψεις πως θα τα έβαζες τα παρακάτω?
χωρισμός απο την κοπέλα σου, μια καινούρια σχέση, φιλοι, οικονομική κατάσταση, τύψεις για χαμένο χρόνο.

Sidarta , να υποθεσω πως περιμενεις να γινει κατι και να αλλαξει ο τροπος ζωης σου?

όταν ξεκίνησε αυτή η κατάσταση ένιωθα πολλές τύψεις και ενοχές... ντρεπόμουν να βρεθώ με κόσμο και να πω ψέμματα όταν με ρώταγαν πως πάει η σχολή.
ένιωθα άσχημα που τους είχα απογοητεύσει. Στη συνέχεια δε το σκεφτόμουν τόσο πολύ, εννοώ σίγουρα ένιωθα άσχημα γι' αυτό αλλά πιο πολύ αισθανόμουν και αισθάνομαι άσχημα για το αποτέλεσμα... που έφτασα σ' αυτό το σημείο και δε μπορώ να κάνω τα πράγματα που περιμένουν οι άλλοι από εμένα.

betelgeuse ίσως να περίμενα να γίνει κάτι και να αλλάξει ο τρόπος ζωής μου, τώρα πια δε μπορώ να περιμένω άλλο... μισώ αυτό που έχω γίνει ή ήμουν πάντα και δεν αντέχω να ζω άλλο έτσι.

θα πρεπει να αναλαβεις δραση ωστε να αλλαξεις τα δεδομενα με τα οποια ζεις .
Ξερεις αυτη η κατασταση που περιγραφεις πολλες φορες χρονιζει μονο και μονο επειδη την αφηνουμε να χρονισει.
Λυσεις υπαρχουν αρκετες ,( πχ επισκεψη σε ψυχολογο οπως ανεφερε η ρεμ ) αλλα θα πρεπει καποια στιγμη να κανεις το πρωτο βημα.

σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας.
από εχθές που βρήκα αυτό το forum και διαβάζοντας τις περιπτώσεις άλλων παιδιών νιώθω κάπως καλύτερα, όχι φυσικά με τον πόνο των άλλων, αλλά γιατί κατάλαβα πως δεν είμαι μόνος και δεν είμαι ο μόνος...
μου δώσατε κουράγιο να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μου και σας ευχαριστώ. Μόλις επισκεφτώ κάποιον ψυχολόγο θα ξαναγράψω γιατί έστω και έτσι αυτή η επικοινωνία με βοήθησε, ένιωσα ότι υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που σε κάποιο βαθμό μπορούν να καταλάβουν και όπως εγώ συμπάσχω μαζί τους διαβάζοντας τις ιστορίες τους και τις εμπειρίες τους, έτσι και αυτοί συμπάσχουν μαζί μου.
σας ευχαριστώ και πάλι.

Από κάπου θα πρέπει να ξεκινησεις φίλε. Η απομονωση ειναι ότι χειροτερο για καποιον που βιώνει απογοήτευση, λύπη, απαισιοδοξια για τη ζωη κλπ. Η απομονωση ωθει το ατομο να κλεινεται όλο και περισσότερο στις σκεψεις του, ετσι, παγιωνεται μεσα του ενας αρνητικος τροπος σκεψης, οι απλες σκεψεις μετατρεπονται σε πεποιθήσεις τις οποιες πλεον κρινει ως σωστες. Επίσης, κάποτε το ένα συμπαρασύρει τα υπόλοιπα, μια ατυχία, μια λάθος επιλογη σε κανουν σιγα σιγα να χασεις το ενδιαφερον για τα υπόλοιπα.
Οι ατυχίες που σχετικα προσφατα ειχες στη ζωη σου, σου προκάλεσαν αυτά τα αισθήματα. Σημαντικο το ότι πριν τα 20 σου όπως λες ήσουν μια χαρα, αρα μπορεις να ελπίζεις κατά πολύ περισσοτερο σε σχεση με καποιον που κουβαλαει βαρυ φορτιο ασχημων εμπειριων απο πριν τα 20 του, επειδη υπάρχει αρκετη θετικη εμπειρια μέσα σου ασχέτως αν τα τελυεταια χρονια ηταν αδρανης και αναξιοποίητη. Σημασία έχει οτι υπάρχει μέσα σου κι εκει θα αναζητησεις τις δυναμεις που θα σε σπρωξουν να βγεις απο το αδιεξοδο. Χρειαζονται πρωτα στοχοι και μεθοδος εργασίας στο πως ξεικινας. Ενας καλος ψυχολογος θα μπορουσε να σε βοηθησει προς αυτη την κατευθυνση.

καλησπέρα σε όλους,
μόλις γύρισα από τον γιατρό. Μου διέγνωσε κατάθλιψη η οποία μάλιστα πάει καιρό. Μου έγραψε Ladose... μισό δισκίο για τις 4 πρώτες μέρες και στη συνέχεια 1 κάθε πρωί.
Επίσης για 15 μέρες μου έγραψε να παίρνω μισό δισκίο xanax κάθε μέρα για να βοηθήσει με το άγχος.
Νιώθω καλύτερα που μίλησα σε κάποιον ειδικό και η πρώτη εικόνα που είχα ήταν πολύ θετική. Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι ζήτησε να μιλήσει στους δικούς μου... φοβάμαι μη τους αναφέρει για τις τάσεις αυτοκτονίας.
Δε ξέρω πως θα το πάρουν. Επίσης μου είπε ότι το συγκεκριμένο φάρμακο αργεί να δράσει. Μου είπε ότι μπορεί να πάρει 4-5 βδομάδες μέχρι να δω αποτελέσματα και πως αυτό το διάστημα να προσπαθήσω να χαλαρώσω και να ηρεμήσω. Τι γνώμη έχετε για το φάρμακο και τη θεραπεία;

Φαρμακευτικη αγωγή με το καλημερα... μάλιστα.
Γιατί δεν ζητάς μια δεύτερη γνώμη?
Τα αντικαταθλιπτικά δεν ειναι ασπιρίνες που τα παίρνεις και νιώθεις καλύτερα και όποτε θες τα σταματάς. Έχουν αρκετές παρενέργειες ενώ τα παίρνεις και πολλά απο αυτά προκαλούν ακόμα χειρότερες παρενέργειες όταν αποφασίσεις να τα διακόψεις γιατί ο οργανισμός σου θα τα έχει συνηθίσει. Σύνδρομο στέρησης. Σου τα είπε όλα αυτά? Σου είπε οτι αν αποφασίσεις να διακόψεις την αγωγή για τον οποιονδήποτε λόγο ενδεχομένως να μην μπορείς και να σου πάρει καιρό να επανέλθεις?
Καλύτερα ψάχτο λίγο και προσωπική μου γνώμη ειναι άλλαξε γιατρό. Τι γιατρός είναι?

Τα αντικαταθλιπτικά δεν δημιουργούν σύνδρομο στέρησης.
Και μπορεί με τη σωστή καθοδήγηση να τα σταματήσει κάποιος σταδιακά χωρίς να καταλάβει καμία διαφορά.
Βεβαίως δεν μπορώ να κρίνω αν είναι απαραίτητα στον Sidarta ή όχι και θα ήταν πολύ επιπόλαιο να κάνω κάτι τέτοιο μέσα από ένα φόρουμ, ακόμη και αν ήμουν ειδικός.
Να προσέχουμε λοιπόν τι γράφουμε και να μην τρομοκρατούμε έτσι ένα άτομο που βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση και κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να ξεφύγει.
Καλό θα ήταν πάντως Sidarta να μην επαναπαυτείς στα φάρμακα και να ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία, δεν ξέρω αν κάνεις ήδη.

Είσαι και γιατρός Tomhet; Και συμβουλεύεις κιόλας τόσο επιπόλαια να αλλάξει γιατρό;

http://en.wikipedia.org/wiki/SSRI_di...ation_syndrome

Επειδή προφανώς δεν γνωρίζεις τίποτα αλλά γράφεις μόνο απο εμπάθεια... να σε βοηθήσω λίγο...
Όταν γράφεις "δεν δημιουργούν σύνδρομο στέρησης" και μετά ακρίβως λες "με την σωστή καθοδήγηση" σημαίνει οτι υπάρχει πρόβλημα αν τα σταματήσεις έτσι απλά. Ακριβώς και όπως με τα ναρκωτικά "με την σωστή καθοδήγηση" μπορείς να τα σταματήσεις... το λένε κέντρο απεξάρτησης.
Μάθε να διαβάζεις τίποτε άλλο εκτός απο κοσμοπόλιταν.

"Symptoms described as "brain zaps," "brain shocks," "brain shivers," "brain pulse-waves," "head shocks," "pulses," "flickers," or "cranial zings" are common withdrawal symptoms experienced during discontinuation (or reduction of dose) of antidepressant drugs.[3][4] These result from a global downregulation of serotonin receptors in response to increased levels of serotonin in the synaptic cleft, but the specific mechanism through which this creates symptoms is not understood.[citation needed] Common responses to dose reduction or cessation include dizziness, electric shock-like sensations, sweating, nausea, insomnia, tremor, confusion, nightmares, and vertigo.[3][4] The MedDRA "preferred term" for coding these types of symptoms in adverse drug reaction reports (for use in pharmacovigilance databases such as under the Yellow Card Scheme) is paraesthesia.[5][6]

In a 1997 survey in north-east England, a "sizable minority" of medical professionals were not confidently aware of the existence of antidepressant withdrawal symptoms.[7] A 2005 review of adverse event reporting showed that descriptions of "electric shocks" from patients on paroxetine had been reported more frequently than some other symptoms.[5]"

παιδιά ο γιατρός φάνηκε πολύ επαγγελματίας και μου έκανε πάρα πολύ καλή εντύπωση.
είπε πως τα φάρμακα θα μου δώσουν την απαραίτητη ώθηση και ενέργεια ώστε να μπορώ και από μόνος μου να βοηθήσω τον εαυτό μου κάνοντας πράγματα.
Τον ρώτησα για ψυχοθεραπεία και μου είπε ότι μόλις αρχίσω να νιώθω πιο ενεργητικός θα μπορούσα να βρω κάποιον ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή που να μου ταιριάζει για να μιλάω.
Ξέρω ότι τα φάρμακα δε θα λύσουν το πρόβλημα από μόνα τους αλλά είμαι αποφασισμένος να το παλέψω και να ζήσω ξανά.

Εσυ παντως να ακους τον γιατρο σου και οχι τον καθε ασχετο εδω μεσα που αρεσκεται να κανει τον γιατρο..για καθε περιπτωση κιολας..!Σαφως τα φαρμακα δεν ειναι το αλφα και το ωμεγα,ομως μιλαμε για καταθλιψη σωστα?Εκει υπαρχουν πολλων ειδων δρομοι,αλλα ο γιατρος σου ειναι αυτος που θα σου δειξει τον δρομο.την οδο..Καλη τυχη.

Quote:

---

Originally Posted by Sidarta

παιδιά ο γιατρός φάνηκε πολύ επαγγελματίας και μου έκανε πάρα πολύ καλή εντύπωση.
είπε πως τα φάρμακα θα μου δώσουν την απαραίτητη ώθηση και ενέργεια ώστε να μπορώ και από μόνος μου να βοηθήσω τον εαυτό μου κάνοντας πράγματα.
Τον ρώτησα για ψυχοθεραπεία και μου είπε ότι μόλις αρχίσω να νιώθω πιο ενεργητικός θα μπορούσα να βρω κάποιον ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή που να μου ταιριάζει για να μιλάω.
Ξέρω ότι τα φάρμακα δε θα λύσουν το πρόβλημα από μόνα τους αλλά είμαι αποφασισμένος να το παλέψω και να ζήσω ξανά.

---

Εσύ να ακούς τον γιατρό, που όπως είπες σου έκανε καλή εντύπωση και αυτό είναι πολύ σημαντικό και να εμπιστεύεσαι την κρίση σου και όχι τον κάθε τυχαίο σε ένα φόρουμ, που δεν ξέρεις τι καπνό φουμάρει, τι σκοπιμότητες έχει και τι προβλήματα κουβαλάει.
Με copy-paste από το google δεν γίνεται κάποιος ειδικός.
Έτσι κι αλλιώς, σύντομα θα κρίνεις αν έκανες ή όχι σωστή επιλογή, από το πώς αισθάνεσαι.
Σου εύχομαι καλή τύχη!

Είτε έχω δίκιο είτε άδικο sidarta σου πρότεινα απλά να το ψάξεις λίγο πριν ακολουθησεις ότι σου λέει ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησες..
Αν ήταν κομπογιαννίτης θα το ήξερες δηλαδή? αυτό δεν είναι το νόημα της εξαπάτησης? το να πεις μετά "δεν μου πέρασε ποτέ απο το μυαλό".
Ζήτα απλά μια δευτερη γνώμη... που ειναι το κακό σε αυτό?
Επίσης θα έλεγα να πάρεις και μια δευτερη γνώμη σχετικά με την ειδικότητα που αποφάσισες να επισκεπτείς...
Αν πχ έχεις πονόλαιμο δεν πας κατευθείαν σε νευροχειρούργο και του ζητάς εγχειρηση... σωστα?

πάει το thread μου...
ο γιατρός που πήγα δεν τον βρήκα τυχαία από το internet... μου τον σύστησαν γιατί είχε βοηθήσει παιδιά με παρόμοιο πρόβλημα.
Είναι νευρολόγος-ψυχίατρος και φάνηκε πολύ σοβαρός και επαγγελματίας. Δεν απορρίπτω την ψυχοθεραπεία και από το λίγο που έχω ψάξει συνήθως είναι ο συνδυασμός των 2 που φέρνει αποτέλεσμα.
όπως και να έχει, ευχαριστώ για τις συμβουλές

Sidatra θα σου πρότεινα να ρωτήσεις κάποιον ΕΞΩ απο το internet σχετικα με το αν η ειδικότητα του γιατρού που επισκέπτηκες ειναι η κατάλληλη και εγκεκριμένη για την θεραπεία της κατάθλιψης.
Μην ρωτήσεις εμένα... μην ακούσεις κάποιον άλλο στο internet... ρώτα κάποιον επαγγελματία.

Mα και το μερος του να επαιρνες Κενο,δεν θα ειχα κανενα θεμα..Ολο αυτο εγινε γιατι το παλουκαρι δεν μπορει να συζητησει με ανθρωπο,μπορεις να ανατρεξεις στα θεματα του και να το διαπιστωσεις.Οκ για τα διπλοπροφιλα ας μην το συνεχισω,ας αναλαβουν οι αντμιν.
Το ασχημο ειναι οτι χαλασε το θεμα του παιδιου μονο σε αυτον οφειλω μια συγνωμη..Αλλα συμβαινουν και αυτα!

Aeon ξεκινα το σβηστηρι (ειδες ολο δουλειες σου ανοιγω) http://www.pic4ever.com/images/5.gif

Γιατι να κανω ignore και να μην λεω ελευθερα την γνωμη μου?Ακριβως επειδη δεν θελω να ειμαι αρεστη σε ολους.Οπως και εσυ..Δεν μου αρεσουν καποια πραγματα που γραφεις πχ για τις γυναικες,αλλα εχεις το θαρρος της γνωμης σου.Τσακωμοι ιντερνετικοι παντα θα υπαρχουν,σαφως ειναι ματαιοι αλλα αλλος τραβαει τα θεματα απο τα μαλλια.

γιατι εκτος του οτι ειναι χασιμο χρονου να μιλας σε καποιον που αντιπαθεις, χαλανε κι αλλα θεματα (οπως εδω καλη ωρα) χρηστων που δεν μπαινουν για να διαβαζουν τσακωμους. και στο λεω εγω που παιζει να εχω τσακωθει περισσοτερο απ'ολους σ'αυτο το φορουμ, με καμποσες σελιδες παρατηρησεις, τετραπλες οχι αστεια.

Συγνωμη λοιπον στον θεματοθετη απο εμενα.

Quote:

---

Originally Posted by Sidarta

καλησπέρα σε όλους,
μόλις γύρισα από τον γιατρό. Μου διέγνωσε κατάθλιψη η οποία μάλιστα πάει καιρό. Μου έγραψε Ladose... μισό δισκίο για τις 4 πρώτες μέρες και στη συνέχεια 1 κάθε πρωί.
Επίσης για 15 μέρες μου έγραψε να παίρνω μισό δισκίο xanax κάθε μέρα για να βοηθήσει με το άγχος.
Νιώθω καλύτερα που μίλησα σε κάποιον ειδικό και η πρώτη εικόνα που είχα ήταν πολύ θετική. Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι ζήτησε να μιλήσει στους δικούς μου... φοβάμαι μη τους αναφέρει για τις τάσεις αυτοκτονίας.
Δε ξέρω πως θα το πάρουν. Επίσης μου είπε ότι το συγκεκριμένο φάρμακο αργεί να δράσει. Μου είπε ότι μπορεί να πάρει 4-5 βδομάδες μέχρι να δω αποτελέσματα και πως αυτό το διάστημα να προσπαθήσω να χαλαρώσω και να ηρεμήσω. Τι γνώμη έχετε για το φάρμακο και τη θεραπεία;

---

Quote:

---

Originally Posted by Sidarta

παιδιά ο γιατρός φάνηκε πολύ επαγγελματίας και μου έκανε πάρα πολύ καλή εντύπωση.
είπε πως τα φάρμακα θα μου δώσουν την απαραίτητη ώθηση και ενέργεια ώστε να μπορώ και από μόνος μου να βοηθήσω τον εαυτό μου κάνοντας πράγματα.
Τον ρώτησα για ψυχοθεραπεία και μου είπε ότι μόλις αρχίσω να νιώθω πιο ενεργητικός θα μπορούσα να βρω κάποιον ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή που να μου ταιριάζει για να μιλάω.
Ξέρω ότι τα φάρμακα δε θα λύσουν το πρόβλημα από μόνα τους αλλά είμαι αποφασισμένος να το παλέψω και να ζήσω ξανά.

---

μονο θετικα βλεπω εγω, Σινταρτα.
πρωτο και βασικο, ξεπερασες την αδρανεια και πηρες αποφασεις να προχωρησεις. αυτο ειναι το πιο σημαντικο.

βρηκες καποιον ψυχιατρο που ηρθε συστημενος απο φιλους σου που βοηθηθηκαν, ΞΕΚΟΥΝΗΘΗΚΕΣ ΝΑ ΠΑΣ και σου εκανε καλη πρωτη εντυπωση.
εμπιστευσου τον και μην ανησυχεις. κατι "ειδε".αστον να το χειριστει οπως νομιζει για καποιο διαστημα και συνεργασου.
δεν νομιζω οτι αντεδεικνυται η ψυχοθεραπεια, ακομα και πριν δρασουν τα φαρμακα, αρκει να εχεις εσυ την διαθεση. προσωπικα, εχω την αισθηση οτι θα σου κανει πολυ καλο να ξεκινησεις αμεσως.
οπως ειδες , νοιωθεις ηδη καλυτερα και μονο που πηρες πρωτοβουλιες για να βγεις απ το αδιεξοδο, που σου φανηκε αξιοπιστος ο γιατρος, που ξεκινησες.
καλη δυναμη για την συνεχεια.
ολα θα πανε καλα!

Quote:

---

Originally Posted by Sidarta

καλησπέρα σε όλους,
μόλις γύρισα από τον γιατρό. Μου διέγνωσε κατάθλιψη η οποία μάλιστα πάει καιρό. Μου έγραψε Ladose... μισό δισκίο για τις 4 πρώτες μέρες και στη συνέχεια 1 κάθε πρωί.
Επίσης για 15 μέρες μου έγραψε να παίρνω μισό δισκίο xanax κάθε μέρα για να βοηθήσει με το άγχος.
Νιώθω καλύτερα που μίλησα σε κάποιον ειδικό και η πρώτη εικόνα που είχα ήταν πολύ θετική. Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι ζήτησε να μιλήσει στους δικούς μου... φοβάμαι μη τους αναφέρει για τις τάσεις αυτοκτονίας.
Δε ξέρω πως θα το πάρουν. Επίσης μου είπε ότι το συγκεκριμένο φάρμακο αργεί να δράσει. Μου είπε ότι μπορεί να πάρει 4-5 βδομάδες μέχρι να δω αποτελέσματα και πως αυτό το διάστημα να προσπαθήσω να χαλαρώσω και να ηρεμήσω. Τι γνώμη έχετε για το φάρμακο και τη θεραπεία;

---

Για ποιο λόγο ζητησε να μιλήσει στους δικούς σου?
Τι ειναι αυτο που σε ενθουσίασε τόσο πολύ απ τη συνάντηση?
Τα φαρμακα μου φαινεται πως ηρεμουν, αλλά δεν αλλάζουν τον τροπο σκέψεις, τις εμπειριες που εχουμε στη μνημη και τις πεποιθησεις, στα οποία βρίσκεται η αιτία του κακού.
Θα σου εκλεισε φανταζομαι απο τωρα το ραντεβου της επομενης φοράς. Ετσι, τροπον τινα, σε δεσμευσε να μπεις στη διαδικασία.

Το ξεφτιλίσατε το θέμα. 8 σελίδες off topic.
Όλα τα άσχετα μηνύματα θα διαγραφούν.
Λυπάμαι Sidarta για όλο αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Για ποιο λόγο ζητησε να μιλήσει στους δικούς σου?
Τι ειναι αυτο που σε ενθουσίασε τόσο πολύ απ τη συνάντηση?
Τα φαρμακα μου φαινεται πως ηρεμουν, αλλά δεν αλλάζουν τον τροπο σκέψεις, τις εμπειριες που εχουμε στη μνημη και τις πεποιθησεις, στα οποία βρίσκεται η αιτία του κακού.
Θα σου εκλεισε φανταζομαι απο τωρα το ραντεβου της επομενης φοράς. Ετσι, τροπον τινα, σε δεσμευσε να μπεις στη διαδικασία.

---

Με ενθουσίασε γιατί μου έδωσε ελπίδα, μου είπε ότι θα γίνω καλά. Επίσης νιώθω καλύτερα που μίλησα ανοιχτά με τους δικούς μου και το πρόβλημα μου και τους ζήτησα να με στηρίξουν.
Δε μου έκλεισε ραντεβού, μου είπε ότι θα ήθελε να μιλάμε μια φορά τη βδομάδα στο τηλέφωνο για το πως πηγαίνει η θεραπεία και ότι καλό θα ήταν να με βλέπει μια φορά το μήνα.
Δε ξέρω γιατί ζήτησε να μιλήσει στους δικούς μου. Μάλλον για να τους ενημερώσει για το πως θα πρέπει να διαχειριστούν και αυτοί την κατάσταση. Εγώ απλά δεν ήθελα να τους αναφέρει για τις τάσεις αυτοκτονίας, του το είπα και το σεβάστηκε, μου είπε πως αν θέλω μπορώ να είμαι και γω στη συζήτηση. Επίσης το ότι μου ξεκαθάρισε ότι δεν θα πιαστεί ως ραντεβού και να μην αγχώνομαι γι' αυτό μου έδωσε την εντύπωση ότι δε με βλέπει μόνο ως πορτοφόλι αλλά ότι πραγματικά έχει διάθεση να με βοηθήσει.

Quote:

---

Originally Posted by Aeon

Το ξεφτιλίσατε το θέμα. 8 σελίδες off topic.
Όλα τα άσχετα μηνύματα θα διαγραφούν.
Λυπάμαι Sidarta για όλο αυτό.

---

ναι ευχαριστώ

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

μονο θετικα βλεπω εγω, Σινταρτα.
πρωτο και βασικο, ξεπερασες την αδρανεια και πηρες αποφασεις να προχωρησεις. αυτο ειναι το πιο σημαντικο.

βρηκες καποιον ψυχιατρο που ηρθε συστημενος απο φιλους σου που βοηθηθηκαν, ΞΕΚΟΥΝΗΘΗΚΕΣ ΝΑ ΠΑΣ και σου εκανε καλη πρωτη εντυπωση.
εμπιστευσου τον και μην ανησυχεις. κατι "ειδε".αστον να το χειριστει οπως νομιζει για καποιο διαστημα και συνεργασου.
δεν νομιζω οτι αντεδεικνυται η ψυχοθεραπεια, ακομα και πριν δρασουν τα φαρμακα, αρκει να εχεις εσυ την διαθεση. προσωπικα, εχω την αισθηση οτι θα σου κανει πολυ καλο να ξεκινησεις αμεσως.
οπως ειδες , νοιωθεις ηδη καλυτερα και μονο που πηρες πρωτοβουλιες για να βγεις απ το αδιεξοδο, που σου φανηκε αξιοπιστος ο γιατρος, που ξεκινησες.
καλη δυναμη για την συνεχεια.
ολα θα πανε καλα!

---

ευχαριστώ για το κουράγιο,
τελικά το πιο δύσκολο είναι να δεχτείς το πρόβλημα και να μιλήσεις γι' αυτό.
Θα ήθελα να βρω και κάποιον ψυχοθεραπευτή για να μιλάω και σ' αυτόν γιατί μετά από τόσο καιρό στο σκοτάδι δε ξέρω ποιος είμαι πια.
Είμαι αυτός που ήμουν πριν 6 χρόνια; αυτός που ήμουν πέρυσι; αυτός που είμαι τώρα; δε ξέρω. αυτό είναι το χειρότερο αλλά το να μάθω πάλι το ποιος είμαι είναι κάπως... συναρπαστικό.

Quote:

---

Originally Posted by Sidarta

ευχαριστώ για το κουράγιο,
τελικά το πιο δύσκολο είναι να δεχτείς το πρόβλημα και να μιλήσεις γι' αυτό.
Θα ήθελα να βρω και κάποιον ψυχοθεραπευτή για να μιλάω και σ' αυτόν γιατί μετά από τόσο καιρό στο σκοτάδι δε ξέρω ποιος είμαι πια.
Είμαι αυτός που ήμουν πριν 6 χρόνια; αυτός που ήμουν πέρυσι; αυτός που είμαι τώρα; δε ξέρω. αυτό είναι το χειρότερο αλλά το να μάθω πάλι το ποιος είμαι είναι κάπως... συναρπαστικό.

---

Η αποδοχη ειναι το πρωτο βημα..Ισως και το δυσκολοτερο!Εισαι αυτος που εισαι με καποιες "πληγες",αυτες προσπαθησε να επουλωσεις/βελτιωσεις..Και με ψυχοθεραπεια και οτι αλλο χρειαστει.

(συγνωμη sidarta για οτι εγινε)

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Η αποδοχη ειναι το πρωτο βημα..Ισως και το δυσκολοτερο!Εισαι αυτος που εισαι με καποιες "πληγες",αυτες προσπαθησε να επουλωσεις/βελτιωσεις..Και με ψυχοθεραπεια και οτι αλλο χρειαστει.

(συγνωμη sidarta για οτι εγινε)

---

δε πειράζει :)

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Φαρμακευτικη αγωγή με το καλημερα... μάλιστα.
Γιατί δεν ζητάς μια δεύτερη γνώμη?
Τα αντικαταθλιπτικά δεν ειναι ασπιρίνες που τα παίρνεις και νιώθεις καλύτερα και όποτε θες τα σταματάς. Έχουν αρκετές παρενέργειες ενώ τα παίρνεις και πολλά απο αυτά προκαλούν ακόμα χειρότερες παρενέργειες όταν αποφασίσεις να τα διακόψεις γιατί ο οργανισμός σου θα τα έχει συνηθίσει. Σύνδρομο στέρησης. Σου τα είπε όλα αυτά? Σου είπε οτι αν αποφασίσεις να διακόψεις την αγωγή για τον οποιονδήποτε λόγο ενδεχομένως να μην μπορείς και να σου πάρει καιρό να επανέλθεις?
Καλύτερα ψάχτο λίγο και προσωπική μου γνώμη ειναι άλλαξε γιατρό. Τι γιατρός είναι?

---

Γιατι τα λες αυτα φιλε?
Μηπως ξεκινανε με μικρες ποσοτητες τις οποιες σταδιακα αυξανουν?
Φαρμακα ακομα κι οταν σου λενε πως το προβλημα σου ειναι μικρο?
Μηπως στην αρχη δεν σου αποκαλυπτουν ολοκληρο το ευρος του προβληματος το οποιο υποτιθεται σου βρηκαν αλλα στο αποκαλυπτουν επισης σταδιακα?

Γιαννη ο συγκεκριμενος χρηστης ειναι banned, δε μπορει να απαντησει.
http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BB%CF%8E%CE%BD απαγορευεται να του απευθυνεις το λογο.
εγω τον προειδοποιησα χτες, αλλα προτιμησε να μη με ακουσει.