Printable View
ΚΑΛΗΜΕΡΑ.
ΕΧΩ ΤΟ ΕΞΗΣ ΘΕΜΑ.
ΓΙΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΗΜΟΥΝ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΑ ΓΙΑ ΓΑΜΟ.
ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΓΑΜΟ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕ ΑΔΕΙΑΣΕ..
ΕΚ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΟΒΑΡΗ ΣΧΕΣΗ.
ΚΑΝΩ ΠΟΛΥ ΕΠΙΠΟΛΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ...
ΑΠΟ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ 15 ΧΡΟΝΙΑ...
ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ...
ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΩ..
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ...
ΓΙΑΤΙ ΦΕΡΟΜΑΙ ΕΤΣΙ ΑΛΛΟΚΟΤΑ
μην γραφεις με κεφαλαια, αν θελεις. ειναι πολυ ενοχλητικο. εινσι σαν να μας φωναζεις.
Αχ συγνώμη...
το μικροτερος η μεγαλυτερος, δεν ειναι το κριτηριο της "σοβαροτητας" μιας σχεσης, με τον τροπο που το λες. για το αν θα οδηγησει δλδ σε μονιμοτητα , συμβιωση/γαμο, αλλα η ποιοτητα της σχεσης.
μπορεις και με μικροτερο να κανεις "σοβαρη" σχεση η γαμο και με μεγαλυτερο να κανεις ξεπετα που ουτε καν θα θυμασαι την επομενη μερα:rolleyes:
εγω πιστευω οτι απλα επειδη πληγωθηκες..κ δεν εισαι ετοιμη φυσικα για νεα σχεση ..επιλεγεις μικροτερους που δεν εμπνεουν μονιμοτητα..διοτι ακομα εισαι φοβισμενη ..
κ ειναι πολυ λογικο να νιωθεις ετσι.
εφοσον λες οτι σε αδειασε ο πρωην..σιγουρα ηταν κατι που σε πονεσε παρα πολυ κ θελει χρονο η ψυχη να επουλωσει τα τραυματα της.
βιαζεσαι να πντρευτεις? κανε υπομονη κ οταν εσυ νιωσεις ετοιμη για κατι σοβαροτερο, τοτε θα ερθει ξανα..
πρεπει να ξεπερασεις το προηγουμενο για να ερθει κατι ομορφο κ καινουριο..
μεχρι τοτε απλα περνα καλα.
επιλεγουμε παντα αυτο που ειμαστε εμεις ..αυτο να το θυμασαι..
ενδομυχα(ασυνειδητα) πστευεις οτι οι μικροι δεν ειναι ετοιμοι για δεσμευσεις ή για γαμους κλπ.
Σίγουρα μπορεί να ισχύει αυτο.. αλλα απο προσωπική πείρα θα σου πώ οτι οι πιτσιρικάδες το μόνο που θέλουν ειναι σεξ και οχι σχέση..
Και ειναι και λογικό οταν ο αλλος εχει 10-15 χρονια διαφορά απο σενα .. ε κακα τα ψεμματα δε μπορει να σε παρουσιαζει ως σχεση, να σε βγαζει εξω κλπ.. αλλα και απο την αλλη κι εγω δε θα μπορουσα να συνυπαρξω μεσα σε μια μονιμη σχεση με καποιον με τετοια διαφορα ηλικιας.. Υπαρχει τεραστιο χασμα.. αλλα τους λες αλλα καταλαβαινουν.. Μονο σε ενα πραγμα επικοινωνουμε...
BOOM ίσως να χεις δίκιο.. δε ξέρω.. ειμαι πολυ προβληματισμένη...
Απλα το να περνάς καλά ειναι παροδικό....
Ωρες ωρες συγκρουομαι με το μεσα μου..
Τα σκέφτομαι συνέχεια...
Τα χω κάνει μπάχαλο...
ΠΟΤΕ χωρισες?ειναι πολυς καιρος?γιατι παιζει μεγαλο ρολο..
κ φυσικα δεν τα εχεις κανει μπαχαλο..κ τι να κανεις?να βρεις κανεναν κ να δεσμευθεις χωρις να τον εχεις γνωρισει καλα καλα?
οχι, δεν ισχυει και στο λεω , εξακριβωμενα. και σαν σχεση του και σαν συντροφο του και σαν οτιδηποτε του εισαι σε παρουσιαζει στους παντες, και ταξιδια σε παει, και συμβιωση και γαμο σου προτεινει, εφοσον ταιριαζετε ομως, ειστε ερωτευμενοι και θελετε και οι δυο να ειστε μαζι.Quote:
Originally Posted by EMMANOUELA1978
οι πιτσιρικαδες πιθανον να πειραματιζονται περισσοτερο απο καποιον πιο ωριμο ανδρα.
διαφορα ηλικιας, δεν σημαινει απαραιτητα" πιτσιρικας".
αν εσυ εισαι 40 και 45, και ο ανδρας 30, δεν ειναι καθολου πιτσιρικας. η διαφορα ηλικιας ομως, ειναι μεγαλη.
ισχυει ομως αυτο που λες, οταν ετσι ειναι στην δικη ΣΟΥ συνειδηση. αν δηλαδη, οπως λεει η ΒΟΟΜ, επιλεγεις εσυ καποιον γιατι στην συνειδηση σου η σχεση μαζι του σημαινει μη-μονιμοτητα.
τωρα, αν εισαι 30 και μας μιλας για 15χρονους, σορι, αλλα προφανως και δεν προκυπτει σχεση...
ΕΧΩ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΧΩΡΙΣΑ...
ΕΙΜΑΙ 35 ! ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΙΣΧΥΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Η BOOM!
ΕΧΩ ΦΟΒΗΘΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΟΠΟ...
ναι φυσικα κ εχεις φοβηθει..παντα οι επιλογες μας δειχνουν σε τι φαση ειμαστε..
χαλαρωσε..οταν θα εισαι ετοιμη ..τοτε θα ερωτευθεις ξανα.
εγω χωρισα στα 26 μου κ για 4 χρονια εμπλεκα με μη καταλληλους..επειδη πολυ απλα τελικα καταλαβα οτι δεν ημουν ακομα ετοιμη..
μολις το θελησα εγω η ιδια κ ανοιξα την καρδια μου..τοτε ερωτευθηκα τον αντρα μου.
στα 31 κ τωρα ειμαι μαζι του κ ειμαι 36.
αραξε..θελει χρονο η καρδια για να ανοιξει παλι..τι κ αν εισαι 35? κ στα 37 μπορεις να γνωρισεις τον ερωτα κ στα 40..
σιγα μη το βαλουμε κατω ..
γιατι χωρισατε με τον πρωην?
Καλά ναι.. σίγουρα... Δε με πήραν δα και τα χρόνια...
Πάντως μου χει κάνει μεγάλο κακό αυτός ο χωρισμός...
Προφανώς έχω πολλά μέσα μου...
Χωρίσαμε γιατι επενέβαιναν πολύ οι γονείς του κι εκείνος αφηνε χώρο να γίνεται αυτό...
Ποτε δεν έκανε κατι να το σταματήσει..
Είχαμε πολλούς τσακωμούς γι αυτο..
Ασχημο πράγμα .. πολύ...
ο καθε χωρισμος ειναι πολυ κακος..δημιουργει πενθος.
κ το πενθος εχει σταδια..
εισαι ακομα σε μεταβατικο σταδιο..καθε χωρισμος ειναι συγκλονιστικος..ομως οταν τον ξεπερνας, νιωθεις ξαναγεννημενος,
ξανα, μονος, νεος κ με ορεξη για μια νεα ζωη.
απολαυσε την ζωη σου..κανε παρεες, χορεψε κ γελα..κ ασε τον καιρο να κανει τα μαγικα του.
σε λιγα χρονια, ή μαλλον σε λιγο καιρο δεν θα πονας τοσο..
κ ειδικα οταν θα σου ξαναχτυπησει ο ερωτας την πορτα, δεν θα θυμασαι τιποτα απο τον πονο που περνας..
εγω οταν χωρισα πηρα μεχρι κ λεξοτανιλ! φαντασου..κ τωρα ζω με εναν ανθρωπο που αγαπω, λατρευω κ απορω πως ζουσα χωρις αυτον!!μα που ηταν τοσα χρονια?χααχ
Καλά δε φαντάζεσαι πόσο συμφωνώ μαζί σου..
Σα να με νιώθεις..
Προφανώς επειδή εχεις περάσει παρόμοια κατάσταση...
Έτσι το έβλεπα κι εγώ στην αρχη .. σαν πένθος..
Ναι προσπαθώ.. βγαίνω αρκετά... χορεύω, διασκεδάζω, αλλα το ξέρεις κι εσυ .. οταν γυρνάμε σπίτι.. πάλι μονοι μας ειμαστε
και ολα γυριζουν στο μυαλό μας..
Θέλει το χρόνο του οπως ειπες κι εσυ..
Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου!
πολυ πιθανον.Quote:
Originally Posted by EMMANOUELA1978
ενας 20χρονος, προφανως και δεν εχει στο μυαλο του την μονιμοτητα/σχεση, αλλα το σεξ οταν σε γνωριζει, αλλα κι εσυ το ιδιο, εφοσον τον επιλεγεις με αυτο το κριτηριο.
Σίγουρα.. Ετσι ακριβώς είναι....
ειναι συνηθισμενο νομιζω.. εγω μετα τον υπερβολικα επωδυνο χωρισμο απο την πρωτη μου σχεση, και ημουν μολις 20 χρονων, εκανα σχεσεις.. του κωλου με το συμπαθιο,χωρις καμια προοπτικη, χωρις να ειμαι ερωτευμενη, χωρις τιποτα. Γιατι δεν ηθελα να δεθω, να δεσμευτω, να ξαναπερασω αυτα που περασα, που ηταν πολυ εντονα.. Σχεδον δεκα χρονια μετα αρχισα παλι να ανοιγομαι.. Τι να πω.. Υπομονη? Θα περασει? Πρεπει να κανεις κι εσυ κατι να εμπιστευτεις ξανα? Δεν ξερω τι να σε συμβουλευσω.. Νομιζω στην τελικη ειναι καλυτερα να ζεις κατι αληθινο που το γουσταρεις, παρα κατι κρυο, ασχετο, κατω του μετριου σε δυνατοτητες, προσδοκιες, σε αυτο που σου αξιζει. Θα σε πονεσει πιο πολυ το καλο αν τελειωσει ναι, αλλα καλυτερα αυτο παρα ημιμετρα.. Και μεσα απο τις δυσκολιες δυναμωνεις, μεσα απο τα παθηματα μαθαινεις, και θα υπαρξει δυνατοτητα να βρεις αυτο που σου αξιζει και να μπορεσεις να εχεις εναν σωστο συντροφο και μια καλη σχεση.. Αν αυτο θες δηλαδη..
ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ...1 χρονος μετα τον χωρισμο για μενα τουλαχιστον..ειναι παρα πολυ μικρο διαστημα για να το ξεπερασει καποιος..ειδικα οταν ειναι κ λιγο σοβαρο το ζητημα(λιγο πριν τον γαμο κλπ)..
βλεπεις τους γυρω που παντρυτηκαν κ εκαναν κ παιδια κ σε πιανει κ κατιτις!
εχω αδικο??νιωθεις ενα παραπονο κατι...
αλλα πραγματικα ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος!
για να χωρισεις κοπελα μου επειδη μπηκαν γονεις κλπ αναμεσα..κ λιγο πριν τον γαμο κιολας..σημαινει οτι η σχεση ηταν αδυναμη απο πριν..ειχε τελειωσει καιρο πριν..
κ να σου πω κ κατι?εισαι τυχερη..για φαντασου να παντρευοσασταν, να εσκαγε κ ενα νινακι κ να χωριζατε μετα?κ να εμενες με το νινακι μονη σου??
καλυτερα ετσι..τωρα η επομενη σχεση σου θα ειναι ακομα πιο δυνατη..γιατι κ εσυ θα εχεις μαθει ακομα περισσοτερα!μη μασας..απολαυσε την ζωη κ αστην να σου φερει αυτα που θελει εκεινη...ολα γινονται για καποιο λογο!
Ωωπ ! οπου σχεση με μικροτερους , εμφανιζεται η Λιλιουμ ! ( με το συπαθειο ) . Σωστα μιλας Λιλ . Εμμανουελα , αυτοσαμποταρεσαι και το ξερεις , κοψε τα χαζα με τους πιτσιρικαδες , και βρες εναν ανθρωπο της ηλικια σου , αφου τον περασεις ολα τα crash tests , και κανε μια σωστη σχεση αφου αυτο θελεις . Μια αποτυχια δεν λεει κατι , μαθαινουμε απο αυτες .
Ναι βρε κορίτσι (lilium).. εχεις δίκιο σε όσα λές...
με τη μόνη διαφορά οτι εσύ ήσουν 20 και σε αυτη την ηλικία ειναι λογικό να ζεις ετσι..
στα 35 όμως? Μήπως θα πρεπε να ειμαι λιγο πιο προσγειωμένη και ώριμη..?
Άρα μήπως έχει δίκιο o Μαγκαιβερ?
Αυτοσαμποταρομαι?
Βoom εχεις απολυτο δικιο..
Κι εγω αυτο σκεφτηκα κι ενιωσα καλύτερα..
φαντασου να εσκαγε μετά...
να ειχαμε κανει και κανενα μωρο.. απαπαπα!
Καλύτερα που εγινε τωρα παρα αργοτερα..
Quote:
Originally Posted by EMMANOUELA1978
Μωρε εχει δικιο ο Μαγκαιβερ , και το ξερεις !!!. Προσγειωσου το ταχιστο , μην χανεις και τον χρονο σου .
αφου ρε παιδια αυτο της βγαινει της κοπελας..επιλεγει νεοτερους...επειδη η ψυχη της το προσταζει αυτην την στιγμη..πως γινεται με το ζορι να πεις "θα γνωριζω εναν μεγαλο"..
εγω πιστευω οτι μονο του κ οταν θα ναι ετοιμο θα ρθει..
ο ερωτας δεν ειναι κατι που το αποφασιζεις..για μενα τουλαχιστον ετσι?ο ερωτας τυχαινει..οταν ειμαστε εμεις φυσικα ανοιχτοι προς αυτον.
Ναι , αλλα εσυ BOOM , παντρευτηκες . Μην χανει η κοπελα αλλο τον ( πολυτιμο ) χρονο της . Ας εχει κατα νου σε γενικες γραμμες ενα πλανο . Οχι οτι μας κατεβει στη κεφαλα .
Ναι αλλα τωρα παω 31, και μεχρι πριν λιγους μηνες ημουν ετσι σαν εσενα..Quote:
Originally Posted by EMMANOUELA1978
τι σημαινει δηλαδη? οτι επειδη ειμαι πχ 36 κ αν δεν ειχα βρει ακομα τον αντρα μου.. θα πρεπι να βαλω κ αγγελια "ζητειται ωριμος, σοβαρος, μονο για γαμο ανθρωπος"?επειδη ειμαι 36?ή 37? αυτη την αποψη εχεις για τις σχεσεις των ανθρωπων?εγω οχι...δεν θα παντρευομουν καποιον μονο κ μονο επειδη μεγαλωνω ...ετυχε..κ στην τελικη τωρα ναι εχω αντρα..κ ποιος μου λεει εμενα αυριο μεθαυριο οτι δεν θα χωρισω?Quote:
Originally Posted by Macgyver
οχι παιδια..δεν κανουμε σχεσεις επειδη μας "βιαζει" ο χρονος...κανουμε σχεση επειδη γουσταρουμε καποιον..!κ μπρουμε κ στα 40 να ερωτευτουμε κ στα 70 να ερωτευτουμε..κ αν δεν κατσει μεχρι τοτε , τι θα κανουμε?θα κλαιμε επειδη δεν μας ετυχε??αυτο που λες μου θυμιζει τις γυναικες κατινες που κοιτουν το ρολοι κ ψαχνουν να παντρευτουν επειδη τις πηραν τα χρονια κ οχι επειδη εχουν πραγματικα συναισθηματα για καποιον...
....... δειτε συμπληρωματικο κατω ..γιατι κατι εγινε κ κολλησε
θυμαμαι οταν χωρισα, στα 26 μου..μια βλαμμενη φιλη μου..που μου λεει "τωρα που χωρισες..να παψεις να ερωτευεσαι κ να κοιτας αυτες τις μαλακιες...μεγαλωσες..πρεπε� � να βρεις εναν ωριμο να παντρευτεις..κ ασε τους ερωτες κ τα συναισθηματα..ο γαμος ειναι συμφωνια"
την σιχαθηκα...αυτη η κοπελα παντα οποιον γνωριζε προσπαθουσε να τον τυλιξει για να την παντρευτει κ εννοειται το καταφερε..ο.τι να ναι κ με οποιον να ναι..αρκει να ειχε δουλεια κ να την παντρευτει..κατι τετοιες γκομενες πραγματικα τις σιχαινομαι.
παντως παιδια εγω εχω γνωρίσει "ωριμους" αντρες σε ηλικία που συμπεριφερονται σαν 20χρονα και το αντιθετο. Το θέμα ειναι πως κολλάς με τον αλλο. Τα υπολοιπα ειναι απλες "οδοντοκρεμες"
Καλησπέρα και από εμένα,
γνωρίζω αρκετές κοπέλες που έχουν προτίμηση στους μικρότερους, θα έλεγα ότι είναι και θέμα προσωπικού γούστου εκτός των άλλων. Όπως σε κάποιες αρέσουν οι ψηλοί, οι σοβαροί ή οι επιτυχημένοι, ετσι σε αλλες γυναίκες αρέσουν οι νεότεροι...γιατί το κρίνουμε δλδ αρνητικά? Προσωπικά, δεν με ελκύουν οι μικροί αλλά καταλαβαίνω ότι όλοι οι άνθρωποι δεν θέλουν τα ίδια πράγματα. Είναι τόσο "τζιζ" θέμα λόγω κοινωνικών κριτηρίων και επιταγών. Ζήσε τη ζωή σου όπως γουστάρεις και μην σκέφτεσαι τόσο πολύ τι και πώς. Για να το επιλέγεις, σημαίνει ότι στην παρούσα φάση αυτό σου βγαίνει.
Δεν το θεωρώ κακό και δεν πρέπει να νιώθεις άσχημα ή ενοχές γι αυτό. Απ΄ότι καταλαβαίνω περνάς μια φάση αλλά ξέρεις τι σου γίνεται. Αν έλεγες ότι βλέπεις σοβαρα τη σχέση σου με εναν τύπο 20-25 χρονών θα έλεγα ότι έχεις ξεφύγει. Αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην περίπτωση σου. Πέρνα καλά όσο μπορείς και αφού θες να προχωρήσεις κάποια στιγμή με κάτι πιο ουσιαστικό έχε τα μάτια σου ανοιχτά για να βρεις κάτι που να σε καλύπτει περισσότερο. Μέχρι τότε, χαλάρωσε... προσπάθησε να ξεχάσεις το δυσάρεστο παρελθόν για να είσαι έτοιμη να δωσεις τον καλύτερο σου εαυτό στην επόμενη σχέση που θα κάνεις.
Βασικά δεν καταλαβαίνω γιατί γράφεις πως "κάνεις κάτι κακό.....". Έλεος, αυτό δηλ. θεωρείται λάθος, κ αν ναι, από ποιούς κ με ποιά κριτήρια? Άλλες χωρίζουν παντρεμένους με παιδιά κ άλλες τα έχουν παράλληλα με τον αδερφό του γκόμενού τους κ τον κολλητό του μαζί, τί μου λες τώρα....? Σε ποιά εποχή ζούμε κ έγινε έγκλημα μια σχέση με διαφορά ηλικίας? Σε 2η φάση εισπράττω 1 άγχος από το πέρασμα του χρόνου.......
Οπότε προτείνω Χ-Α-Λ-Α-Ρ-Ω-Σ-Ε!
Για αρχή δες το γιατί το κάνεις αυτό, υπό την έννοια τί σου προσφέρουν τέτοιου είδους σχέσεις? Όντως περνάς καλά κ γλεντάς τη ζωή σου ή πρόκειται για κάτι το οποίο συμβαίνει αντιδραστικά προς την άσχημη κατάληξη του παρ' ολίγον γάμου σου, ως εκτόνωση, κ απλά νομίζεις πως καλοπερνάς, ενώ στην ουσία προξενείς στον εαυτό σου περιττή φθορά......? Αν συμβαίνει το 1ο όλα τέλεια κανένας λόγος να κουβαλάς ενοχές, αν συμβαίνει το 2ο, τράβα φρένο κ δες το αλλιώς.
Επίσης, τρέχεις να προλάβεις να μαζέψεις εμπειρίες, αδρεναλίνη κ δυνατές συγκινήσεις "πριν σε πάρουν τα χρόνια" ή υποσυνείδητα κουβαλάς κ το άγχος του ότι μεγαλώνεις κ επειδή δεν βλέπεις γαμπρό στην άκρη του τούνελ, λες να τη δεις "εναλλακτικά".....? Το 1ο δεν είναι απαραίτητα κακό, το 2ο όμως μπορεί να σου δημιουργήσει πολλά "κενά".
Στην πραγματικότητα θες να ζεις ανέμελα, χωρίς σκοτούρες σχέσης κ 1 μ@λ@κ@ άντρα να σου γ@μ....... την ψυχολογία κάθε 3 κ 2, ή επιλέγεις ως άμυνα να μην ξαναπληγωθείς βραχύβιες κ εξ ορισμού (για εσένα) μη βιώσιμες σχέσεις, ενώ αυτό το οποίο αληθινά θα ήθελες είναι η συντροφικότητα κ η σταθερότητα μιας σχέσης.....? Αν συμβαίνει το 1ο με τις ευλογίες μου (θα αργήσεις να βγάλεις κ ρυτίδες :p), αν συμβαίνει το 2ο όμως αυτό είναι αρκετά πρόβλημα. Τότε θα πρέπει να εξετάσεις την εναλλακτική να μη φοβάσαι να ρισκάρεις την καρδιά κ τα συναισθήματά σου (δυστυχώς ή ευτυχώς μόνο τα δυνατά συναισθήματα μας κάνουν να νοιώθουμε ζωντανοί), αλλά να προσέχεις το πού τη δίνεις αυτήν την καρδιά κ επίσης να γίνεις κ λίγο πιο........ας πούμε σκληρή. Αν κάποιος δεν αξίζει, δρόμο μόλις το διαπιστώσεις. Μη χαριστείς κ μην κάτσεις να εξαντλήσεις το χρόνο κ την υπομονή σου.
Προσωπική μου άποψη, κάνε μια ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό σου κ προσπάθησε να βρεις τί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλεις κ μην σκορπάς την ενέργειά σου δεξιά κ αριστερά, αν η απάντηση είναι ότι δε βλέπεις τη ζωή σαν 1 ατελείωτη περιπέτεια, αλλά θες έναν σύντροφο δίπλα σου (μιλάω για σύντροφο, ο γάμος από μόνος του δε σημαίνει τίποτα αν δεν υπάρχει ουσία στη σχέση). Αν η απάντηση είναι "θα περνάω καλά στην υγειά μου θα πίνω θα ζαλίζομαι......" που λέει κ ο Μακρόπουλος, τότε 1000 φορές μαζί σου. Αλλά να είσαι ειλικρινής. Κ όταν καταλήξεις στο τί θέλεις, προσπάθησε να το αναζητήσεις στο σωστό κ κατάλληλο άνθρωπο κ με τον ανάλογο τρόπο. Κοινώς δεν πάμε στο χασάπη για φρούτα κ για κρέας στο μανάβη.
Εγώ πάλι θα έλεγα πως ο τίτλος θα μπορούσε να είναι όχι ‘Σχέση με μικρότερους’, αλλά ‘Σχέση με ακατάλληλους για δέσμευση’. Το ότι τυχαίνει να είναι μικρότεροι, είναι απλώς ένα από τα χαρακτηριστικά που συνήθως οδηγούν σε περιστασιακές κι όχι σταθερές σχέσεις.
Παρατηρώ ότι επιλέγεις λοιπόν άτομα που δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε μια ‘σοβαρή σχέση’. Αυτό λειτουργεί σαν μηχανισμός άμυνας, γιατί σε προστατεύει κι από τον πιθανό πόνο του ‘αδειάσματος’ (που προκάλεσε ο παρολίγο σύζυγος). Από την άλλη, έχεις επίγνωση των επιλογών σου κι αγχώνεσαι γι’ αυτό, γιατί σε ένα άλλο επίπεδο λαχταράς τη συντροφικότητα και τη σταθερότητα, γιατί φθείρεσαι, γιατί νιώθεις ενοχές κλπ.
Αν νιώθεις ότι χρειάζεσαι χρόνο να επουλωθεί το τραύμα του χωρισμού ή δεν έχεις ακόμα διάθεση να επενδύσεις σε μια σχέση, μην είσαι επικριτική με τον εαυτό σου. Δεν χρωστάς σε κανέναν να κάνεις κάτι άλλο από αυτό που σου βγαίνει, δεν υπάρχει ‘πρέπει’ στο τι κάνεις στη ζωή σου και το κρεβάτι σου, μην απολογείσαι και απόλαυσε τις καλές πλευρές των νέων γνωριμιών σου, μέχρι να νιώσεις ότι είσαι έτοιμη για αλλαγή πλεύσης.
Μόνο σε ένα θα σου πρότεινα να είσαι προσεκτική: όχι στο ποιους επιλέγεις, αλλά στο πώς σου φέρονται. Μην δέχεσαι δηλαδή συμπεριφορές που σε υποτιμούν και σε βάζουν να ζεις στη σκιά, αν η ανάγκη σου είναι διαφορετική. Το να είναι μια σχέση ‘χαλαρή’ ή ‘χωρίς προοπτική’, δεν σημαίνει ότι πχ πρέπει να μείνετε σε 4 τοίχους και δεν μπορείτε να βγείτε παραέξω, είτε μόνοι σας είτε με φίλους.
Αν πάλι νιώθεις πως θα ήθελες μια μεγαλύτερη σταθερότητα και συντροφικότητα, άρχισε να απορρίπτεις τους ανθρώπους που δεν είναι σε παρόμοια φάση με εσένα, ή δεν έχετε αρκετά κοινά. Οι πολύ μικρότεροι προφανώς και μένουν εκτός, όχι λόγω ηλικίας, αλλά λόγω εμπειριών, νοοτροπίας, προτεραιοτήτων κ.ά.
Διαφωνώ πως όταν ψάχνουμε σύντροφο πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε όοολους και να έχουμε ανοιχτά όοολα τα πορτοπαράθυρα, μην τυχόν και χάσουμε τον 20χρονο που θα είναι η εξαίρεση και θα γίνει ο έρωτας της ζωής μας… Αυτό συνήθως οδηγεί σε χάος και ματαιώσεις – φθορά. Καλύτερα να έχεις κάποια κριτήρια και εν καιρώ τα αναθεωρείς ή τα διευρύνεις.
πολύ σωστή!Quote:
Originally Posted by marina38
Quote:
Originally Posted by Fleur
Πολυ σωστη η παρατηρηση σου , fleur . Πραγματικα σωστη .
Quote:
Originally Posted by BOOM
Αγαπητη boom , προφανως ο ερωτας δεν ερχεται κατα παραγγελια , αλλα αν κοιτας μικροτερους , μειωνεις τις πιθανοτητες να ευωδωσει καποια σχεση . Οποτε καλυτερα να κοιταζεις ανθρωπους , τουλαχιστον συνομιληκους . Αν και σε αυτην την ζωη , τιποτα , μα ΤΙΠΟΤΑ , δεν ειναι δεδομενο ουτε σιγουρο . Ειναι ματαιο να κανεις σχεδια , ολα θα διαψευστουν . Οποιος ειναι 100 % σιγουρος για κατι , απλως δεν ξερει τι του γινεται . Τιποτα δεν ειναι σιγουρο ( το επαναλαμβανω ) γιατι ειναι μια μεγαλη αληθεια .
Να σου πω κάτι Macgyver.. δεν προορίζονται όλοι οι άνθρωποι για γάμο.. ή μπορεί να μη τους κάτσει...
Εννοώ οτι αν δε κάτσει.. ε δε θα κάτσω και να πεθάνω..
Όχι οτι δεν θέλω.. μην παρεξηγηθώ..
Σίγουρα μου αρέσει η συντροφικότητα.. αν βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος..
Φυσικά και δε θα έλεγα όχι...
BOOM να σου πώ κάτι.. είδα και με τους μεγάλους..
Όλο παραμύθια είναι .. σου τάζουν γάμους και μπλα μπλά και μετά γεια σας..
Για να σε ρίξουν στο κρεβάτι θα σου πουν χιλια δυο..
Ενώ οι μικρότεροι ειναι πιο ειλικρινείς..
Σου λένε απο την αρχή ακριβώς αυτο που θέλουν..
Αν θέλεις πηγαίνεις... δεν θέλεις δε πηγαίνεις...
Δε θα κάτσουν να σου τάξουν τιποτα...
Τουλαχιστον αυτο εχω καταλάβει εγώ απο προσωπική πείρα..
Σε ευχαριστώ!
Βασικά δε θεωρώ οτι έχω αγχωθεί με το θέμα του γάμου ή με το πέρασμα των χρόνων...
Όπως είπα και νωρίτερα δεν ειναι απαραίτητο να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια για να εισαι ευτυχισμένος..
Τώρα στο ερώτημα γιατι το λέω σαν να κανω κατι κακο, θα σου απαντήσω οτι αυτό ειναι κάτι που μου εχει
δημιουργήσει ο κοινωνικός περίγυρος, οι φιλοι κλπ..
Δεν το αποδέχονται..και συχνα με κατακρίνουν για τις επιλογές μου αυτες...
Συμφωνώ απόλυτα...
Είναι πολύ πιθανό αυτο που λες:
"Παρατηρώ ότι επιλέγεις λοιπόν άτομα που δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε μια ‘σοβαρή σχέση’. Αυτό λειτουργεί σαν μηχανισμός άμυνας, γιατί σε προστατεύει κι από τον πιθανό πόνο του ‘αδειάσματος’ (που προκάλεσε ο παρολίγο σύζυγος)."
Ειλικρινά δεν το ειχα συνηδειτοποιήσει... εννοω το λογο που το κάνω...
Παίζει οντως...