αδυναμία να διαχώρισει την σχέση μας απο την αδελφή του!
Καλημέρα, θα προσπαθήσω να γράψω όσο περιεκτικά μπορώ για να μην κουράσω. Έχω μια σχέση 1 χρόνο και 3 μήνες. Όλα γίναν πολύ γρήγορα, μένουμε επαρχία οπότε το να γνωρίσουμε τους γονείς και να αρχίσουμε πάρε δώσε ήταν αναπόφευκτο, αν και τώρα το βλέπω οτι ήταν πολύ μεγάλο λάθος. Το πρόβλημα είναι οτι εγώ είχα μείνει χωρις δουλειά τότε, σκεφτόμουν να μετακομήσω και έμεινα εδώ για αυτόν και αρχίσαμε να μιλάμε για γάμο και συμβίωση! Ένιωθα υπέροχα και αυτός όλα μου τα παρουσίαζε εύκολα. Στους πρώτους μήνες που συζούσαμε (ανεπίσημα και χωρις να ξέρει κάτι ο δικός μου πατέρας) είδα μια εξάρτηση απο την οικογένεια του, χαζά σκηνικά που όλα μαζί όμως ήταν πολύ ανησυχητικά. Τέλος πάντων, μετά απο κανα 5 μηνο που ήμασταν μαζί άρχισε η αδελφή του να μου βάζει λόγια για την πρώην του και να μου λέει σκηνικά, αντιδράσεις και καλά οτι η πρώην του έκανε μάγια και τι τράβηξε η οικογένεια να τον συνεφέρει. Αρχισα να του τα λέω και δεν έκανε τπτ, μου έλεγε οτι είμαι λάθος εγώ που ασχολούμαι με το τι λέει η μικρή! Μετά όταν πια με έπιασε και η μητέρα του κλάιγοντας και μου πε τα ίδια προσπάθησα να την συνετίσω οτι όλα αυτά είναι βλακείες και του το είπα πάλι, τότε μόνο πήρε θέση και μίλησε στην μικρή γιατί επηρέαζε την μαμα!!!! αλλά και αυτό με το γάντι! Γενικά δεν θέλει να έρχεται σε κόντρα με κανέναν, για αυτό νομίζω οτι το πρόβλημα μου είναι αυτός και όχι η αδελφή του. Έγιναν πολλά σκηνικά που λύθηκαν λάθος, π.χ ένα σαββατοκύριακο που μείναμε σπίτι του η αδελφή του άρχισε να γκρινιάζει μπροστά μου οτι κάποιος της ανακάτωσε τα ρούχα που είχε στο δωμάτιο που κοιμόμασταν εμείς, του το πα και η απάντηση ήταν καλά αφου παρεξηγήσε εύκολα δεν ξανα κοιμόμαστε στο χωριό! (εμεις μένουμε 20 λεπτά απο το χώριο σε άλλο χωριό). Τα τελευταία που με πλήγωσαν πιο πολύ ήταν οτι την πρωτοχρονιά ο πατέρας του δεν ήρθε να πει χρόνια πολλά στον πατέρα μου, ενώ ο πατέρας μου είχε πάει και αμέσως μετά η αδελφή του λογόθηκε και δεν με κάλεσαν γιατί ήθελαν να ναι μόνο η οικόγενεια και εγω δεν ήμουν επίσημα κάτι (το ότι μένει σπίτι μου 1 χρόνο, ή οτι πήγα 10 μέρες και δούλευα στα κτηματά τους για να τους βοηθήσω δεν μετράει). Όταν του τα πα και τον ρώτησα αν οι δικοί του έχουν πρόβλημα με μένα γιατί όλα αύτα μου θύμιζαν σκηνικά που μου είχε η αδελφή του πεί για την πρώην του μου είπε οτι είμαι λάθος και οι δικοί του με αγαπάνε κτλ κτλ. Τέλος πάντων, το θέμα είναι οτι αυτός με κατηγορεί οτι γκρινιάζω συνέχεια και οτι θέλω να τον ξεκόψω απο την οικογενειά του, εγω έχω απογοητευτεί πάρα πολύ μαζί του και πια δεν ξέρω που φταίω και υπερβάλλω και που έχω δίκιο. Συνέχεια με βγάζει τρελή και συνέχεια λέει οτι θέλει μόνο να μαστε καλά χωρίς να κάνει τπτ για αυτό. Συνεχίζει να έχει κοινό ταμείο με τον πατέρα του, δεν κάνει λόγο για γάμο και επίσημη συμβίωση, συνεχίσει να συντηρεί την αδελφή του και να την δικαιολογεί για όλα( είχαμε χωρίσει για 2 εβδομάδες εξαιτίας της, πήγαμε ένα διήμερο να μιλησουμε και να τα ξαναβρούμε και απο την Παρασκευή το απόγευμα που φτάσαμε η αδελφή του των πήρε 6 τηλέφωνα για να του πει να βάλει καινούργιο πρόγραμμα στο what's up,για να τον ρωτήσει αν έχει διαβάσει ένα βιβλίο για να της πεί την γνώμη του κτλ, όταν νευρίασα μου είπε καλά μωρέ δίκιο έχεις αλλά τι να κάνω να μαλώνω απο το τηλέφωνο μαζί της? οταν γυρίσαμε δεν της είπε τπτ!). Τον αγαπάω και είχα φανταστεί μια όμορφη ζωή μαζί του, αλλά το βλέπω οτι δεν μπορεί να αλλάξει τπτ και απλά πρέπει να φύγω... Νιώθω χάλια αλλά δεν βλέπω τπτ άλλο να κάνω πια...