Quote:
Originally posted by anwnimi
Μαρία
προσπάθησε να μη σε απασχολεί τόσο το ότι χρειάστηκε να αλλάξεις χάπια που οι οδηγίες γράφουν διαφορετικές ενδείξεις. Σημασία έχει να το ξεπεράσεις. Και θα το ξεπεράσεις.
Πες στον εαυτό σου: \"Ότι κι αν είναι αυτο που μου συμβαίνει, θα περάσει. Θα καταφερω, με τη βοήθεια των χαπιών, ενός καλού γιατρού που με εμπνέει και του έχω εμπιστοσύνη, καθώς και με τη δική μου θέληση, να το ξεπεράσω.\"
Κάποτε, που είχα ξεφύγει, ανησυχούσα περισσότερο για την ταμπέλα αυτού που μου συνέβαινε και αυτό με οδηγούσε ακόμα περισσότερο, με ταχύτητα, στον πάτο. Μια στιγμή όμως, το δέχτηκα. Είπα, ότι και να μου συμβαίνει, το αποδέχομαι, θα ζήσω αν χρειαστεί με αυτό, θα με φροντίσω. Και μόνο αυτή η σκέψη λειτούργησε... άρχισε να με γαληνεύει... Και νομίζω ότι από εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, σταμάτησα να κατηφορίζω κι άλλο...
αχ.. ποσο δικιο εχεις, αυτη η ταμπελα μοιαζει τρομερη ωρες ωρες, θυμαμαι οταν μου πρωτοειπαν χρονια καταθλιψη κ πρεπει να παρεις φαρμακα, ενιωσα οτι ηθελα ν ανοιξει η γη να με καταπιει. υστερα το δεχθηκα προσπαθησα, προσπαθω, ωσπου με πιασε κατι το οποιο δεν μπορω ουτε καν να το διανοηθω, δεν εχει λογικη, θελω να ψαξω να βρω τι λυση κ απο που προηλθε κ οχι να χαπακωθω κ να μην μπορω καν να λειτουργησω. πηρα τελικα το φαρμακο κ κοιμαμαι ολη μερα, ποναει ολο μου το σωμα, αρθρωσεις, κοκκαλα, αστα να πανε..