ΕΙΜΑΙ Χ Α Λ Ι Α ...

ειμαι 30 ετων παντρεμενη κ μαμα ενος κοριτσιου 3 ετων.νομιζω οτι πασχω απο καταθλιψη απο τοτε που γεννησα κ δεν αντεχω αλλο.το προβλημα μου ειναι οτι δεν εχω κανεναν να αφησω το παιδι,νιωθω σαν αρρωστη που δεν μπορω να βγω για ποτο,γλεντι,μπουζουκια πια.πριν παντρευτω ζουσα πολυ εντονη ζωη στην υπερβολη της!καθε βραδυ σχεδον ωραια ρουχα,μακιγιαζ,εξοδος κ χορος!κ με ανεβαζε το ποσο επιθυμητη ημουν στους αντρες!σιχαινομαι πλεον να παω στα μαγαζια βλεπω τα ρουχα κ φρικαρω !να τα βαλω που πλεον??ειμαι ολη μερα σπιτι,παω καμια βολτα με την κορη μου αλλα εχω συνεχεια χαλια διαθεση.ο αντρας μου δουλευει ολη μερα,οι γονεις μου εχουν πεθανει,ολοι οι φιλοι μου ειναι ελευθεροι κ κοψανε οταν τους ειπα οτι παντρευομαι.πιστευαμε στη βοηθεια των πεθερικων αλλα εσφαλμενα.ο αντρας μου δε με νιωθει με λεει γκρινιαρα κ αυτη ειναι η ζωη σου πλεον κ παρτο χαμπαρι...εγω ομως ρε παιδια δεν μπορω δεν αντεχω αλλοοοο:(.ειμαι 30 ετων κ νιωθω 100.το προσωπο μου ρυτιδιασε μεσα σ ενα χρονο.καθε μερα κλαιω πολυ.με γεμιζει πολυ το παιδι μου,αλλα εχω κ αναγκη να ζ η σ ω!η ζωη κυλα κ δεν περιμενει.να βγω,να πιω,να φλερταρω(με την καλη εννοια).ειμαι σαν φυλακισμενη βοηθηστε με!τι να κανω να φτιαξει η διαθεση μου?να σημειωσω πως δεν υπαρχουν λεφτα για μπειμπι σιτερ αν μου το προτεινουν καποιοι.οσο ημουν εγκυος ελεγα θα γεννησω κ μετα θα βγαινω που κ που(πιστεψα πολυ στην πεθερα)..:(

Quote:

---

Originally Posted by miaallagi

ειμαι 30 ετων παντρεμενη κ μαμα ενος κοριτσιου 3 ετων.νομιζω οτι πασχω απο καταθλιψη απο τοτε που γεννησα κ δεν αντεχω αλλο.το προβλημα μου ειναι οτι δεν εχω κανεναν να αφησω το παιδι,νιωθω σαν αρρωστη που δεν μπορω να βγω για ποτο,γλεντι,μπουζουκια πια.πριν παντρευτω ζουσα πολυ εντονη ζωη στην υπερβολη της!καθε βραδυ σχεδον ωραια ρουχα,μακιγιαζ,εξοδος κ χορος!κ με ανεβαζε το ποσο επιθυμητη ημουν στους αντρες!σιχαινομαι πλεον να παω στα μαγαζια βλεπω τα ρουχα κ φρικαρω !να τα βαλω που πλεον??ειμαι ολη μερα σπιτι,παω καμια βολτα με την κορη μου αλλα εχω συνεχεια χαλια διαθεση.ο αντρας μου δουλευει ολη μερα,οι γονεις μου εχουν πεθανει,ολοι οι φιλοι μου ειναι ελευθεροι κ κοψανε οταν τους ειπα οτι παντρευομαι.πιστευαμε στη βοηθεια των πεθερικων αλλα εσφαλμενα.ο αντρας μου δε με νιωθει με λεει γκρινιαρα κ αυτη ειναι η ζωη σου πλεον κ παρτο χαμπαρι...εγω ομως ρε παιδια δεν μπορω δεν αντεχω αλλοοοο:(.ειμαι 30 ετων κ νιωθω 100.το προσωπο μου ρυτιδιασε μεσα σ ενα χρονο.καθε μερα κλαιω πολυ.με γεμιζει πολυ το παιδι μου,αλλα εχω κ αναγκη να ζ η σ ω!η ζωη κυλα κ δεν περιμενει.να βγω,να πιω,να φλερταρω(με την καλη εννοια).ειμαι σαν φυλακισμενη βοηθηστε με!τι να κανω να φτιαξει η διαθεση μου?να σημειωσω πως δεν υπαρχουν λεφτα για μπειμπι σιτερ αν μου το προτεινουν καποιοι.οσο ημουν εγκυος ελεγα θα γεννησω κ μετα θα βγαινω που κ που(πιστεψα πολυ στην πεθερα)..:(

---

για κατσε βρε κοπελα μου.
δεν υπαρχουν λεφτα για μπειμπι σιτερ και υπαρχουν λεφτα για ρουχα- ποτα- μπουζουκια????
καντε ενα προγραμμα και παρτε καποια βραδια τον μηνα μια κοπελα να κρατησει το μωρο να βγειτε!

δεν καταλαβαινεις.νομιζω οτι δεν ζω πια..ο αντρας μου εχει συμβιβαστει εγω δεν μπορω ομως!κ δεν διανοειται να κρατησει ενα βραδυ το παιδι να βγω μονη μου με φιλη.μου λεει αυτα παλια.

Quote:

---

Originally Posted by miaallagi

δεν καταλαβαινεις.νομιζω οτι δεν ζω πια..ο αντρας μου εχει συμβιβαστει εγω δεν μπορω ομως!κ δεν διανοειται να κρατησει ενα βραδυ το παιδι να βγω μονη μου με φιλη.μου λεει αυτα παλια.

---

συγνώμη, να σε ρωτήσω κάτι?
Με αυτόν τον άνθρωπο δεν είχατε σχέση πριν αποφασίσετε να κάνετε ένα τόσο μεγάλο βήμα όπως είναι ο γάμος και το παιδί?
Δεν πιστεύω πως μόλις ξημέρωσε η πρώτη μέρα του γάμου άλλαξε.
σίγουρα κάποια δείγματα για το πως σκέφτεται το γάμο θα είχε δώσει και φυσικά θα τα είχατε συζητήσει.

μεχρι κ εγκυος εβγαινα κ μονη κ μαζι του καθημερινα!ειχαμε συζητησει οτι θα κρατανε οι γονεις του το παιδι ομως δεν εγινε ποτε!φυγανε στην επαρχια για μονιμες διακοπες κ εγω εδω στη φρικη.ο αντρας μου συμβιβαστηκε αμεσως εγω δεν μπορω κ εδω κ 3 χρονια βασανιζομαι .

Η σχέση σας πως είναι?
Υπάρχει επικοινωνία και αγάπη?
Αν είστε καλά πρέπει να του κάνεις μια σοβαρή κουβέντα για το πόσο σου λείπει η ζωή σου και οι δικές σου στιγμές, ακόμη και αν είναι για να πας για ένα ποτό με μια φίλη, ή ακόμη και μαζί του.
Το πρόβλημα από κει ξεκινάει, από σας και κει πρέπει να επικεντρωθείς για να το λύσεις.
Αν ας πούμε δεν είχες πεθερικά, δεν θα παντρευόσουν?

του τα χω πει.κ γω ,μου λεει,θελω να βγω αλλα απο τη στιγμη που δεν γινεται το παιρνεις αποφαση.κ οταν ξανανοιγω το θεμα εκνευριζεται κ το κοβει.νομιζει οτι ειμαι αναισθητη που ενω ειμαι μανα πλεον, σκεφτομαι τις εξοδους!!!

θελω να παω σε εναν ψυχολογο να τα πω να βγουν απο μεσα μου κ δεν μπορω.ποιος θα μου κρατησει το παιδι να παω??

Δουλεύεις?
Έχεις δικούς σου πόρους?

καλώς ή κακώς η ζωή μετά από τον ερχομό ενός παιδιού αλλάζει κάπως. δηλαδή το καθημερινό ξενύχτι και τη μεγάλη ζωή την ξεχνάς, αν και αυτό γίνεται κάπως ασυνέιδητα (οι μανάδες που ξέρω έχουν εξάρτηση από τα παιδιά τους, δεν θέλουν να πάνε πουθενά χωρίς αυτά!). αλλά μπορείς να πάρεις μια γυναίκα να στο κρατάει κάποιες φορές για να βγαίνεις.

πάντως σου έκανε και ένα καλό! έκοψες τα μπουζούκια! :P

Quote:

---

Originally Posted by claire

πάντως σου έκανε και ένα καλό! έκοψες τα μπουζούκια! :P

---

αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό.

Σε ένα θέμα πιο πέρα, (8 μήνες) αυτό συζητούσαμε με την κάρι και ήρθε η μιααλλαγή να επιβεβαιώσει αυτά που έλεγα επί σελίδες.
Το να κλειστεί μια γυναίκα μες στο σπίτι αναλαμβάνοντας το ρόλο της μητέρας και της συζύγου και να απαρνηθεί τον εαυτό της μπορεί να την οδηγήσει σε πολλά ψυχολογικά προβλήματα, όντας καταπιεσμένη και δυστυχισμένη.
Το ότι θέλει να βγει με τις φίλες της δεν την κάνει κακή μάνα, ούτε αδιάφορη, απλά ευτυχισμένη και πιο ισσοροπημένη απέναντι στονε αυτό της αλλα και στην οικογένεια της.

στα μπουζούκια δεν πρέπει να πηγαίνει κανείς!

Quote:

---

Originally Posted by claire

στα μπουζούκια δεν πρέπει να πηγαίνει κανείς!

---

γιατι??????????????

θελω πολυ να δουλεψω.αλλα τα λεφτα που θα βγαζω θα τα παιρνει η γυναικα.οποτε?παλι αδιεξοδος!!κατι που εκανα στανταρ τωρα μου φαινεται μακρινο ονειρο.να βγω για διασκεδαση..τελικα αν δεν εχεις λεφτα εισαι χαμενος..

ε, τα θεωρώ υποκουλτούρα.
πάντως συμφωνώ πως μια γυναίκα που γίνεται μάνα, δεν πρέπει να χάνει τον εαυτό της, αλλά να συνεχίζει να έχει τα ενδιαφέροντα της. άλλωστε για να δώσεις σε ένα παιδί, πρέπει να νιώθεις και ο ίδιος γεμάτος. πάντως απ'οσο βλέπω γύρω μου, χάνουν τον εαυτό τους κάπως ασυναίσθητα, δεν ξέρω, είναι οι ορμόνες? πάντως δεν έχουν κανένα άλλο ενδιαφέρον, από το πρωί μέχρι το βράδυ μιλάνε για τα παιδιά τους. τι να πω, ίσως αυτό είναι το σωστό. είναι βαρετό πάντως.

Quote:

---

Originally Posted by claire

στα μπουζούκια δεν πρέπει να πηγαίνει κανείς!

---

λολ why ?? εγω μια στο τοσο πηγαινω παρ ολο που ειμαι ροκ περισσοτερο, δεν το βρισκω κακο...:P
miaallagi γραφεις οτι θες να πας σε ψυχολογο, συμφωνω κ ειναι πολυ καλο που συνειδητοποιεις την κατασταση σου κ οτι πρεπει να ζητησεις βοηθεια... οσο νωριτερα ξεκινησεις κατι ,τοσο καλυτερα, κ μετα θα καλυτερεψει η ζωη σου κ θα μπορεις να ζεις κ να απολαμβανεις την καθε στιγμη...
το μωρο δεν μπορεις να το αφησεις στους γονεις σου η σε μια φιλη σου οταν πας?? δν νομιζω να αποτελει κωλυμα αυτο για να μην πας...:P
επισης δεν το βρισκω κακο το οτι βγαινεις εξω, ψωνιζεις, διασκεδαζεις, ζεις εντονα κ ευχαριστα τη ζωη σου, ισα ισα μακαρι παρα πολλοι ανθρωποι να μπορουσαν να κανουν το ιδιο που τους εχει καταρακωσει η απελπισια κ η μαυριλα....
με προσπαθεια κ υπομονη θα φτιαξει κ παλι η καθημερινοτητα σου, θα το δεις !! :)

Quote:

---

Originally Posted by miaallagi

θελω πολυ να δουλεψω.αλλα τα λεφτα που θα βγαζω θα τα παιρνει η γυναικα.οποτε?παλι αδιεξοδος!!κατι που εκανα στανταρ τωρα μου φαινεται μακρινο ονειρο.να βγω για διασκεδαση..τελικα αν δεν εχεις λεφτα εισαι χαμενος..

---

κάτσε βρε πουλάκι μου. πριν κάνεις το παιδί, που έβρισκες λεφτά για ρούχα και διασκεδάσεις? ε, τώρα, απλά θα κάνεις ένα καλύτερο πρόγραμμα, δεν θα πηγαίνουν όλα για τις εξόδους, αλλά κάποια και τα υπόλοιπα στην μπέιμπι-σίττερ!

αν πάλι πιάσεις δουλειά και σκέφτεσαι ότι τις ώρες που θα λείπεις θα έχεις γυναίκα, οπότε δεν σε συμφέρει, ψάξε πρώτα να δεις πόσα θα δίνεις στη γυναίκα και μετά αποκλείεις αυτό το σενάριο.

η σχέση σου με τον άντρα σου πως είναι? είστε ερωτευμένοι-αγαπημένοι-ευτυχισμένοι ή υπάρχει και εκεί πρόβλημα?

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

λολ why ?? εγω μια στο τοσο πηγαινω παρ ολο που ειμαι ροκ περισσοτερο, δεν το βρισκω κακο...:P

---

ναι ρεεε! μια χαρά περνάς, αρκεί να είσαι σε ημιλιπόθυμη κατάσταση από το αλκοόλ! :P

ολα τα εχω ψαξει πριν τρελαθω.οι γονεις μου πεθαναν οταν ημουν 16 κ 24 ετων κ απο τοτε εβγαινα κ ξεσπαγα.ηθελα τη δικη μου οικογενεια δεν τους χαρηκα πολυ τους γονεις μου.μου λειπουνε...τελος παντων δε συνεργαζεται κ ο αντρας μου καθολου.μου λεει να αποδεχτω την κατασταση ως εχει κ μονο αυτο.δεν εχω ορεξη για τιποτα,ουτε να μαγειρευω που παντα μ αρεσε ουτε για δουλειες του σπιτιου τιποτα.ολη μερα κλαιω κ στεναχωρω κ το παιδι μου...θα ξαναπαω για ποτο στα 50 μου που θα χει μεγαλωσει.καλα γεραματα δηλαδη

καλά σε βλέπει που είσαι χάλια και σου λέει αυτό το πράγμα?
ο άντρας σου πόσο χρονών είναι? αυτός βγαίνει καθόλου?

έχω την εντύπωση πως αυτή η ασυνενοησία με τον σύζυγο είναι το βασικό πρόβλημα.

βρισκω διεξοδο στον υπνο.προσπαθω να κοιμαμαι για να μη σκεφτομαι.μολις ξημερωνει στεναχωριεμαι που ξυπνησα κ περιμενω το επομενο βραδυ εναγωνιως να ξανακοιμηθω κ να ''ζησω'' μεσα στα ονειρα που θα δω!βλεπω τους γονεις μου,οτι εχω την ελευθερια μου κ παλι κ με το που ξυπναω αμεσως κλαιω που ηταν ενα ονειρο.

Quote:

---

Originally Posted by claire

ναι ρεεε! μια χαρά περνάς, αρκεί να είσαι σε ημιλιπόθυμη κατάσταση από το αλκοόλ! :P

---

λολ το χω κοψει πλεον το αλκοολ !! πιθανοτερο να εισαι σε ημιλιποθυμη κατασταση απ τα φωτα κ τη μουσικη !! αλλα παιζει ρολο βεβαια κ το που θα πας !!

miaallagi φαινεται παντως οτι γενικα εχεις ορεξη για ζωη κ σ αρεσει να διασκεδαζεις κ να περνας ευχαριστα, κ τωρα που εχεις πεσει ψυχολογικα τα βλεπεις ολα αρνητικα κ δεν εχεις ορεξη για τιποτα... πιστευω οτι η επισκεψη σε ψυχολογο θα σε βοηθησει να βρεις παλι τον εαυτο σου κ το κεφι σου... σημασια πανω απ ολα εχει να εισαι εσυ ευχαριστημενη με τη ζωη σου !!

35 ειναι ο αντρας μου.οντως δεν υπαρχει συννενοηση μαζι του.εκεινος οχι δεν βγαινει πλεον ειναι δουλεια σπιτι αλλα δειχνει μια χαρα κ οτι δεν του λειπει τιποτα.εγω ειμαι τρελη δηλδη που θελω πισω τον εαυτο μου?

όχι δεν είσαι τρελή, αλλά ίσως πρέπει να προσασμοστείς λίγο. πχ. αντί να πας για ποτό το βράδυ, μπορείς να πας για έναν καφέ με μια φίλη σου και να πάρεις και το παιδάκι μαζί. μπορείς να πας και σε παιδότοπο που θα έχει και άλλα παιδάκια για να παίξει το δικό σου. επίσης αν θες να πας κανένα σινεμά ή θέατρο αποκλείεται να το κρατήσει ο άντρας σου το παιδί το βράδυ? δηλαδή αν φύγεις και του το αφήσεις τι θα κάνει? είναι και δικό του παιδί...
με τον άντρα σου δηλαδή δεν βγαίνετε ποτέ?!??! μου κάνει πολύ εντύπωση αυτό!

βγαινουμε αλλα παντα μαζι με το παιδι ετσι για καφε η περπατημα.δεν με καταλαβαινει παιδια!νομιζει πως αν παω για ποτο θα ξενοπ....ω κιολας..πανε αυτα τωρα μου λεει κ μου ξαναλεει.μηπως να χωριζα?η να σκεφτω το παιδι?

Quote:

---

Originally Posted by miaallagi

να βγω,να πιω,να φλερταρω(με την καλη εννοια).ειμαι σαν φυλακισμενη βοηθηστε με!τι να κανω να φτιαξει η διαθεση μου?

---

Δηλαδή εφόσον δεν ήθελες να 'κλειστείς' για ποιο λόγο παντρεύτηκες;Για ποιο λόγο έκανες παιδί;Μήπως ο σύζυγος είναι κανένας λεφτάς και βιάστηκες να τον τυλίξεις;Λες 'να βγω,να πιω,να φλερτάρω'.Αυτά δεν επιτρέπεται να τα λέει μια μάνα αλλά ένα ανώριμο κοριτσάκι.Τί νόμιζες,ότι άντε παντρευόμαστε αλλά o τρόπος ζωής μας παραμένει 'φοιτητικός' με μπουζούκια,χορούς κλπ;Γάμος σημαίνει ότι πρώτη προτεραιότητα είναι η οικογένεια και όχι πότε θα βγούμε έξω.Τώρα αν εσένα σου έμειναν απωθημένα κακό του κεφαλιού σου,ας το σκεφτόσουν πριν κάνεις παιδί.

Πάντως νομίζω ότι σε λίγο καιρό ο σύζυγος...θα έχει βγάλει κέρατα...

Εγω επιβεβαιωνομαι οταν λεω οτι γινονται γονεις καποιοι χωρις να ειναι ετοιμοι, και μετα το παιδι ειναι "βαρος" και με αγωνια αποζηταμε καπου να το αφησουμε. Γιατι εκανε παιδι η μιααλλαγη; Ενιωθε το αισθημα της μητροτητας να σκιρτα μεσα της, να θελει να φερει μια νεα ζωουλα στον κοσμο και να της αφιερωσει ενα μεγαλο μερος του χρονου της; Η απλα ε αφου παντρευτηκε, και αμα παντρευτει κανεις τι νακανει να μην κανει ενα παιδι, το εκανε, και γιαυτο μετα αμεσως την επιασε και καταθλιψη; Ο συζυγος αλλου για αλλου, η κοπελα επαφιοτανε στα πεθερικα για να κρατανε το παιδι, δεν βγηκε το σεναριο, φεξε μου και γλιστρησα δλδ. Και τωρα ειναι προβλημα η ελλειψη χρονου γιατι δεν εχει πουθενα να το αφησει, και πολυ πιθανο ειναικαι οταν πηγαινει σχολειο το παιδι παλι προβλημα να ειναι γιατι θα δουλευει η μανα το πρωι και το απογευμα που θα εχει ελευθερο θα πρεπει να προσεχει το παιδι, δεσμια και εκει!

Quote:

---

Originally Posted by Paolo_1

Δηλαδή εφόσον δεν ήθελες να 'κλειστείς' για ποιο λόγο παντρεύτηκες;Για ποιο λόγο έκανες παιδί;Μήπως ο σύζυγος είναι κανένας λεφτάς και βιάστηκες να τον τυλίξεις;Λες 'να βγω,να πιω,να φλερτάρω'.Αυτά δεν επιτρέπεται να τα λέει μια μάνα αλλά ένα ανώριμο κοριτσάκι.Τί νόμιζες,ότι άντε παντρευόμαστε αλλά o τρόπος ζωής μας παραμένει 'φοιτητικός' με μπουζούκια,χορούς κλπ;Γάμος σημαίνει ότι πρώτη προτεραιότητα είναι η οικογένεια και όχι πότε θα βγούμε έξω.Τώρα αν εσένα σου έμειναν απωθημένα κακό του κεφαλιού σου,ας το σκεφτόσουν πριν κάνεις παιδί.

Πάντως νομίζω ότι σε λίγο καιρό ο σύζυγος...θα έχει βγάλει κέρατα...

---

Κατσε ρε συ κι επειδη δηλαδη εκανε παιδι η κοπελα παει να πει οτι πρεπει να κλειστει ολη μερα σπιτι, να μη βγαινει, να μη διασκεδαζει κ να ξεχασει ολα οσα εκανε πριν?? Καταλαβαινω οτι πρωτα πρεπει να αφιερωθει στο παιδι, αλλα δεν παυει χρειαζεται κ χρονο για τον εαυτο της...
επισης αυτο με τα κερατα που κολλαει?? ακυρο μου φαινεται... δε παει να πει οτι επειδη της αρεσει να βγαινει κ να διασκεδαζει οτι θα αρχισει κ να ξενοπ.....ει κιολας...:p

εδω μπηκα να μιλησω κ να νιωσω καλυτερα!δεν ζηταω να βγαινω οπως παλια.αυτο που ζηταω ειναι να θυμηθω πως υπαρχω κ εγω!μανα ειμαι οχι καταδικος σε φυλακη!οι περισσοτεροι γονεις βγαινουν!!εγω ειμουν ατυχη

Βρες μια κοινη οδο συνεννοησης με τον αντρα σου, να κραταει το παιδι καποιες ωρες, αφου αλλη λυση δεν υπαρχει. Εξηγησε του οτι χρειαζεσαι καποιο χρονο για τον εαυτο σου. Αλλα ρε παιδια αυτο που γινεται εδω στην ελλαδα δεν υπαρχει πανω βορεια. Παππουδες γιαγιαδες δεν μεγαλωνουνε παιδια. Βλεπεις τους ξενους με τρια παιδια αγκαλια και ενα στο καροτσακι να πηγαινουν ολοι μαζι διακοπες στο εξωτερικο, και εδω μεχρι τον οδοντιατρο να παει η μανα το θεωρει βαρος το παιδι να το παρει μαζι της!!!!!!!!

Ειναι πολυ απαραιτητο να υπαρχει μια συμπνοια με τον αντρα! Ο ελληνας αντρας ειναι πασας στα γιαννενα και μη μου τους κυκλους ταραττε!! ουφφφφφφφφ

φταιει κ η ελλαδα κατα πολυ!εδω παω στην τραπεζα,στην εφορια με το παιδι κ ακουω σσσσσσςςς.πες του να ησυχασει κοπελια..λεω τι να του κλεισω το στομα?αστο καπου κ ελα δεν μπορουμε να δουλεψουμε εδω περα...καταλαβες μετα ελλας το μεγαλειο σου.

παρε μια γυναικα για ενα βραδυ,για μια εξοδο
νομιζω κανα 30ευρω ειναι
αντι για τσιγαρα μιας βδομαδας δηλαδη

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Εγω επιβεβαιωνομαι οταν λεω οτι γινονται γονεις καποιοι χωρις να ειναι ετοιμοι, και μετα το παιδι ειναι "βαρος" και με αγωνια αποζηταμε καπου να το αφησουμε. Γιατι εκανε παιδι η μιααλλαγη; Ενιωθε το αισθημα της μητροτητας να σκιρτα μεσα της, να θελει να φερει μια νεα ζωουλα στον κοσμο και να της αφιερωσει ενα μεγαλο μερος του χρονου της; Η απλα ε αφου παντρευτηκε, και αμα παντρευτει κανεις τι νακανει να μην κανει ενα παιδι, το εκανε, και γιαυτο μετα αμεσως την επιασε και καταθλιψη; Ο συζυγος αλλου για αλλου, η κοπελα επαφιοτανε στα πεθερικα για να κρατανε το παιδι, δεν βγηκε το σεναριο, φεξε μου και γλιστρησα δλδ. Και τωρα ειναι προβλημα η ελλειψη χρονου γιατι δεν εχει πουθενα να το αφησει, και πολυ πιθανο ειναικαι οταν πηγαινει σχολειο το παιδι παλι προβλημα να ειναι γιατι θα δουλευει η μανα το πρωι και το απογευμα που θα εχει ελευθερο θα πρεπει να προσεχει το παιδι, δεσμια και εκει!

---

Θα σε στεναχωρήσω κάρι, αλλά μάλλον εγώ επιβεβαιώνομαι.
Η κοπέλα ήθελε να κάνει οικογένεια, έχει χάσει τους δικούς της, ονειρεύτηκε μια όμορφη ζωή με τον άντρα που αγαπούσε και τελικά τι εισέπραξε?
Την απόλυτη απομόνωση μεσα στο σπίτι, πλήρως εξαρτώμενη οικονομικά και κοινωνικά από τον άντρα της, στα πρόθυρα κατάθλιψης να μην έχει όρεξη για τίποτα και να κλαίει όλη μέρα.
Αλήθεια, θα ήταν το ίδιο αν η ίδια ήταν μια μορφωμένη/εργαζόμενη/ ανεξάρτητη γυναίκα και είχε τη δυνατότητα να βρίσκει λίγο χρόνο για τον εαυτό της?
Απλά θα ήταν μια ευτυχισμένη μητέρα.

Quote:

---

Originally Posted by miaallagi

εδω μπηκα να μιλησω κ να νιωσω καλυτερα!δεν ζηταω να βγαινω οπως παλια.αυτο που ζηταω ειναι να θυμηθω πως υπαρχω κ εγω!μανα ειμαι οχι καταδικος σε φυλακη!οι περισσοτεροι γονεις βγαινουν!!εγω ειμουν ατυχη

---

καθολου ατυχη δεν εισαι κοπελια...
εχεις προβλημα επικοινωνιας (και ελπιζω, οχι πιο σοβαρο) με τον αντρα σου...
και σ εχει παρει απο κατω κι ετσι δεν μπορεις να δεις εστω και στα συγκεκριμενα πλαισια, τις προοπτικες που υπαρχουν.
μας λες οτι θα ξαναβγεις σαν ανθρωπος στα 50 σου που θα μεγαλωσει το παιδι...
δλδ, υπολογιζεις να του αλλαζεις πανες μεχρι τα 25 του????

το παιδι ειναι 3 χρονων.
θα μπορουσες κι απο τωρα ακομα να το στελνεις παιδικο σταθμο και να εχεις πολλες ωρες δικες σου.
κι αυτο να μη γινει ομως, σε 2 χρονια θα παει σχολειο. επισης τοτε, θα εχεις ολο το πρωινο δικο σου, για οοοολα τα υπολοιπα χρονια.

περα απο αυτο, στο αδιεξοδο που νοιωθεις, ΝΑΙ! να πας για δουλεια, εστω κι αν τα δινεις ολα στην γυναικα που κραταει το παιδι, η εστω κι αν σου μενει μονο ενα μικρο χαρτζηλικι.
με την δουλεια θα εισαι σε επαφη με κοσμο και θα βγεις απο τους 4 τοιχους . ακομα και να μην βγαινεις οσο θελεις, δεν θα το εχεις τοση αναγκη , γιατι δεν θα νοιωθεις αυτο το ασφυκτικο συναισθημα που νοιωθεις τωρα.

μας λες οτι θες να πας σε ψυχολογο και ειναι αδυνατον λογω του παιδιου.
για κατσε ρε συ.
δλδ αν χρειαστει να πας στον γυναικολογο η να ξεκινησεις καμια δουλεια με τον οδοντιατρο που θελει αρκετες επικεψεις, τι κανεις? περιμενεις να σου πεσουν τα δοντια?
γιατι δλδ αντιμετωπιζεις τον ψυχ σαν πολυτελεια κι οχι σαν μια αναγκη σου, οπως το να πας στον γιατρο?

οσο γι αυτα που μας λες για τα χρηματα, δεν κολλανε... η εχετε χρηματα η δεν εχετε.
αν υπηρχαν και υπαρχουν χρηματα για ντυσιματα και καθημερινες εξοδους, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ εστω και με το παιδι, να μην υπαρχουν για ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ εξοδους και λιγο μπειμπισιτιγκ.
νομιζω η σχεση με τον αντρα σου ειναι το προβλημα, ουτε τα λεφτα, ουτε ο ο χρονος, ουτε το μπειμπι σιτιγκ.

Quote:

---

Originally Posted by miaallagi

θελω πολυ να δουλεψω.αλλα τα λεφτα που θα βγαζω θα τα παιρνει η γυναικα.οποτε?παλι αδιεξοδος!!κατι που εκανα στανταρ τωρα μου φαινεται μακρινο ονειρο.να βγω για διασκεδαση..τελικα αν δεν εχεις λεφτα εισαι χαμενος..

---

Εγώ πάλι αυτό δε μπορώ να το καταλάβω, το είχα και πρόσφατη κουβέντα....
Καταρχάς τι θα πει ότι τα λεφτά που θα βγάζεις θα στα παίρνει η γυναίκα? Και γιατί να τα παίρνει ολοκληρωτικά απ'το δικό σου μισθό? Όση ευθύνη έχεις εσύ για το κράτημα του παιδιού, άλλη τόση έχει και ο άντρας σου. Κ επίσης δε θες να έχεις αυτονομία, να έχεις δικά σου χρήματα?

Και λέμε, ου μη γένοιτο χωρίσετε εσύ μένεις ξεκάρφωτη χωρίς δουλειά, χωρίς καμιά προυπηρεσία, χωρίς τπτ? (λέω γιατί το άκουσα κι αυτό κ δε μπορώ να το δεχτώ με τπτ, αφού έχει ο άντρας μου γιατί να δουλέψω?)

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καθολου ατυχη δεν εισαι κοπελια...
εχεις προβλημα επικοινωνιας (και ελπιζω, οχι πιο σοβαρο) με τον αντρα σου...
και σ εχει παρει απο κατω κι ετσι δεν μπορεις να δεις εστω και στα συγκεκριμενα πλαισια, τις προοπτικες που υπαρχουν.
μας λες οτι θα ξαναβγεις σαν ανθρωπος στα 50 σου που θα μεγαλωσει το παιδι...
δλδ, υπολογιζεις να του αλλαζεις πανες μεχρι τα 25 του????

το παιδι ειναι 3 χρονων.
θα μπορουσες κι απο τωρα ακομα να το στελνεις παιδικο σταθμο και να εχεις πολλες ωρες δικες σου.
κι αυτο να μη γινει ομως, σε 2 χρονια θα παει σχολειο. επισης τοτε, θα εχεις ολο το πρωινο δικο σου, για οοοολα τα υπολοιπα χρονια.

περα απο αυτο, στο αδιεξοδο που νοιωθεις, ΝΑΙ! να πας για δουλεια, εστω κι αν τα δινεις ολα στην γυναικα που κραταει το παιδι, η εστω κι αν σου μενει μονο ενα μικρο χαρτζηλικι.
με την δουλεια θα εισαι σε επαφη με κοσμο και θα βγεις απο τους 4 τοιχους . ακομα και να μην βγαινεις οσο θελεις, δεν θα το εχεις τοση αναγκη , γιατι δεν θα νοιωθεις αυτο το ασφυκτικο συναισθημα που νοιωθεις τωρα.

μας λες οτι θες να πας σε ψυχολογο και ειναι αδυνατον λογω του παιδιου.
για κατσε ρε συ.
δλδ αν χρειαστει να πας στον γυναικολογο η να ξεκινησεις καμια δουλεια με τον οδοντιατρο που θελει αρκετες επικεψεις, τι κανεις? περιμενεις να σου πεσουν τα δοντια?
γιατι δλδ αντιμετωπιζεις τον ψυχ σαν πολυτελεια κι οχι σαν μια αναγκη σου, οπως το να πας στον γιατρο?

οσο γι αυτα που μας λες για τα χρηματα, δεν κολλανε... η εχετε χρηματα η δεν εχετε.
αν υπηρχαν και υπαρχουν χρηματα για ντυσιματα και καθημερινες εξοδους, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ εστω και με το παιδι, να μην υπαρχουν για ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ εξοδους και λιγο μπειμπισιτιγκ.
νομιζω η σχεση με τον αντρα σου ειναι το προβλημα, ουτε τα λεφτα, ουτε ο ο χρονος, ουτε το μπειμπι σιτιγκ.

---

+++++++++++

Quote:

---

Originally Posted by miaallagi

ειμαι 30 ετων παντρεμενη κ μαμα ενος κοριτσιου 3 ετων.νομιζω οτι πασχω απο καταθλιψη απο τοτε που γεννησα κ δεν αντεχω αλλο.το προβλημα μου ειναι οτι δεν εχω κανεναν να αφησω το παιδι,νιωθω σαν αρρωστη που δεν μπορω να βγω για ποτο,γλεντι,μπουζουκια πια.πριν παντρευτω ζουσα πολυ εντονη ζωη στην υπερβολη της!καθε βραδυ σχεδον ωραια ρουχα,μακιγιαζ,εξοδος κ χορος!κ με ανεβαζε το ποσο επιθυμητη ημουν στους αντρες!σιχαινομαι πλεον να παω στα μαγαζια βλεπω τα ρουχα κ φρικαρω !να τα βαλω που πλεον??ειμαι ολη μερα σπιτι,παω καμια βολτα με την κορη μου αλλα εχω συνεχεια χαλια διαθεση.ο αντρας μου δουλευει ολη μερα,οι γονεις μου εχουν πεθανει,ολοι οι φιλοι μου ειναι ελευθεροι κ κοψανε οταν τους ειπα οτι παντρευομαι.πιστευαμε στη βοηθεια των πεθερικων αλλα εσφαλμενα.ο αντρας μου δε με νιωθει με λεει γκρινιαρα κ αυτη ειναι η ζωη σου πλεον κ παρτο χαμπαρι...εγω ομως ρε παιδια δεν μπορω δεν αντεχω αλλοοοο:(.ειμαι 30 ετων κ νιωθω 100.το προσωπο μου ρυτιδιασε μεσα σ ενα χρονο.καθε μερα κλαιω πολυ.με γεμιζει πολυ το παιδι μου,αλλα εχω κ αναγκη να ζ η σ ω!η ζωη κυλα κ δεν περιμενει.να βγω,να πιω,να φλερταρω(με την καλη εννοια).ειμαι σαν φυλακισμενη βοηθηστε με!τι να κανω να φτιαξει η διαθεση μου?να σημειωσω πως δεν υπαρχουν λεφτα για μπειμπι σιτερ αν μου το προτεινουν καποιοι.οσο ημουν εγκυος ελεγα θα γεννησω κ μετα θα βγαινω που κ που(πιστεψα πολυ στην πεθερα)..:(

---

Ηρεμησε καλη μου..παρε το μωρο σου κ βγες βολτα..πανε για καφεδακι..πανε σε παιδοτοπους,παιδικες χαρες να γνωρισεις κ αλλες μαμαδες..κανε φιλες..αυτο σου λειπει..κανε φιλιες με γυναικες που εχετε τα ιδια ενδιαφεροντα κ προβληματισμους..εγω αυτο εκανα..δεν ημουν βεβαια σε κατασταση πανικου οπως εσυ,απλα επειδη δεν ειχα καμια βοηθεια λογο του οτι ζουσα μακρια απο γονεις κ συγγενεις φροντισα να γνωρισω μαμαδες με αποτελεσμα να κραταμε καποια βραδια τα παιδια η μια της αλλης για να βγαινουμε εξω..ολα θα γινουν...μη τραβας την ζωη απ΄τα μαλλια..εσυ μεθοδευεις τα πραγματα..τιποτα δεν ερχετε απο μονο του κ ειδικα οταν μενεις κλεισμενη σπιτι..εισαι μολις 30..ορμα στη ζωη..να χαιρεσε που ειστε υγιεις πανω απο ολα κ φτιαξε πλανα..ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ..να το θυμασαι αυτο!

Sυγνωμη βρε κοπελια , ειμαστε και συνομήλικοι ¨) πρωτα απο ολα να χαιρεσαι το παιδακι σου και τον ανδρα σου! Αλλα ο γαμος ετσι δεν ειναι ? πριν παντρευτης δλδη τι συμφωνησατε? δεν νομιζω να του πες οτι θα βγαινεις για παρτι σου η με τις φιλες σου και να φλερταρεις κιολας!! ημαρτον ? ε? γιατι αυτο ειναι το παραπονο σου, οχι μαζι με τον ανδρα σου αλλα με τις φιλες σου!
Και φανταζομαι ακομα ειστε οχι και πολλα χρονια παντρεμενη δλδη σε 10 χρονια τι θα κανεις? η οικογενεια θελει θυσιες αμα ηταν ετσι ολοι μπορουμε να κανουμε παιδια και γαμους το θεμα ειναι να ειμαστε ετοιμοι και ωριμοι για αυτην!
Μαλον ο ανδρα σου ειναι οντος ΑΝΔΡΑΣ και μαλον εχει και δικιο, συγνωμη που το λεω αλλα καπως ετσι ειναι , οικογενεια εχεις πρεπει να εισαι με το παιδι σου και οχι να βαριεσαι .
Γιατι δεν του ζητας να βγαλετε ακρη για να βγαινετε ολοι μαζι οπως μια σωστη και αγαπημενη οικογενεια!